Lonen gaan minder omhoog dan prijzen, spaarcenten leveren feitelijk verlies op.

Voedsel is op een jaar tijd vijf procent duurder geworden, energie rond de 18 procent. In geen jaren stegen de prijzen zo fors als de voorbije maanden, zegt het Prijzenobservatorium. De inflatie is al tot 3,6 procent opgelopen. Daardoor verarmen we met zijn allen: de lonen stijgen een pak minder, en ook onze spaarcenten brengen onvoldoende op om die prijsstijgingen te compenseren.


De doorsnee Belg betaalt vandaag 3,6 procent meer voor al zijn uitgaven dan een jaar geleden. Inflatie heet dit. Het is van 2008 geleden dat de prijzen nog zo sterk stegen, stelt het Prijzenobservatorium in zijn jongste verslag. Opvallend andermaal is dat België veel meer onder die prijsverhogingen te lijden heeft dan onze buurlanden. Vooral de energieprijzen stijgen hier meer.

Die zware stijging zorgt voor een verarming, geeft economiejournalist Pascal Paepen toe. 'Het is niet prettig, maar het is zo', stelt de VRT-correspondent in de Londense financiële wereld. 'De lonen stijgen minder dan die inflatie. En spaarcenten verliezen aan waarde, want zelfs het beste spaarboekje brengt minder op. En toch is dat spaarboekje misschien nog veiliger dan veel andere beleggingen: wie aandelen heeft, is veel meer geld verloren.' Toch is de inflatie in België nog geen ramp, vindt Paepen. 'Je mag verwachten dat de inflatie nog een paar maanden verder oploopt, en dan weer begint te dalen door de economische crisis.' Het risico bestaat dat dan deflatie ontstaat, beklemtoont Paepen. Daarbij dalen de prijzen almaar verder, waardoor de bedrijven verlies lijden, personeel moeten ontslaan en de hele economie almaar verder inkrimpt. In sommige andere landen is de toestand trouwens nog slechter, beklemtoont hij. 'In België worden de prijsstijgingen nog gedeeltelijk goed gemaakt door de index. In Engeland bijvoorbeeld is dat helemaal niet het geval.'

Maar die index maakt de hoge prijzen niet helemaal goed: het Planbureau verwacht voor heel 2011 een inflatie van 3,5 procent, terwijl de gezondheidsindex, die de lonen en wedden bepaalt, maar met 3 procent stijgt. Dat komt doordat alcohol, tabak en olieproducten die we aan de pomp kopen begin jaren negentig uit die index gehaald zijn, beklemtoont toekomstig ACV-voorzitter Marc Leemans. 'Hoeveel minder de lonen dan de inflatie stijgen is moeilijk te zeggen: er zijn meer dan tweehonderd paritaire comités in ons land die elk hun eigen loonberekeningsmechanisme hebben.'

Het hoofdprobleem van de prijsstijgingen in België ligt bij de energie, vindt Leemans. 'De energieproducenten hebben allerlei mechanismen waardoor ze de prijzen kunstmatig opdrijven. Elektriciteit bijvoorbeeld slaat op als de stookolie duurder wordt, zelfs al komt ze van de kerncentrales. Het is ook niet correct dat de extra winsten die Electrabel boekt door de afgeschreven kerncentrales langer open te houden naar de aandeelhouders in Parijs vloeien en niet de consumenten ten goede komen.'

Ook het Prijzenobservatorium wijst op dit energieprobleem: de doorsnee energiefactuur lag in september 18,4 procent hoger dan een jaar voordien. De stijgingen zijn goed voor meer dan de helft van de inflatie. In onze buurlanden wordt energie maar ca. 10 procent duurder.

Vooral margarine

Verse groenten, fruit en vlees werden een tikje goedkoper in een jaar tijd, maar bewerkte levensmiddelen sloegen 5,1 procent op. De grondstofprijzen van een hele reeks voedingswaren stegen de eerste helft van dit jaar enorm, wat geleidelijk invloed krijgt op de winkelprijzen. Tegenover oktober 2009, toen ze op een dieptepunt lagen, gingen ze met 42 procent omhoog tot mei 2011. Sindsdien zijn ze weer wat aan het dalen. Maar de prijsstijging van voordien begint met vertraging in de winkel door te sijpelen. Vooral granen, cacao, koffie en dergelijke stegen fors, wat duidelijk blijkt uit de hogere prijs die de consument voor pakweg koekjes of chocopasta betaalt. Plantaardige oliën en hun afgeleiden gingen evenwel het meeste omhoog. Zij stegen gemiddeld met elf procent; margarines en dergelijke zelfs met ongeveer een kwart. Met tomaten is iets merkwaardigs aan de hand: zijn werden meer dan een derde goedkoper, maar toch is tomatensoep een forse stijger met bijna een kwart.

bron: de standaard

Mening:
Toen mij in het begin verteld werd over de economische crisis liet mij dit vrijwel onverschillig. Maar nu ik de laatste tijd de actualiteit meer volg, en meer en meer berichten zie over wat er allemaal duurder wordt, begin ik mezelf toch meer zorgen te maken. De lonen stijgen niet, maar de prijzen wel. Het dagelijks leven gaat dus duurder worden, laat staan dat je kinderen hebt die voortstuderen, op kot gaan, ...