BRUSSEL - 'Ik blijf erbij: Vlaanderen wordt armer. De onderhandelaars mogen beweren wat ze willen. Mij overtuigen ze niet.' N-VA-voorzitter Bart De Wever valt niet te verwurmen na de kritiek aan zijn adres.

Van onze redacteurs

Ze konden niet bepaald lachen om zijn commentaar. Dus weerlegden de onderhandelende partijen dit weekend één na één de opmerkingen van Bart De Wever. De N-VA-voorzitter vond hun financieringsmodel een 'nefast akkoord', een 'blanco cheque', een compromis waar 'één iemand betaalt'. Groen! en CD&V bestempelden prompt zijn uitspraken als 'complete nonsens'. Dat inspireert De Wever tot kritiek in de derde graad.

U had misschien voorzichtiger kunnen zijn in uw eerste reactie?

'Daar zie ik geen enkele reden toe. Onze analyse van het financieringsakkoord blijft onveranderd. Ik besef dat we met een achterstand zitten qua informatie. En intussen proberen de onderhandelaars het gat te vullen met informele briefings voor journalisten. Die krijgen dan allerlei ongerijmdheden en creatieve samenvoegingen en interpretaties van cijfers te horen. Maar dat verandert niets aan de kern.'

En wat is die volgens u?

'Dat wij opgelicht worden. De deelstaten krijgen nauwelijks echte fiscale autonomie. Bovendien blijft die erg beperkt en zullen de transfers vanuit Vlaanderen nog toenemen. Dan zwijg ik nog over de vergiftigde geschenken waarmee de onderhandelaars ons opgezadeld hebben. Als ik me baseer op de nota-Di Rupo, stijgen de dienstencheques in prijs en gaan ze niet langer fiscaal aftrekbaar zijn. Dan is het gemakkelijk om die over te dragen naar de deelstaten.'

Het akkoord maakt anders wel gewag van 10,7 miljard euro aan fiscale autonomie. Dat is niet niets.

'Dat is pure volksverlakkerij. Vlaanderen kan nu ook al forfaitaire kortingen geven. Alleen hebben we de middelen niet om die te gebruiken. Van deze fiscale autonomie zal geen enkel onderdeel ooit gebruikt kunnen worden. Wat is fiscale autonomie ten gronde? Het recht om zelf belastingen te heffen en te innen. Als deelstaat de vrijheid hebben om een bijkomende belastingschijf in te voeren als dat nodig blijkt. Wat de onderhandelaars besloten hebben, lijkt daar op het eerste gezicht op. Maar is het verre van.'

De 500 miljoen zogenaamde compensaties voor Wallonië. Daar moest u van mening veranderen.

'De onderhandelaars hebben een aantal argumenten, maar die overtuigen mij niet. Ook blijven nog tal van vragen onbeantwoord. Voor het geld dat naar Brussel vloeit, hebben de acht geen uitleg. Voor de middelen die worden weggehaald bij de Vlaamse Gemeenschap evenmin. Terwijl daar toch een enorm gat geslagen is in de gemeenschapsfinanciering.'

'Tegelijkertijd organiseren de Vlaamse partijvoorzitters een nettotransfer naar Wallonië. En het gaat om lopende rekeningen die nog fantastisch zullen oplopen. Daar zwijgen ze zedig over. Ook de 461 miljoen voor Brussel is een rekening die zal blijven aantikken. We worden hier gewoon opgelicht. Vlaanderen is op één dag massaal armer geworden, zoals ik zaterdag al zei. Wel, ik blijf erbij. Ondanks de kritiek.'

U hebt het akkoord niet kunnen inlezen. Is commentaar geven, dan wel gerechtvaardigd?

'Ik kan mij alleen maar baseren op wat ik weet. En toch: ik neem geen woord terug van wat ik gezegd heb. Tegelijk stel ik vast dat de onderhandelende partijen zich indekken door een lawine van cijfers te spuien op het publieke forum. Ik wil daarom een oproep doen, hier en nu. Geef die teksten in godsnaam vrij - in plaats van ons ondertussen te beschuldigen van leugens. En ik kan nog begrijpen dat ze ons de teksten niet willen geven. Laat ons dan professor Herman Mathijs inschakelen (Mathijs gaf zaterdag al striemende kritiek op het akkoord, red.). Geef hem de teksten, desnoods onder bewaking en achter gesloten deuren, zodat hij een kritische inschatting kan maken. Dan hebben we tenminste een objectief en wetenschappelijk onderbouwd oordeel.'

Het financieringsakkoord heeft onvermijdelijk invloed op de werking van de Vlaamse regering.

'Conclusies zijn nog niet voor nu. Maar één zaak is duidelijk: als de Vlaamse regering dit akkoord aanvaardt, zal ze alles aanvaarden. En één ding durf ik met zekerheid te voorspellen: als de Vlamingen de allerergste sociaal-economische onderdelen van de nota-Di Rupo laten schrappen, dan zullen ze dat in de markt zetten als een overwinning. Maar dat is niet meer dan schijn. Hoogstens maken ze van een barslechte nota een slechte nota.

Bron: http://www.standaard.be/artikel/det...ikelid=2C3G5N3L

Eigen mening
Ergens vind ik het fijn dat er, na meer dan een jaar onderhandelen, eindelijk een positieve vooruitgang geboekt wordt in de Wetstraat. Toch heb ik bedenkingen bij de akkoorden die de afgelopen weken gesloten werden. Wat zal er effectief veranderen voor de zes faciliteitengemeenten? Zal Vlaanderen financieel ook echt onafhankelijker worden en zullen wij als Vlaming daar iets van merken? Dit zijn vragen die ik mij stel bij de splitsing van BHV en de compromis over de financieringswet. Verder heeft mijn idee van een democratie een enorme deuk gekregen. Ongeveer 30 % van de Vlaamse stemmen ging vorig jaar naar N-VA. Ik kan dan ook niet begrijpen hoe zo'n groot deel van de Vlaamse bevolking in de kou werd gezet door Bart De Wever uit te sluiten bij de onderhandelingen.