Belgisch Instituut Voor Vaagheid


‘I Bob You' is er weer zo eentje, zegt MARC REUGEBRINK: een sensibiliseringscampagne zoals een onderwijzer die het hippietijdperk nog heeft meegemaakt ze zou bedenken. Terwijl het agressieve gedrag van veel weggebruikers om een zonder meer duidelijke en zelfs harde aanpak vraagt.


Ik vraag het me soms vertwijfeld af: welke campagne heeft het Belgisch Instituut Voor Verkeersveiligheid (BIVV) destijds gevoerd om iedereen in België zo gek te krijgen dat ze allemaal stoppen zodra een voetganger nog maar aanstalten maakt om op een zebrapad over te steken? Waar je, bijvoorbeeld, in Amsterdam midden op een zogeheten ‘voetgangersoversteekplaats' zonder pardon wordt geschept, inclusief eventuele buggy of rollator, hoef je in België maar één klein teentje op een zebrapad te zetten en hele karavanen auto's komen tot stilstand. Hoe, vraag ik u, heeft het BIVV dat ooit voor elkaar gekregen?

Ik stel de vraag omdat stoppen voor een zebrapad ongeveer de enige verkeersregel lijkt te zijn waaraan de gemiddelde Belg zich houdt. De richtingaanwijzer gebruikt men alleen als bij het draaien aan het stuur de vinger toevallig langs het hendeltje schampt, en dus niet om ruimschoots van tevoren aan medeweggebruikers te laten zien wat men van plan is. Voorrang van rechts? Geen hond die weet dat die regel sinds 1 maart 2007 is veranderd en dat je verplicht bent om voorrang te verlenen aan verkeer van rechts, ook als dat verkeer stilstaat. Ik zwijg over gezwalk vanwege gsm- of alcoholgebruik, of over laagvliegers binnen en buiten de bebouwde kom.

Dat de weginrichting in dit land nog dateert uit de tijd dat er op een steenweg om de tien minuten één Ford Model T passeerde, helpt ook al niet mee om de algemene chaos van het Belgische verkeer wat te beteugelen: op drukke kruispunten geen aparte verkeerslichten voor afslaand verkeer bijvoorbeeld, zodat er altijd immense files ontstaan, waarbij men dan ook nog eens verzuimt om elkaar ‘voorlangs' te kruisen, maar in plaats daarvan ‘overlangs' kruist en elkaar zo muurvast zet.


Boe!

Het is niet dat het BIVV aan een aantal van deze zaken niet iets probeert te doen (aan een aantal andere hoegenaamd niets overigens), maar dan toch meestal met campagnes die – in tegenstelling tot die voor stoppen bij zebrapaden – totaal niet werken. Sterker nog: sommige van die campagnes zijn zo onduidelijk dat ze op zich een gevaar voor de verkeersveiligheid opleveren. Ik ben al geregeld van mijn rijbaan afgeweken, omdat ik poogde te achterhalen wat er precies bedoeld kon zijn met de posters waarop een auto als spook verkleed ‘boe' roept. Iets met motorrijders, begreep ik uiteindelijk, veelplegers van snelheidsovertredingen overigens, mij niet alleen links inhalend met de snelheid van het licht, maar ook dikwijls rechts. Ik heb niet het gevoel dat ík als automobilist het spook ben, maar dat zij de fantomen zijn die telkens uit het niets opduiken. Ik word niet alleen afgeleid door de vaagheid van die posters, ik voel me bovendien gekrenkt in mijn rechtvaardigheidsgevoel: hier worden kamikazepiloten als zwakke weggebruikers voorgesteld.

Zo slaat het BIVV wel vaker de plank mis en lijkt het bovendien niet werkelijk te begrijpen waar het om gaat. ‘Bellen achter het stuur leidt je af', zo luidde een andere, weinig indruk makende slogan op alweer een erg onduidelijke poster. Echt waar? Ik denk dat al die over de weg zwalkende bellers dat allang weten, maar dat het ze niet kan schelen. Dáár gaat het om. In de huidige campagne komen we al iets dichter in de buurt: een gsm die als een revolver wordt vastgehouden. Inderdaad, wie belt tijdens het rijden, maar ook wie te hard rijdt, en uiteraard wie dronken achter het stuur zit, verandert zijn auto (niet zijn gsm natuurlijk) in een (moord)wapen. Dergelijke overtredingen moeten niet onder de verkeerswet vallen, maar onder het strafrecht.


Bob!

Het BIVV lijkt te vaak op een onderwijzer die de hippietijd nog heeft meegemaakt en die in zijn vrije tijd bij het kampvuur op een gitaar tokkelt: halfzachte, vage, als ludiek bedoelde boodschappen waarin hooguit ‘foei toch' tegen zware overtreders wordt gezegd. Snelheidsovertreders lachen met een meiske dat vanaf een poster zegt niet van snelle jongens te houden. Je moest ongeveer zestien zijn om daarvan destijds onder de indruk te zijn. Ik bijvoorbeeld wilde niets met dat meisje en scheurde lekker door. Beste BIVV, snelheidsovertreders moeten verplicht in hun ondergoed voor enige uren op de smalste middenberm van de drukste snelweg van het land worden vastgebonden, zodat ze bij iedere passerende auto aan den lijve ervaren hoe godvergeten hard er gejakkerd wordt. Maak daar eens een poster van.

Ook het ‘I Bob You' waarmee men de stroom alcohol-gerelateerde ongevallen aan het begin van het festivalseizoen wil indammen is weer van een halfzachtheid die geen zoden aan de dijk zet. Mensen zijn niet zo nobel als ze zich voordoen. Iedereen die autorijdt weet dat van zichzelf. Van het honingzoete I love you, waaraan hier wordt gerefereerd, is in het verkeer zelden sprake. Het is meer Fuck you.


Beu!

Het wordt tijd dat het BIVV zich daar eens rekenschap van geeft. Sensibilisering van chauffeurs betekent niet dat je gevoelig of ludiek moet zijn, maar duidelijk en zelfs hard.


DS, 02-07-2011 (Marc Reugebrink)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB