Wie knippert er eerst met de ogen? Zo kunnen we de politieke toestand het best samenvatten. Iedereen wacht op iedereen om de stekker eruit te trekken. En dan?

Stapt de N-VA zélf op? Zoals de PS al maanden hoopt? Of zetten de anderen de N-VA de facto buitenspel? Dat zijn dé vragen van vandaag in de Wetstraat. In feite komt het erop neer dat niemand nog een cent geeft voor de kansen van onderhandelaar Wouter Beke. Men gaat er ook vanuit dat de koning na hem niemand anders meer kan aanduiden. En dan? We zetten vier mogelijke scenario's - met kansberekening - op een rij.

Communautair akkoord: 5% kans
De kans dat de heren De Wever en Di Rupo alsnog een akkoord bereiken over een grote staatshervorming, gevolgd door een regering onder leiding van de PS-voorzitter, is quasi onbestaande, maar wiskundig kunnen we deze mogelijkheid niet uitsluiten. Vandaag een symbolische 5 %.

Verkiezingen: 15% kans
Wanneer het parlement begin mei wordt ontbonden, zijn er theoretisch nog verkiezingen mogelijk vóór de zomervakantie. Maar wie wil de N-VA die cadeau doen nu Bart De Wever in de peilingen ruim boven de 30% uitkomt? Als de polls niet veranderen, komen er nu dus geen verkiezingen. En na de zomer is het wellicht te laat, want dan begint de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Mogelijk denken sommigen eraan om in oktober volgend jaar de twee verkiezingen te combineren. CD&V en PS, die traditioneel heel sterk scoren op het lokaal niveau, zouden daar hun voordeel mee kunnen doen.

Lopende zaken tot in de eeuwigheid: 20% kans
De regering in lopende zaken neemt steeds meer taken op zich. Ze verklaart zelfs de oorlog aan Libië. Yves Leterme was sinds de verkiezingen van 2007 nooit zo populair als vandaag. De burger vindt dat hij, in moeilijke omstandigheden, goed op de winkel past. Ook de financiële markten appreciëren zijn aanpak. De Belgische obligaties zijn in rustiger vaarwater terechtgekomen. Doorgaan dus maar? Tot in 2014? Of ten minste tot in oktober 2012? De kans is niet groot, omdat er vanuit democratisch oogpunt natuurlijk zware principiële bezwaren zijn. De huidige toestand is niet lang meer houdbaar, te meer omdat er structurele maatregelen moeten worden opgenomen - bijv. om de vergrijzing op te vangen - die een regering in lopende zaken onmogelijk kan beslissen.

Regering zonder N-VA: 60% kans
Het scenario dat veruit de meeste kans maakt is dat "de andere partijen" - CD&V, Open Vld, sp.a, PS, MR en cdH, eventueel aangevuld met de groenen - de huidige ontslagnemende regering laten vervellen tot een volwaardig kabinet. Die ploeg zou dan naar het parlement kunnen met een sociaaleconomisch programma, én de stellige belofte dat er ondertussen op een of ander op te richten college naarstig wordt gewerkt aan de staatshervorming en de splitsing van B-H-V. Er zijn argumenten te bedenken die hout snijden.
-> De bevolking is de huidige impasse beu.
-> Bart De Wever heeft zijn kans gekregen, maar kan of wil het niet.
-> We mogen ons land niet in financiële avonturen storten.
-> Een meerderheid is een meerderheid, ook zonder de N-VA.
-> Een staatshervorming is makkelijker te realiseren zonder Bart De Wever.
Met de meeste Franstalige partijen is daarover binnen een week een akkoord te bereiken. Ze smachten naar een regering zonder de N-VA. Yves Leterme mag zelfs premier blijven. De sp.a en de groenen zullen evenmin veel bezwaren hebben. Maar voor CD&V en Open Vld ligt dat veel moeilijker. Durft Cd&V de N-VA in de oppositie zetten? En kan Alexander De Croo in een regering stappen zonder splitsing van B-H-V? Twee delicate kwesties, maar nood breekt wet is het voor de hand liggende alibi.

Bron: Gazet Van Antwerpen - vrijdag 15 april 2011

Mijn mening:
Dat N-VA dé grote overwinnaar van de verkiezingen van 13 juni was, wist iedereen al. Het is normaal dat de grootste partij initiatieven neemt en ook toegevingen doet. Dat heb ik bij N-VA NIET gezien. Bart De Wever is een keer informateur en verduidelijker geweest, maar daar bleef het dan ook bij. Ze eisen verantwoordelijkheid, maar je hoeft geen titel van de koning te hebben om je verantwoordelijkheid te tonen. Ik ben altijd voorstander geweest van een regering mét N-VA, maar nu krijg ik steeds meer de neiging om ook voor een scenario zonder de N-VA te kiezen. N-VA heeft al meer dan 300 dagen de zaken geblokkeerd. Het brengt N-VA in een makkelijke positie maar ik denk, dat de Vlaamse partijen moeten durven springen.