Koning klant


In Leuven mag het niet meer. Burgemeester Louis Tobback heeft ngo's als Amnesty International verboden om mensen op straat nog langer aan te klampen.


De ngo's hoopten op die manier shoppende wandelaars ervan te overtuigen niet al hun geld in de Leuvense boetieks uit te geven, maar ook maandelijks een vast bedrag voor een goed doel opzij te zetten.

Gedaan ermee. Leuven voelt zich geviseerd door de fondsenwervers. ‘Sommige ngo's halen zelfs 10 procent van hun inkomsten uit Leuven, terwijl wij maar 2 procent van de Vlaamse bevolking vertegenwoordigen', zucht Tobback op de VRT.

We zouden daar mooie reclame voor de stad kunnen in zien: kijk eens hoe gul de Leuvenaar is. Maar neen. De gulheid is een probleem.

Niet dat de ngo's dat ronselen zelf deden, ze schakelden er een commerciële fondsenwerver voor in. Leuven hoeft niet bang te zijn voor zijn zieltje. Strikt genomen verbiedt de stad de sympathieke ngo's niets, de stad verbiedt het alleen aan een commerciële tussenorganisatie.

Maar op zich verandert dat niet veel aan de zaak. Het fondsen werven mag niet meer in Leuven, punt. Winkelende mensen mogen niet afgeleid worden van hun missie: geld uitgeven aan de lokale middenstand.

Winkelende mensen zijn heilig.

Vraag het maar aan Hema.

Je kunt over het hoofddoekenthema heel lang debatteren. En dat doen we ook. Maar ook hier blijkt de wil van de winkelende mens heilig. Als de klant niet tegen de hoofddoek kan, moet de hoofddoek weg. Geen middenstander die daar tegenop kan.


DS, 11-03-2011 (Bart Dobbelaere)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB