De N-VA wil dat de kennis van de taal van het taalgebied waar men werkt, wordt ingevoerd als voorwaarde voor de uitoefening van een medisch beroep.
Dat stellen Kamerlid Ben Weyts en senator Louis Ide naar aanleiding van het incident in het Koningin Fabiola-ziekenhuis waar een baby met hoge koorts naar huis werd gestuurd. De behandelende arts sprak geen Nederlands en nauwelijks Frans.

N-VA vreest dat de vestiging van buitenlandse zorgverstrekkers in Vlaanderen en Wallonië voor steeds grotere taalproblemen zal zorgen. Ide stelde vast dat minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx niet warm loopt voor taaltests. Ze verschuilt zich achter een Europese richtlijn, leerde hij uit de antwoorden die zij hem verstrekte.

Wetsvoorstel

In de Kamer heeft Ben Weyts intussen een wetsvoorstel ingediend dat voor een structurele oplossing zorgt, stelt hij in een mededeling. Het voorstel voorziet in een invoering van de kennis van de taal van het taalgebied waar men werkt als beroepsuitoefeningvoorwaarde. Zonder aantoonbare kennis van het Nederlands kan men dan niet als arts werken in Vlaanderen. In Wallonië moet de arts Frans kennen en in Brussel beide landstalen.

'Het is al ver gekomen dat wij moeten oproepen om dit nu eens niet door een communautaire bril te zien', stellen Weyts en Ide. Ze verwijzen naar Frankrijk waar voor sportmonitoren sinds november 2009 de kennis van het Frans als een beroepsuitoefeningvoorwaarde geldt.

Bron: www.destandaard.be

Mijn mening: Ik vind het logisch dat je de taal moet spreken van het gebied waar je werkt. Toch zeker voor artsen. Als je zelf de taal niet kan, van de mensen die in de buurt wonen, is het heel erg voor de mensen die juist problemen hebben. Stel je maar eens voor dat je ziek bent, en dat je niet kan uitleggen aan je dokter wat je nu juist hebt, dat moet zeer frustrerend zijn volgens mij. Daarom vind ik het een goed initiatief van de nva dat ze de kennis van de taal van het taalgebied waar men werkt, laten invoeren als voorwaarde voor de uitoefening van een medisch beroep.