Op basis van het inkomen leefde 14,7 procent van de Belgische bevolking, of 1,55 miljoen mensen, in armoede. In het Vlaams Gewest was dat 10 procent en in het Waals Gewest 19,5 procent. Cijfers voor Brussel zijn er niet. Dat blijkt uit cijfers van minister van Sociale Zaken Laurette Onkelinx. Ze baseert zich op de laatst beschikbare cijfers van 2007 van de EU-Statistics on Income and Living Conditions (EU-SILC).

Bij de berekening van het armoederisico wordt een inkomensgrens gehanteerd die overeenkomt met 60 procent van het mediaan inkomen. Van alle huishoudens met inwonende kinderen leeft in ons land 14,7 procent in armoede. In Vlaanderen is dat 8,2 en in Wallonië 20,8 procent. Bij eenoudergezinnen lopen die percentages op tot 39,5 procent voor België, 28,5 procent voor Vlaanderen en 49,4 procent voor Wallonië.

Bron www.hln.be

België is een rijk land, maar de welvaart is er niet voor iedereen. De kloof tussen rijk en arm neemt toe. Ondanks de werkloosheidsuitkeringen, zijn er nog heel veel mensen die in armoede leven, 1,55 miljoen om precies te zijn. Ik vind het erg om te horen dat er zo veel mensen zijn die elke maand moeten tellen om rond te komen en er zelfs dan niet geraken met hun budget.

Het valt op dat het percentage van mensen die in armoede leven bij eenoudergezinnen in België hoog ligt, namelijk 39,5 procent. Dat is een beetje logisch, de gezinnen moeten het met een loon minder doen. Er zijn erg veel gezinnen die gescheiden zijn. We leven namelijk in een wegwerpmaatschappij. Als het even niet lukt, zijn de mensen veel sneller geneigd om een einde te maken aan hun huwelijk. Terwijl hier vroeger niet over gedacht, laat staan gepraat mocht worden.

Niet enkel voor de mensen die in armoede leven heeft het grote gevolgen, maar ook voor onze economie. De werkende mens moet de armen 'steunen'. Dat betekent dat ze belastingen moeten betalen, een deel daarvan gaat naar de uitkeringen. Als de armoede blijft toenemen, worden de belastingen ook omhoog getrokken.