Het ideale België is voor BEATRICE DELVAUX een België waar men beseft dat het zwaartepunt verplaatst is, maar niet van Brussel naar Namen of Antwerpen, maar naar Seoel of Sjanghai. BHV splitsen zal daar niets aan veranderen.
Het ideale België is een België dat nog bestaat, dat altijd zal bestaan. Vroeger een vanzelfsprekendheid, vandaag bijna een luxe.

Het ideale België is een klein land, discreet, een beetje te bescheiden, verscholen, lijkt het wel, op de derde of vierde rij van Europa, van de wereld en van de geschiedenis, dat echter plotseling oplicht met zijn talenten, zijn geniale ingevingen. Zoals zijn voor een Oscar genomineerde films Illégal of De zaak Alzheimer, zijn Jan Fabre die Avignon opent of zijn Franco Dragone die Macao verbaast, zijn Ann Demeulemeester die Patti Smith kleedt of zijn Justine Henin die ontploft op Roland Garros.

Het ideale België is het België van de zachte identiteit, nooit triomfantelijk of in zichzelf gekeerd. Het ontvouwt niet graag zijn vlag, maar weet dat Belgisch iets betekent dat gaat van melting pot tot Zinneke, van ironie tot zwanzen, van hartelijk tot toffe pei, van bon vivant tot guindallieur, van surrealist tot een beetje zot. Een België dat geen misbaar maakt, maar het zo leuk vindt dat de anderen, die van elders komen, plotseling al zijn kwaliteiten erkennen.

Het ideale België is een België met Brussel, de prachtige stad van het gemengde bloed, een ongelofelijke smeltkroes van origines en culturen, dat men uiteindelijk beslist te beminnen, te vertroetelen, te ontwikkelen en te helpen. Een hoofdstad waar de krachten uit het noorden en het zuiden elkaar niet meer verscheuren maar zich verenigen om een ontmoetings- en uitwisselingplek te creëren. Een hoofdstad die de geest van Europa belichaamt, zijn waarde en finaliteit. Een hoofdstad waar de Brusseleers, de baronnen van Molenbeek, de eurocraten, de pendelaars, de bezoekers, de Congolezen… zich thuis voelen.

Het ideale België is een België dat een grote staatshervorming realiseert. En waar Vlamingen en Franstaligen, omdat ze gerustgesteld zijn, bruggen slaan, allianties aangaan, akkoorden sluiten.

Het ideale België is een België met een federale kieskring.

Het ideale België is een België dat eeuwigdurend secretaris-generaal van Europa is.

Het ideale België is een tweetalige België, overal. En drietalig, overal. Een België waar men Nederlands of Frans leert als tweede taal via het immersieonderwijs. Waar mijn zoon van zestien uitkijkt naar de Helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst of de dvd-collectie van Alles kan beter van Woestijnvis, terwijl de dochter van Bart Sturtewagen voor geen geld ter wereld de lancering van het laatste album van Kroll wil missen of van Faire l'amour van Jean-Philippe Toussaint.

Het ideale België is een België waar de andere niet meer verworpen wordt, waar de frustraties uit het verleden weggewerkt zijn, waar men de transfers in het heden en de collaborateurs tijdens de oorlog niet meer telt, waar men ermee ophoudt elkaar verwijten naar het hoofd te slingeren en elkaar te bestoken met karikaturen en clichés, waar men ermee ophoudt die tegelijk reële en zo artificiële kloof van onze verschillen te creëren, van de verdiensten van de enen tegenover de gebreken van de anderen. Waar men ermee ophoudt te denken en te zeggen: ‘Wat we zelf doen, doen we beter.'

Het ideale België is een België dat een plan bedenkt om borstkanker op te sporen in plaats van te onderzoeken hoe BHV ingedijkt kan worden. Waar men zich afvraagt hoe je één jonge Brusselaar op de twee weer aan het werk krijgt in plaats van modellen op de computer af te draaien om te beslissen tussen twee gekwetste ego's.

Het ideale België is een België waar men beseft dat de tijd voorbijgaat, dat het zwaartepunt verplaatst is, niet een paar kilometer, van Brussel naar Namen of van Brussel naar Antwerpen, maar van Brussel naar Seoel of Sjanghai. Een heen- zonder terugrit, niet onderhandelbaar, of dat nu met zeven of zonder de liberalen, met of zonder de scheiding van BHV is.

Het ideale België is de KVS, Passa Porta, het is Namen in mei, het is het Musée de la Photographie in Charleroi.

Het ideale België is dat kleine restaurant in een straatje in Oostende dat alleen tong of tomate crevettes serveert.

Het ideale België is de Brusselse Hoogstraat op zondagochtend. Een koffietje, een chocoladekoek, een zonnestraal tussen twee buien door en een prul van de rommelmarkt.

Geboortedorp

Het ideale België is mijn geboortedorp, van het huis van mijn ouders tot de place de l'Eglise. Waar ik iedereen bij naam ken, huis per huis. Kip met rode saus op zondag, de boeren in het café op dagen van begrafenissen, die wachten op de offerande en ondertussen alvast de grond van de overledene verdelen.

In dat ideale België stellen we ons niet de vraag of we Belg gaan blijven, en niet liever Waal of Namenaar worden. We zijn Belgen en die bastaardidentiteit zou ons wel bevallen, de Belg die het niet hoog in de bol heeft maar des te meer in het hart, die apetrots was toen Eddy Merckx de gele trui veroverde op Galibier of Tourmalet, voor de neus van de Fransen die dachten dat het al binnen was, en de Nederlanders die ons vanuit de hoogte bekeken. Mijn grootmoeder liet plotseling alles vallen, mijn vader in zijn blauw werkmanspak pinkte in stilte een traan weg. Allez, Eddy!!!

Het ideale België was toen de redactie van Le Soir een beetje koortsig, een beetje angstig, samenkwam met die van De Standaard voor een gemeenschappelijk avontuur en we elkaar monsterden om vervolgens tot tranen toe te lachen.
Het ideale België
VROEGER VANZELFSPREKEND, VANDAAG BIJNA EEN LUXE

Het ideale België is België tout court. Een kloteluilekkerland met een klimaat dat niet deugt, een accent dat niet deugt, een geschiedenis die niet deugt, maar met de buitengewone kwaliteit er te staan, verschillend maar eendrachtig. Niet meer nodig dan de banden aan te halen, leren van de andere, leren aan de andere. Ontmoetingpunt tussen de Latijnse en de Germaanse cultuur: verdorie, wat een uitdaging!

Het ideale België is dat alles niet scheiden, erin slagen alles weer samen te brengen.

Het ideale België lag er, voor ons. Voor we alles kapot wilden maken.

BEATRICE DELVAUXWie? Hoofdredactrice van Le Soir. Wat? België moet blijven bestaan. Waarom? Om Eddy Merckx, rommelmarkt op zondagochtend en een tomate crevettes in Oostende.

bron: de standaard 27 novmeber 2010

eigen mening:
Het ideale België is voor mij het België waar de wil van kiezer wordt gerespecteerd zonder dat men van de andere kant van het land een beleid opdringt dat men niet wil.
Het ideale België is voor mij het België waar geen aanspraak meer wordt gemaakt op meer land, maar waar men elkaars grond met rust laat.
Het ideale België is voor mij het België waar politici er alles aandoen om de man in de straat een betere toekomst te bieden.
Het ideale België is voor mij het België met vrijwillige solidariteit, een gedwongen solidariteit die van bovenuit wordt opgelegd lijkt nogal sterk op diefstal.

kortom, het ideale België bestaat niet, heeft nooit bestaan en zoals het er nu naar uitziet zal het zeker en vast ook niet komen.

Maar dat is mijn mening.