België slikt vier keer meer asielzoekers
Hotelopvang, dwangsommen en regularisatie trekken aan

BRUSSEL - België is een magneet voor nieuwe asielzoekers. Ons land telt vier keer meer asielaanvragen dan het Europese gemiddelde. Alleen Zweden en Cyprus kreunen onder nog grotere druk, blijkt uit cijfers van Eurostat.

De duizenden asielzoekers die in ons land geen opvang meer vinden, toonden het al aan. Nu bewijzen cijfers van de statistische dienst van de Europese Unie het ook. België slikt heel veel asielzoekers.

In het tweede kwartaal van dit jaar – dat zijn de meest recente cijfers – ontving ons land vier keer meer asielzoekers dan het Europese gemiddelde. Dat was ook al in het eerste kwartaal het geval. Alleen Cyprus en Zweden staan nog zwaarder onder druk.

Eurostat maakte de rangschikking door het aantal asielaanvragen per lidstaat telkens te vergelijken met het aantal inwoners per lidstaat. Die vergelijking gaat volgens Eurostat immers beter op dan alleen de absolute stijging van het aantal asielaanvragen in ogenschouw te nemen.

De rekenmethode leidt tot de opmerkelijke conclusie dat België in Noordwest-Europa nagenoeg een eilandje vormt tussen onze directe buurlanden.

Frankrijk en Nederland verwerken ook meer asielaanvragen dan het Europese gemiddelde, maar nog altijd 2,5 keer minder dan België. Duitsland en het Verenigd Koninkrijk doen zelfs beter dan het Europese gemiddelde.

België is dus een magneet voor asielzoekers. Maar hoe komt dat? Sluitende verklaringen zijn er niet, sterke vermoedens zijn er genoeg. Zo lijkt het beeld dat in het buitenland doorgaans over België bestaat, een belangrijke rol te spelen. En dat beeld is er een van een land waar veel mogelijk is voor asielzoekers.

Wie geen opvang vindt in het netwerk van Fedasil, bijvoorbeeld, krijgt een slaapplaats op hotel. Wie geen plaats meer vindt op hotel, krijgt na een kortgeding 500 euro per dag. En de garantie dat hij prioritair toch opvang krijgt.

Vooral voor Macedoniërs en Serviërs, die nochtans weten dat ze om economische redenen nooit recht hebben op asiel, zou dat een beweegreden zijn om naar België te komen.

Vaak willen ze hier alleen de winter doorkomen en keren ze nadien terug. Voor anderen is de asielprocedure een pied-à-terre om op een andere manier aan papieren te geraken, bijvoorbeeld op basis van werk of een (medische) regularisatie.

De grote regularisatiecampagne van eind vorig jaar mag hierbij zeker niet worden vergeten. Hoewel niemand het kan bevestigen, lijkt het steeds meer vast te staan dat die campagne een aanzuigeffect heeft (gehad). Twee grote regularisatiecampagnes in nauwelijks tien jaar tijd voeden bij asielzoekers de hoop dat ze hier vroeg of laat het geluk zullen vinden.

Bron: De Standaard Online

Eigen mening:
We moeten niet proberen om het onder stoelen of banken te steken, want o.a. in het straatbeeld wordt het steeds duidelijker: meer en meer migranten en asielzoekers zoeken een betere toekomst in ons land.
Ik vind het aan de ene kant niet meer dan normaal dat we mensen die hier asiel aanvragen, onderdak verlenen. We zijn mensen en we moeten solidair zijn voor elkaar. Een medemens laat je niet zomaar in de kou staan, omdat hij/zij van een ander land komt.
Aan de andere kant vormt dit wel een groot probleem voor België. Het lijkt wel alsof we langzaam maar zeker beginnen te verdrinken in de asielaanvragen, omdat ons land zeer aantrekkelijk blijkt te zijn voor vluchtelingen.
Naar mijn mening moeten we dus wel degelijk hulp verlenen aan zij die het nodig hebben, maar we moeten ervoor zorgen dat we niet té overmoedig zijn en onszelf in (onder meer financiële) problemen steken. Er moet gezorgd worden voor een beter beleid ivm. asielzoekers, anders bezwijken we sowieso onder deze 'migratiedruk'.