Niet arm genoeg, geen voedselpakket


BRUSSEL - Steeds meer mensen vragen om voedselpakketten bij de OCMW's, maar door de strenge regelgeving moeten die zowat de helft met lege handen wegsturen.


Door de economische crisis zijn er de voorbije twee jaar een pak mensen in acute financiële nood beland. De OCMW's krijgen almaar meer mensen over de vloer die schulden hebben of een voorschot vragen op hun werkloosheidsuitkering. Ook de vraag naar voedselpakketten is merkbaar gestegen. Maar als de OCMW's de huidige Europese regelgeving respecteren, moeten ze zowat de helft van de aanvragers onverrichter zake wegsturen.

‘We mogen enkel nog mensen bedienen met bestaansmiddelen die lager liggen dan het leefloon', zegt Nathalie Debast van de VVSG, de koepelorganisatie van de Vlaamse gemeentebesturen en OCMW's. ‘Er wordt helemaal geen rekening gehouden met het huidige profiel van wie in armoede leeft. Daar zitten heel wat mensen bij die een inkomen hebben, maar toch met financiële problemen kampen.'

De OCMW's ontvangen hun voedselpakketten van het Belgisch Restitutie- en Interventiebureau (BIRB), dat gefinancierd wordt door de Europese Unie. Op basis van de nationale armoedecijfers ontvangt het BIRB jaarlijks een deel van de Europese voedseloverschotten. Het gaat om melk en andere basisproducten. Die laat het Bureau dan verwerken tot een tiental voedingswaren (zie grafieken). Zowat driekwart van die waren gaat naar de negen Belgische voedselbanken, die daarnaast ook overschotten van onder meer warenhuisketens en veilingen krijgen. De rest wordt verdeeld over de OCMW's en vzw's.

Sinds een paar jaar controleert het BIRB ook of de verdeling volgens de regels verloopt. Die controles worden almaar strenger, zeggen zowel de voedselbanken als de OCMW's. En niet alleen inzake wie een pakket kreeg. De administratieve eisen van het BIRB zijn onhaalbaar, zegt Nathalie Debast. ‘Echt alles moet geregistreerd worden. Men verwacht dat we elke dag perfect weten hoeveel pakjes rijst er nog zijn.'

Gisteren ventileerden de OCMW's en hun Waalse en Brusselse tegenhangers hun frustraties in een gezamenlijke brief aan het BIRB. Ze wensen ‘zelf te kunnen oordelen wie best geholpen kan worden met een voedselpakket. (...) De huidige beperking verplicht OCMW's een onderscheid te maken in hun cliënteel, een onderscheid dat bovendien gebaseerd is op het inkomen, en niet op reële behoeften.' Ook de administratieve rompslomp wordt aan de kaak gesteld. ‘Uw diensten eisen ook terugbetaling wanneer er bij het vervoer, de opslag of de bedeling bijvoorbeeld per ongeluk een pak scheurt. Nochtans zijn de goederen gratis', luidt het verder.

Nog volgens de brief ontvangen almaar meer OCMW's een brief van het BIRB ‘waarin men dreigt met het intrekken van de erkenning (als voedselbedeler, red.) wanneer ze zich niet houden aan uw richtlijnen'. De ondertekenaars vragen om een rondetafel.

Het BIRB wil die zeker beleggen. ‘Zij zijn de experts als het over armoede gaat, niet wij', zegt Wim Van Brandt, adviseur bij de organisatie. ‘Wij volgen de omzendbrief die in de jaren 90 werd opgesteld en sindsdien een paar keer werd geüpdatet. Als blijkt dat het leefloon, dat nu de norm is, niet op maat is van de sociale realiteit, moeten we inderdaad misschien aanpassingen overwegen.'

Een kleine rondvraag leert dat verscheidene OCMW's, in samenspraak met hun gemeentebesturen, de leefloon-norm in de praktijk intussen gewoon negeren.


Blog DS, 26-02-2010

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB