Belg drinkt en rijdt, maar is voor nultolerantie

www.destandaard.be

donderdag 10 december 2009Auteur: Koen Baumers BRUSSEL - Zeven op de tien Belgen zijn vóór een alcohollimiet van 0,0 promille voor autobestuurders. Toch geeft een op de drie Belgen toe dat hij na twee of meer glazen toch nog achter het stuur kruipt.

Van onze redacteur

Twee glazen drinken en dan nog achter het stuur kruipen, voor meer dan een op de drie Belgen is dat geen enkel probleem. Alleen in Luxemburg zijn er nog meer bestuurders die niet terugschrikken voor alcohol. Gemiddeld is er in Europa maar een op de vijf mensen die er geen graten in ziet om nog te rijden na twee alcoholische drankjes. In landen als Groot-Brittannië, Ierland en Duitsland rijdt bijna niemand nog als hij twee glazen op heeft.

Opvallend is dat de Belgen dan wel nog drinken en rijden, maar dat we er geen problemen mee zouden hebben als er een nultolerantie op alcohol zou bestaan. Niet minder dan zeven op de tien mensen steunen het idee van een wet die 0,0 promille oplegt, zo blijkt uit de tweede Rijgedragbarometer van verzekeraar Axa. Zelfs bij Belgen die toegeven dat ze drinken en rijden, vindt de helft dat die wet mag komen. Bovendien vinden ruim twee op de drie Belgen het ronduit gevaarlijk om te rijden met twee drankjes op.

‘Het feit dat we het gevaarlijk vinden, wil nog niet zeggen dat we het niet doen', zegt verkeersexpert Tom Brijs van de Universiteit Hasselt, die de resultaten van de Rijgedragbarometer analyseerde. ‘Het probleem is dat veel mensen de bestaande limiet van 0,5 promille gelijkstellen met het drinken van twee alcoholische consumpties. Daarom scoren we zo hoog. Maar we hebben een eigenaardige relatie met alcohol. Je kent dat: het is gezellig en je neemt toch nog een derde pintje. In ruil wacht je nog een halfuurtje en drink je een glaasje water.'

‘In die zin is het beter om te zeggen dat je absoluut niét mag drinken', zegt Brijs. ‘Dat is wat de BOB-campagne wil meegeven en het is een duidelijkheid die het voor veel Belgen gemakkelijker zou maken. Het bewijst vooral dat er een draagvlak is om de wet op alcoholgebruik in het verkeer strenger te maken. En dat moet er zijn, anders kan je de wet alleen afdwingen met zware controles en zware boetes.'

Toch ziet het er niet naar uit dat er in België een nultolerantie op alcohol komt. ‘Dat ligt technisch nogal moeilijk', zegt Werner De Dobbeleer van het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid, het instituut achter de BOB-campagne. ‘Dan kun je zelfs positief blazen als er een appel aan het gisten is in je maag. Daarom is een verlaging naar 0,2 promille beter haalbaar.'

Op het kabinet van de staatssecretaris van Mobiliteit, Etienne Schouppe (CD&V), zijn ze ‘zeer verheugd dat zeven op de tien Belgen vragen om de 0,0'. Schouppe voelt zich gesteund in zijn voornemen om de alcohollimiet voor onervaren en professionele chauffeurs te verlagen naar 0,2 promille.

Mijn mening:

Het feit dat 7 op 10 belgen zeggen dat er een wet van 0,0 promille mag komen toont volgens mij aan dat de meeste Belgen toch wel bezig zijn met de problematiek, wat ik persoonlijk al een hele grote stap vooruit vind. Het feit dat 1 op 3 Belgen dit nog niet toepast op zichzelf heeft volgens mij te maken met het feit dat het algemene beeld van 'een dronken bestuurder' negatief is, MAAR wanneer het om onszelf gaat is dit beeld niet langer van toepassing. Het is een veel voorkomend verschijnsel dat we zoals in de tekst bijvoorbeeld werd gezegd: 'Nog een derde pintje drinken voor de gezeligheid en dan een half uurtje wachten en een watertje drinken.' Of zoals ik vermoed dat mensen vaak denken. 'Ik ken mijn limiet, ik ben nog niet zat.' Of 'normaal drink ik het dubbele van datgene wat ik nu heb gedronken. IK kan nog met de auto rijden.' Volgens mij overschatten vele mensen hun capaciteiten en is er te nog niet voldoende zelfdiscipline. Volgens mij moet men alvorens te besluiten om met de auto te rijden, eerst beslissen of ze al dan niet zullen drinken. Want als je reeds wat gedronken hebt gaat het des te makkelijker binnen en krijgen we des te meer een onoverwinnelijk gevoel.