Hoe langer een kind naar school gaat, hoe gepeperder de rekening voor de ouders. Voor een leerling in het secundair onderwijs loopt het jaarlijkse kostenplaatje op tot gemiddeld 978 euro. Dat bedrag verbergt evenwel grote verschillen, per graad en per onderwijsvorm. De eerste graad (eerste en tweede middelbaar) is goedkoper dan de tweede, de tweede goedkoper dan de derde. Het beroepsonderwijs (BSO) kost ouders het minst, het kunstonderwijs (KSO) het meest. In dat laatste geval bedraagt de gemiddelde factuur 1.256 euro.

De cijfers komen uit een onderzoek van het Hoger Instituut voor de Arbeid (Hiva) van de KU Leuven. Ze dateren van eind vorig jaar. Wat toen ook bleek: steeds meer ouders hebben moeite om die kosten te betalen. Het aantal onbetaalde facturen stijgt. En sommigen raden hun kinderen zelfs noodgedwongen af een ‘dure' studie te kiezen. Onaanvaardbaar, vindt Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A).

Naar aanleiding van de Hiva-studie vroeg hij de Koning Boudewijnstichting (KBS) na te gaan hoe er in het secundair onderwijs aan kostenbeheersing gedaan kan worden, en in hoeverre er in Vlaanderen al voorbeelden van ‘good practices' te vinden zijn. Gisteren werd het rapport van die verkenningsronde voorgesteld.

De pers werd gelokt met een ietwat misleidend bericht. ‘Naar een maximumfactuur in het middelbaar onderwijs?', luidde de titel, naar analogie met de maatregel die Smets voorganger Frank Vandenbroucke dit jaar invoerde in het basisonderwijs. Smet is echter formeel: een maximumfactuur voor heel het secundair onderwijs is geen haalbare kaart. ‘Het was al een moeilijke oefening om een aanvaardbare regeling te vinden voor alle basisscholen. In het secundaire onderwijs, waar je ASO, BSO, TSO en KSO hebt, liggen de zaken nog veel complexer.' De maatregel is ook gewoon te duur voor de overheid: de werkingsmiddelen voor het secundair onderwijs liggen in deze legislatuur een stuk hoger dan tijdens de vorige, maar dat extra bedrag kan niet gebruikt worden om de kosten voor de ouders te drukken, aldus het KBS-rapport.

In het document wordt wel de piste geopperd van een maximumfactuur voor de eerste graad, omdat de kosten daar minder uiteenlopen naargelang het onderwijstype. Verschillende betrokkenen uit het onderwijsveld zien daar wel iets in. Sommigen gaan nog een stap verder. Waarom schoolmateriaal niet verhuren in plaats van verkopen in de tweede graad (derde en vierde jaar)? Het zou dan in de derde graad aangekocht kunnen worden ‘voor een symbolische euro', aldus Smet.

De minister wil die ingrepen vooralsnog niet verplicht maken. Sommige scholen hebben enkele ervan de voorbije jaren echter op eigen initiatief doorgevoerd. Ze zijn opgenomen in het rapport dat begin volgend jaar aan een ronde van Vlaanderen begint. Tussen 14 januari en 16 maart worden in alle Vlaamse provincies ‘denk- en doedagen' rond kostenbeheersing georganiseerd. De aandacht gaat uit naar zowel communicatie tussen school en ouders als schuldbemiddeling voor armlastige gezinnen en goedkope alternatieven voor bestaande gewoontes. Smet hoopt 150 scholen per dag te kunnen lokken. ‘Onderwijs is een kennisorganisatie. Veel scholen doen heel wat om de factuur voor ouders te drukken, maar ze komen niet naar buiten met hun initiatieven. Met deze campagne willen we alle mogelijke initiatieven in kaart brengen, en in een boek gieten.'

Bron: de standaard 18/11/2009

Eigen mening: Het is toch wel erg dat sommigen leerlingen in het secundair onderwijs niet de studierichting kunnen kiezen die ze zelf willen maar eerder de goedkoopste kiezen. Dit doet de ontwikkeling van het kind zeker geen goed. Men moet kunnen doen wat men graag doet. Dit prijskaartje moet dus dringend omlaag!