'Wat is er leuk aan om op een studentendoop iemand zo te vernederen?'
dinsdag 27 oktober 2009Auteur: (gn)
Veel doopmeesters gaan zwaar over de schreef. 'Als wraak omdat ze zelf indertijd hard zijn aangepakt?'Wim Daneels

© Wim Daneels
GENT - Bij een studentendoop in Gent belandden twee schachten op de spoedafdeling.

Drie uur in de barre kou op je knieën op de kasseien moeten zitten. Gedwongen worden om vieze sauzen te slikken tot je kotst. Een banaan opeten die tevoren via tien achterwerken is gepasseerd. Zo ging het eraan toe bij een doop van de eerstejaarsstudenten economie in Gent.

Laurence de Klerk Wolters (18) heeft er geen probleem mee om openlijk haar verhaal te doen. 'Ik weet dat ik hiermee het doopgeheim ophef, maar ik hoop dat het helpt om dopen in de toekomst wat leuker te maken', zegt ze. Een vriend van haar is terughoudender en wil alleen anoniem getuigen. We noemen hem Tim.

'We hadden gehoord dat wie gedoopt is, heel wat voordelen geniet, op cantussen en zo', zegt Tim. 'Gedoopte studenten vormen naar verluidt een hechte vriendenkliek.' En het hoort bij het studeren aan de universiteit, vond Laurence. Dus besloten de twee zich samen met pakweg honderd twintig andere eerstejaarsstudenten economie van de UGent te laten dopen. Ze betaalden daarvoor 10euro inschrijvingsgeld.

De doop van de Vlaamse Economische Kring wordt over drie dagen gespreid en begon vorige week maandagavond met de schachtenverkoop. Tim: 'Je moet één voor één het café binnenkomen en voor een publiek van ongeveer vijftig studenten op een podium enkele opdrachtjes vervullen. Ik moest een tong draaien met een jongen. Daarna krijg je een dooppeter. Ik werd aan hem verkocht voor honderd pinten.'

Laurence werd gevraagd te strippen, maar weigerde. 'Die eerste avond kon al bij al nog door de beugel', vindt ze. 'Je weet immers vooraf dat een doop niet altijd plezierig is.'

Dinsdag is gebruiksdag. Dan mag de peter zijn schacht tussen 6uur en middernacht allerlei taken opdragen. 'Bij mij was het vernederend', zegt Tim. 'Ik moest een hele tijd op handen en voeten over de straatstenen kruipen, terwijl mijn peter tegen me brieste. Ik moest ook zijn schoenen likken.'

Laurence: 'Maar de derde dag, de doopdag, was het ergst. Om zes uur 'sochtends moesten alle schachten verzamelen voor het café op het Sint-Pietersplein. Het was ijskoud en er stond veel wind. Toch moesten we drie uur lang op onze knieën zitten op de koude kasseien en blijven herhalen: “Ik ben een domme schacht., '

'Die eerste drie uren waren een verschrikking', vindt Tim. 'Grote tubes met allerlei sauzen werden leeggespoten in je mond of over je gezicht. Ik heb een of twee tubes geslikt. Je moest zwelgen tot je letterlijk moest overgeven. Sommige doopmeesters riepen dat je moest kotsen op de schacht die naast je lag. Mensonterend.'

Twee personen moesten 'sochtends al naar de spoedafdeling worden gebracht. 'Een student met zwakke trommelvliezen kreeg een zure saus in zijn oor. Toen iemand op een tube sprong, kreeg een ander een sausstraal in zijn oog gespoten.' Twintig schachten beslisten toen af te haken.

Laurence en Tim besloten door te bijten. Voor het vervolg kregen de studenten een plastic zak om het lichaam. Dat speelde zich af op een veld en bij een bosje in een randgemeente. Laurence: 'We waren al nat van de smurrie, maar toen moesten we ook een tijdje tot ons middel door een beek waden. Daarna heb ik urenlang gebibberd van de kou. Tegen het einde van de middag was ik de onderkoeling nabij. Gelukkig kregen we toen thermische vesten.'

Laurence: 'Op den duur ben je zo murw van de viezigheden, het kotsen, de kou en de nattigheid. Ik denk dat ik de laatste drie uren aan een stuk gehuild heb. Oké, in het reglement staat dat je elk moment kunt stoppen, maar hoe doe je dat als ze je gsm en geld hebben afgenomen en je vuil en stinkend als de pest ergens op een veld staat?'

'Het ergste onderdeel was de doopvont. Dat was een regenton waarin een onbeschrijflijke smurrie zat. Ik ben er zeker van dat er pis, kak en kots in stak. Allerlei dingen, zoals een ui en hondenbrokken, werden daarin ondergedompeld en die moest je opeten.'

'Ik ben zwaar ontgoocheld', zegt Laurence, die forfait gaf voor de doopfuif. 'Mensen die ik tof vond, hebben zich in mijn ogen als onmensen gedragen. Ik zal daar volgend jaar zeker niet staan als doopmeester. Wat is er zo leuk aan om iemand zo te vernederen?'

Mening:

Dopen is traditie en het zou zeer spijtig zijn als deze traditie verloren zou gaan. Maar is er geen betere manier om deze doop aan te pakken? Zijn we niet een beetje te aggresief in de uitvoering van een doop? Als we al eens zouden beginnen met ons doel van totale vernedering te veranderen in het scheppen van een hechte groepsband dmv gezamelijke opdrachten?