Ik heb een vraagje en ik ben benieuwd naar jullie reactie...
Vroeger (laat ons zeggen 10 jaar terug en daarvoor) bestond onderwijs hoofdzakelijk uit 1 ding : kennis meegeven. Althans, dat gevoel heb ik toch. Met andere woorden, vooral op cognitief niveau waren de leraars bezig. 80% van alle leerstof was gewoon weg 'van buiten te leren'.
Over de jaren is er een verschuiving gekomen van aandacht voor het cognitieve naar aandacht voor vaardigheden en attitudes. Op zich zeker niet slecht, maar als je nu gaat kijken naar de 1ste jaars op universiteit, dan zie je dat het aantal met een 2de zit en bissers met de jaren steeds toeneemt. Blijkbaar (volgens de studenten zelf), hebben zij last met de grote brok kennis die ze moeten verwerken, en meestal is hun reeds opgedane kennis zeer laag (in vergelijking met vroeger).
Mijn vraag is dan ook simpel : zijn we het cognitieve aspect naar aan het verwaarlozen?