BRUSSEL - Een leerkracht moet, net zoals iedereen, mensen in nood helpen. Maar een pijnstiller geven aan een leerling die last heeft van hoofd- of buikpijn, valt daar niet onder. 'Een leraar is geen arts.'
Van onze redacteur

'Ik ben lerares in het tweede leerjaar van een vrije basisschool en bij ons wordt er heel los omgesprongen met medicatie.' Zo begint Katrien haar anonieme getuigenis in een video van Klasse. Het onderwijsblad waarschuwt voor de lakse manier waarop scholen met geneesmiddelen omspringen.
'Er zijn op onze school twee medicijnkastjes', zo gaat de getuigenis van de lerares verder. 'Een officieel medicijnkastje voor de inspectie, in geval van een controle, en een ander. In die (verborgen, red.) apotheek zitten, naast aspirines, ook zwaardere pijnstillers en zelfs pillenstrips waarvan de bedrukking is verdwenen. Niemand weet nog wat erin zit.'
'De pillen zijn ook voor iedereen toegankelijk: de leerkrachten, de directie, zelfs het personeel van de eetzaal. En niemand houdt bij welk kind welk geneesmiddel krijgt.'
Het verhaal van Katrien staat, volgens het onderwijsblad, symbool voor de houding in veel Vlaamse scholen. De meeste leraren en directies beseffen niet dat ze strafbaar zijn als ze op eigen houtje een pilletje toedienen aan een leerling met gezondheidsklachten, ook al gaat het om een onschuldig kindermedicijn.
'Scholen mogen op eigen initiatief geen geneesmiddelen aan leerlingen geven. Een leraar is geen dokter', zegt Inge Van Trimpont op TV Klasse. Zij is arts in een Centrum voor Leerlingenbegeleiding (CLB). 'Het toedienen van medicatie aan leerlingen is niet zonder gevaar, want de leerkracht moet alleen afgaan op het verhaal van de leerling. Bovendien is hij niet opgeleid om een diagnose te stellen.'
Dat kan risico's inhouden, zegt Van Trimpont. 'Een pijnstiller geven aan een leerling met hoofdpijn kan bijvoorbeeld een beginnende hersenvliesontsteking verbergen. Maar bij een hersenvliesontsteking is het net belangrijk om de symptomen in een vroeg stadium te herkennen.'
Sommige kinderen kunnen ook allergisch reageren op medicijnen. Andere kunnen reageren op geneesmiddelen die ze thuis al genomen hebben. Ook is een volwassen dosis voor een kind soms al een overdosis.
Klasse roept leerkrachten op geen medicijnen meer te geven aan leerlingen zonder voorschrift van een arts. Heel wat scholen kiezen voor een middenweg. Ze houden een EHBO-koffer bij de hand, niet alleen met verbandmateriaal maar ook met medicatie. Aan een CLB-arts hebben ze toestemming gevraagd om alleen de geneesmiddelen die aanwezig zijn in de koffer, toe te dienen.
'We weten dat het niet mag,' zeggen die scholen, 'maar we doen het toch, omdat leerlingen zich anders bij andere leerlingen bevoorraden. En dan hebben we geen enkele controle meer.'
Klasse heeft vastgesteld dat in scholen die goede afspraken maken met leraren en ouders, er minder stiekem medicijnen worden toegediend of genomen. Het blad verspreidt nu een brochure in 200.000 exemplaren waarin het aandacht vraagt voor medicijnen op school (zie inzet).
www.klasse.be & www.destandaard.be

Als scholen al medicatie zouden geven aan leerlingen vind ik wel dat dit goed bijgehouden moet worden, m.a.w. een strenge controle op het geven van medicatie. Ik vind het niet kunnen dat elke leerkracht, op personeelslid van een school zomaar medicatie geeft aan leerlingen. Pijnstillers zijn immers drugs voor sommige jongeren. Toch vind ik dit een moeilijk onderwerp....