Vanaf 2009 zal de prijs voor een bezoek aan de dokter een beetje stijgen. Vanaf 1 januari gaan de artsenhonoraria met 4,32 procent de hoogte in. Datzelfde geldt ook voor het bedrag dat de ziekenfondsen terugbetalen. Maar daardoor neemt de reële bijdrage van de patiënt wat toe.

Remgeld daalt
Nieuw is ook dat de bijdrage die artsen krijgen voor het globaal medisch dossier (gmd) verhoogt van 25,67 naar 27,50 euro, maar dat bedrag wordt volledig terugbetaald door het ziekenfonds. Die verhoging voelt de patiënt dus niet. Verder daalt ook het remgeld - het gedeelte dat een patiënt niet terugbetaald krijgt - voor een huisbezoek door een huisarts aan een ziek kind. Dat remgeld bedroeg 11 euro en zal voortaan maximaal tweemaal het remgeld voor een consultatie bij de huisarts bedragen.

Ook bij heel wat andere medische zorgverstrekkers (orthopedisten, tandartsen, ...) gaat vanaf 2009 een verhoging met 4,32 procent in. (belga/gb)

bron: www.demorgen.be

Ik vraag me af wat dit nu juist betekend voor gezinnen die het financieel moeilijk hebben? Gaan ze nu nog minder naar de dokter gaan? Ik begrijp niet dat men in financieel moeilijke tijden bij een essentieel gegeven als geneeskunde de prijs laat stijgen. Wie is hier verantwoordelijk voor? Deze persoon zou beter eens nadenken over wat hij allemaal teweeg gaat brengen. Mensen die het moeilijk hebben gaan nog minder naar de dokter gaan, ze worden nog zieker, steken anderen familieleden aan, de dokter wordt een noodzaak, ze betalen hem, besparen vervolgens op eten en kleding, worden opnieuw ziek, moeten opnieuw naar de dokter,...

Je ziet toch dat dit een visieuze cirkel is, het is nu vaak al moeilijk, wat als de prijs nog gaat stijgen? Hopelijk blijven de gevolgen te overzien.