Japanse vorsers zijn erin geslaagd om een dode muis weer tot leven te wekken. De muis werd 16 jaar geleden ingevroren, en is nu via de techniek van het klonen weer tot leven gebracht. Tot dusver konden wetenschappers enkel levende cellen klonen.


De wetenschappers haalden DNA uit de hersencellen van de dode muis. Het DNA werd in een eicel geplaatst, die via een elektrische schok begon te groeien tot een embryo. De groeiende eicel werd bij een levende muis ingeplant, die later een kloon van de overleden muis baarde. De gekloonde muis stelt het goed.

Mens laten verrijzen
Wetenschappers opperen intussen het idee om uitgestorven diersoorten weer tot leven te wekken. Meteen rijzen er echter ook ethische vragen: "Is de volgende stap het laten verrijzen van een overleden mens?" vragen critici zich af.

Gazet van Antwerpen online

Hoe ver kunnen we zoiets drijven? Om iets dat dood is terug tot leven te wekken en een beetje God te gaan spelen. Is het wel ethisch verantwoord? Waar leg ik de grens voor dit hele gebeuren? Deze vragen roep ik dan in mij op.

Ik kan begrijpen dat als je bijvoorbeeld je kind verliest op jonge leeftijd, dat je dan alles wil doen om hem/haar terug te krijgen. Het zou niet mooier zijn dan moest dit ook echt mogelijk zijn, maar wat als iemand sterft van ouderdom? Moeten we dan een keuze maken tussen goed en kwaad?

We kunnen het ook gebruiken om geschiedenis beter te toetsen. Iemand tot leven wekken die in die tijd leefde, of een hoofdfiguur uit onze geschiedenis, maar tot wat zou dit leiden? Het leidt tot meer vragen dan antwoorden denk ik en ik blijf erbij...

Wie zijn wij om God te spelen?