Als de Oscars van de voorbije jaren iets hebben geleerd, dan is het dat de producenten erin geslaagd zijn om elke mogelijke fout te detecteren en te voorkomen. De kans dat er op een Oscaruitreiking nog compleet onverwachte dingen gebeuren (zoals de streaker die de redevoering van David Niven ooit onderbrak) is met andere woorden zeer klein geworden.
Het is een vaststelling die vorige nacht tijdens de 80e uitgave van de Academy Awards meer dan ooit bevestigd werd. Voor de show mocht orkestdirigent Bill Conti nog herinneringen ophalen aan zijn eerste keer, toen er brandweerlui aan te pas kwamen, maar tijdens de ceremonie liep alles op wieltjes.

Verrassingen in minder belangrijke categorieën
De verrassingen zouden dus van de prijzen zelf moeten komen, van de films en acteurs die als complete outsiders naar het podium zouden mogen stappen en van de stiekeme jaloerse blikken van verslagen favorieten. Maar ook dat bleek ijdele hoop.

De enige Oscars die een zweem van opwinding veroorzaakten, moesten in de minder in het oog springende categorieën gezocht worden. Zo kaapte Alex Gibney (bij ons bekend vanwege zijn "Enron"-film) met zijn Irakverhaal "Taxi to the dark side" de prijs voor beste lange documentaire weg voor de neus van Michael Moore.

"Falling slowly", een breekbaar nummer uit de musical "Once", was de hitfilm "Enchanted" dan weer te snel af en rijfde de Oscar voor beste song binnen. Belgische kijkers moesten dan weer toezien hoe de kortfilm "Tanghi Argentini" de duimen moest leggen voor het Franse "Le Mozart des pickpockets".

Prijzen netjes verdeeld
Voor het overige hielden de leden van de Academy strak de lijn aan die iedereen had voorspeld, al had "There will be blood"-regisseur Paul Thomas Anderson waarschijnlijk toch op meer waardering gehoopt dan enkel een prijs voor beste fotografie en de verwachte Oscar voor Daniel Day-Lewis als beste acteur.

Met twee prijzen behoort hij echter wel tot het kleine kransje films dat meer dan één onderscheiding kreeg. Enkel "No country for old men" (vier stuks), "The Bourne ultimatum" (drie stuks) en "La vie en rose" (twee stuks) kregen hetzelfde voor elkaar. Blijkbaar wou de Academy dit jaar vooral niemand met lege handen naar huis sturen.

Het werd geen politieke show
Wie zat te wachten op enig politiek spektakel moest zich ook tevreden stellen met een paar kruimels. Presentator Jon Stewart hield het in zijn openingsspeech veel netter dan in zijn dagelijkse programma The Daily Show, Alex Gibney drukte tijdens zijn dankwoord voor beste lange documentaire kort zijn walging uit over de oorlog en Tom Hanks liet de Oscar voor beste korte documentaire uitreiken door Amerikaanse soldaten in Irak.

Tot zover de controverse, tot zover ook een show die er gelukkig minder dan drie en een half uur over deed.