Nu zijn er zeven ex-Joego-staten


Kosovo heeft zich afgescheiden van Servië, en de Albanese inwoners van het nieuwe land laten het weten ook. Als premier Thaci om iets na half vier klaar is met het voorlezen van de Kosovaarse onafhankelijkheidsverklaring, barst café Iliria in hoofdstad Pristina uit in een eruptie van vreugde.


Mensen staan op tafels, vallen elkaar in de armen en scanderen ’Kosovo, Kosovo’, een leus die overgaat in ’UCK, UCK’. Het is een eerbetoon aan de guerrillabeweging die met haar gewapend verzet tegen de Servische overheersing de basis legde voor de onafhankelijkheid.

Terwijl de massa feest, laat Servië al een paar minuten later weten dat het onder geen beding akkoord gaat met de afscheiding van zijn provincie. Rusland, bondgenoot van Servië, riep gisteravond onmiddellijk de VN-Veiligheidsraad bijeen. Deze bleek na de spoedzitting nog even verdeeld als voor de onafhankelijkheidsverklaring. In Mitrovica, noord-Kosovo, werden handgranaten gegooid naar gebouwen van de VN en de EU. Er vielen geen slachtoffers. In de Servische hoofdstad Belgrado gooiden demonstranten stenen naar de Amerikaanse ambassade en door winkelruiten.

Met de komst van Kosovo zijn er nu zeven ex-Joegoslavische staten. En daar moet het ook bij blijven, bezwoer Thaci gisteren om de internationale gemeenschap gunstig te stemmen. Uitvoerig stond hijstil bij het democratische en multi-etnische karakter van de nieuwe staat.

Een EU-missie moet dat karakter de komende tijd waarborgen. Eulex, gaat met circa 2000 man justitie en politie in Kosovo trainen. De Nederlandse diplomaat Pieter Feith wordt speciale EU-gezant in Kosovo, en zal ook rapporteren aan de VN.

Voor de Albanezen doet het er allemaal weinig toe. „Ik voel me weer 15!”, zegt Hashin Jemali. De 80-jarige, met stok, de buffeljas stevig dichtgeknoopt en met een wit dophoedje op, kijkt op zijn stok geleund naar de jonge Albanezen die toeterend voorbijrijden. Hij heeft lang op deze dag gewacht. Hij vocht nog in de Tweede Wereldoorlog, leefde onder het communisme, en maakte ten slotte de massamoord op Albanezen mee in 1999.

De 65-jarige Sabit Gashi droomde wél, vertelt hij verderop. „Het was iets waar we altijd op hoopten.” Toch is vandaag ook een dag van gemengde gevoelens. „Mijn grootvader, mijn vader en mijn broer zijn voor deze zaak gestorven. Vandaag denk ik ook aan hen. Het is de gelukkigste, maar tegelijkertijd de verdrietigste dag van mijn leven.”


Trouw, 18-02-2008

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB