Iemand nog een idee?


Een week is een lange tijd in de politiek. Zeven dagen geleden stelde toenmalig formateur Yves Leterme zijn oranje-blauwe gesprekspartners voor een ultimatum. Alleen Joëlle Milquet bleek onmachtig om daar ja op te zeggen. Daarmee was de vertrouwensbreuk compleet en stierf de regeringsformule waar bijna zes maanden over was onderhandeld.


Vervolgens verscheen als een blauwe tornado Guy Verhofstadt ten tonele. CD&V/N-VA moesten even naar adem happen, want daar had men de intrede van Didier Reynders verwacht. 48 uur lang baatte Verhofstadt, de comeback kid, het verrassingseffect volop uit. Er tekende zich een scenario af met een snelle eedaflegging van een paarse noodregering, waarna een regering met een tweederde meerderheid - een tripartite of een asymmetrische variante - een echte staatshervorming zou doorvoeren. Het gedoe met een conventie die los van de regering de communautaire dossiers zou oppakken, werd meteen overbodig.

Het leek aantrekkelijk in zijn eenvoud en een verademing na de maandenlange patstelling van oranje-blauw. Helaas, het werkte niet. Het optimisme van het weekbegin was gisteren zo goed als helemaal verdampt. Het regende vanaf woensdag weer uitsluitingen en taboes. De toegedekte aversie tussen Didier Reynders en Joëlle Milquet brak helemaal open. De intrede van de Vlaamse socialisten bleek problematischer dan gedacht. Het Vlaams kartel herstelde zich van de shock en sloot de deur naar een noodregering zonder meerderheid aan Vlaamse kant. En Verhofstadt liep onzacht tegen de nieuwe top van zijn eigen partij aan.

Wat als een glorieus manoeuvre, vol van ouderwetse Verhofstadt-branie vertrok, had gisteren zoveel lood in de vleugels dat pessimisme over een snelle uitkomst weer domineerde. Het belangrijkste verschil met een week geleden is dat er nu nog meer zichtbare problemen zijn dan toen. Intussen zijn zowel conventie als oranje-blauw met de goedkoopste dienst ten grave gedragen. In de hoop om België, al was het maar voor het niet-begrijpende buitenland, weer een echte regering te geven en de onverbiddelijke teller te doen stoppen, stuurde het Paleis Verhofstadt in de ring. Dat plan had kans op slagen in zoverre de scheidende premier voldoende partijen tot een groots en historisch pact kon bewegen. Maar het moment ging voorbij zonder doorbraak en nu oogt de impasse alleen uitzichtlozer.

De toestand komt erop neer dat de formule van een noodregering alleen nog haalbaar lijkt als dat meteen een verruimde regering met een definitieve tweederde meerderheid is. Dat betekent dat het communautaire gesprek ten gronde eerst moet worden gevoerd. Dan is het ook geen noodregering meer. En dus is de kans om voor Nieuwjaar te landen verkeken. Of heeft iemand nog een idee?


DS, 08-12-2007 (Bart Sturtewagen)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB