Arm Vlaanderen was in 19de eeuw al 'solidair'

J. Hannes, De mythe van de omgekeerde transfers, Roularta, 2007



BRUSSEL - Ook toen het arm was, betaalde Vlaanderen al meer belastingen dan Wallonië, herbevestigt professor Juul Hannes.


Professor Juul Hannes heeft het allemaal nog eens herberekend en in een nieuw boek gezet: dat Vlaanderen het arme gewest was in de negentiende en het begin van de twintigste eeuw, verhinderde niet dat het verhoudingsgewijs meer betaalde dan Wallonië. Toen waren we al 'solidair', zegt hij.

Hij pluisde minutieus parlementaire en fiscale bronnen uit voor de jaren 1830-1912. Zijn cijfers zijn niet ten gronde tegengesproken.

In de periode 1832-1912 betaalde het armere gewest Vlaanderen, dat 41 procent van de gezinnen omvatte en 44 procent van de bevolking, 44 procent van de belastingen: 41 procent van de directe belastingen, 42 procent van de erfenisrechten, 51 procent van de douanerechten en de accijnzen, en 35 procent van de registratierechten.

Wallonië, met 40 procent van de gezinnen en 38 procent van de inwoners, betaalde 30 procent van de belastingen.

Het gemengde Brabant betaalde het meest, maar een opsplitsing is daar moeilijk te maken.

Hannes vond maar één belasting waarvoor Wallonië meer betaalde: die op luxepaarden.

Was dat een bewuste politiek? Er werd vooral een conservatieve belastingpolitiek gevoerd: toen Wallonië industrieel boomde, bleef de klemtoon liggen op de grondbelastingen, typisch voor de landbouwsamenleving die Vlaanderen nog wel was.

Er waren toen al onverklaarbare verschillen: toen Oost- en West-Vlaanderen kreunden onder de hongersnood in 1846, toch betaalden meer inwoners van die provincies weeldetaks dan in Henegouwen.

Soms wordt uit deze studie besloten dat er nooit een 'omgekeerd transfer' is geweest van Wallonië naar Vlaanderen. Dit boek gaat enkel over 1830-1912.


DS, 22-11-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB