Flaminganten, tel uit je verlies


We zullen ons kunstmatige, krankzinnige koninkrijk aan de Noordzee wel moéten behouden, in welke vorm dan ook, schrijft Geert van Istendael . Want in gelijk welk ander scenario zullen wij, Vlamingen, forse verliezen incasseren. 'Kunnen we de hoofdstad van Europa zomaar cadeau doen aan de Walen? Van transfers gesproken.'


Je bent een paar weken in Frankrijk. Je luistert braaf driemaal daags naar de Franse radio. Je komt tot de vaststelling dat België niet wordt waargenomen. President Sarkozy is alomtegenwoordig als was hij God zelf, Griekenland staat in brand, in Afghanistan worden Koreaanse gijzelaars vrijgelaten, de Poolse president ligt in het ziekenhuis, George Bush is koppig als vanouds en de Palestijnen van Gaza moeten voortaan aangekleed zwemmen. Maar buurland België? Connais pas.

Ja toch. Af en toe. Voor het eerst in 47 jaar roept de koning de Kroonraad bij elkaar. Vlamingen fietsen massaal om Brussel heen, dat heet dan in 't Frans le Gordelle. En onze ambassadeur in Parijs geeft te veel luxueuze feestjes op kosten van de belastingbetaler. Maar in de subtielere arcana van BHV of homogene bevoegdheidspakketten wordt de Franse luisteraar niet ingewijd. Zelfs de geheimzinnige Madame Non blijft onvermeld.

De moeilijke vragen die in ons gelukkige land zouden moeten worden beantwoord bij hoogdringendheid, zijn natuurlijk precies dezelfde als in Frankrijk, Duitsland of Nederland. Hoe betaal je de vergrijzing, hoe betaal je de ziekteverzekering, hoe vang je de immigratie op, hoe ban je de armoe uit, hoe pak je de ecologische dreiging aan? Het zijn de grote, maatschappelijke vragen van de 21ste eeuw.

Toch ben ik niet van het slag mensen dat de rare problemen die wij hier hebben pietluttig vindt. Toegegeven, het blijven dorpsruzies. Maar ook de dorpskom verdient het netjes geveegd te worden. Bij dorpsruzies in Baskenland gooien ze bommen. Bij dorpsruzies in Libanon ontploffen de straten. Bij dorpsruzies in de Balkan horen massagraven. Dan toch liever het oeverloze gekibbel waar mijn gehucht zo berucht voor is.

De eerste taalwet werd goedgekeurd in 1873. Het gekibbel sleept dus nu al bijna anderhalve eeuw aan en er is iets wonderlijks aan het kabaal ontstegen. In Vlaanderen heeft de taal van de kleine mensen zich losgewerkt uit minachting, onrecht en verdrukking. Vroeger on parlait le flamand aux animaux et aux domestiques, in die volgorde, laten we dat nooit vergeten. Laten we ook niet vergeten dat de Vlaamse emancipatie, die ik zeer eerbiedwaardig vind, er gekomen is zonder geweld en met democratische middelen, altijd, bij iedere stap vooruit. Laten we evenmin vergeten dat iedere taalwet, iedere wet op de staatshervorming stemmen kreeg van Franstalige én Nederlandstalige gekozenen in het parlement. Er bestaat geen enkele uitzondering op die regel. Zelfs Voeren is destijds naar Limburg overgeheveld met steun van Waalse en Brusselse stemmen. Als ik de jongste tijd de Vlaamse kreten hoor over de eenzijdige splitsing van BHV, denk ik mistroostig: kennen de flaminganten dan de indrukwekkende geschiedenis van de Vlaamse emancipatie niet meer? Hun eigen geschiedenis?

Stel, de Vlamingen krijgen nu eens helemaal hun zin. HV en B worden losgekoppeld. HV is nu zuiver Vlaams! Kom, kom, in de helft van de faciliteitengemeenten spreekt driekwart van de mensen Frans en dat is een conservatieve schatting. In gemeenten als Overijse of Beersel en vele andere kunnen we slechts vermoeden hoe hoog het percentage Franstaligen is. Ga het de plaatselijke Vlaamsgezinden vragen en ze zullen antwoorden: hoog, veel te hoog.

Je kunt er dus gif op innemen dat bij de volgende verkiezingen de MR samen met het verfoeilijke FDF een lijst zal presenteren in HV. Dat kartel zal een heleboel stemmen halen, want intussen zullen de francofonen geradicaliseerd zijn, spontaan of beïnvloed door listige partijpropaganda. Er zullen dus Franstaligen worden verkozen in het zuiver Vlaamse HV. In Brussel echter, die fiere hoofdstad van de Vlaamse Gemeenschap, zal geen enkele Vlaming nog verkozen raken. Geachte flaminganten, tel uit je verlies.

Of stel, de radicaalste Vlamingen krijgen helemaal hun zin, tegen de meerderheid van hun eigen volk in, maar dat vinden ze een detail. Vlaanderen roept zich uit tot een zelfstandige republiek. Je hoort overigens steeds vaker Vlamingen die zakelijk stellen dat het nu toch wel langzamerhand tijd wordt om de bevrijdende stap te zetten. Wacht even. Zal het een Vlaamse republiek zijn met of zonder de eigen hoofdstad Brussel?

Hypothese met Brussel. Dan zit de kersverse zuiver Vlaamse republiek met enkele honderdduizenden Franstaligen binnen haar grenzen. Reken maar dat de pressie vanuit Europa zeer zwaar zal zijn om hun rechten te respecteren. Reken maar dat we geen enkele faciliteit zullen kunnen afschaffen. Reken maar dat de Franstaligen niets onverlet zullen laten om hun rechten ten volle te laten gelden, ze zijn daar meesterlijk in. Wat hebben we dan? Een Vlaamse Republiek die officieel tweetalig is. Precies zoals het gehate België dat zo nodig moest barsten. Terug naar af dus.

Hypothese zonder Brussel. De hoofdstad van Europa zomaar cadeau doen aan de Walen? De tweede congresstad van de planeet cadeau doen aan de Walen ? Het economische zwaartepunt, ook van Vlaanderen, cadeau doen aan de Walen? Van transfers naar Wallonië gesproken.

En voor de nostalgici: de aloude Nederlandse stad Brussel cadeau doen aan de Walen? Tienduizenden Vlamingen cadeau doen aan de Walen? Stop. Dat laatste is geen punt. Er lopen genoeg flaminganten rond die geen traan zouden laten voor het verlies van de Brusselse Vlamingen. Blijft dat je stapelgek bent als je Brussel cadeau doet aan de Walen. Het zou economisch en financieel verderf zijn voor Vlaanderen. Ik heb dan het nog niet gehad over de mogelijkheid dat, indien België uit elkaar valt, de Europese Unie wel eens zou kunnen overwegen weg te trekken uit Brussel.

We zullen ons kunstmatige, krankzinnige koninkrijk aan de Noordzee wel moéten behouden, in welke vorm dan ook. Er zit niets anders op, vrees ik. En ik vermoed dat de Franstalige politici duidelijker beseffen dan hun Vlaamse collega's welke consequenties dat allemaal heeft bij onderhandelingen. Ik vind dat de Vlamingen die consequenties langdurig en in stilte dienen te overwegen. Op een week zal het nu ook weer niet aankomen na 177 jaar.

Gelukkig hebben de politici aan beide zijden van de taalgrens opnieuw geleerd de deugd te beoefenen van de Stomme van Portici. Gelukkig heeft de koninklijke verkenner die op pad werd gestuurd om de duisterste krochten van de Vlaamse en Waalse ziel te peilen als totem Zwijgzame Stokvis. Overigens moet Zwijgzame Stokvis tegelijkertijd beschikken over een stoutmoedige fantasie en over een illusieloze realiteitszin. Een onmogelijke combinatie? Laten we dat niet te snel zeggen in dit vaderland van het surrealisme.

Misschien kan volgende gedachte zijn zware taak wat verlichten. België zal zo gauw nog niet verdwijnen. Immers, onkruid vergaat niet. Hij kan ook de woorden overwegen die mijn oude, wijze peetoom onlangs tot me sprak: als het onkruid vergaat, groeit er niets meer.

Geert van Istendael is schrijver


DS, 12-09-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB