Alles of niets


Het stond in de sterren geschreven dat er opnieuw problemen zouden opduiken in het stadsbestuur van Charleroi. Want de PS - ondanks alle schandalen nog steeds incontournable in de stad - heeft ook na de gemeenteraadsverkiezingen nagelaten schoon schip te maken.


Het schepencollege is geen hecht team, maar het resultaat van een ordinaire koehandel tussen Elio Di Rupo, de voorzitter van de PS, en Jean-Claude Van Cauwenberghe, de ongekroonde koning van de lokale PS. De twee protagonisten deelden elkaar gewoon mee welke PS'ers ze absoluut wel/niet in het bestuur wilden. Het resultaat is dat drie PS'ers uit het oude bestuur ook in het nieuwe bestuur zitting hebben.

De vraag was niet of, maar wanneer zij genoemd zouden worden in enkele oude dossiers. Het voorbije weekend ging het om de zaak van de vervalsing van de pv's van de bijeenkomsten van het schepencollege. Oorspronkelijk werden die op aan elkaar gebonden en genummerde bladen genoteerd. Later gebeurde dat op losse bladen, waardoor makkelijk pagina's konden worden toegevoegd of verwijderd. De gewezen burgemeester, Jacques Van Gompel, en Jean-Pol Demacq, die al sinds 1976 schepen was, worden nu beschuldigd van geknoei met die pv's.

Na de aankondiging dat schepen van Onderwijs Demacq in beschuldiging was gesteld, probeerde Di Rupo zijn handen in onschuld te wassen. 'Dit is een zaak van de lokale afdeling', klonk het. Op twee weken voor de verkiezingen deed de PS-voorzitter zijn uiterste best om het gesjoemel in Charleroi uit de nationale campagne te houden.

De PS had kunnen voorzien dat de MR voor problemen zou zorgen. Twee weken geleden had eerste schepen Olivier Chastel (MR) nog laten weten dat hij het meerderheidsakkoord ter discussie zou stellen in geval van een nieuwe inbeschuldigingstelling.

Toch leken zaterdag alle plooien tussen de coalitiepartners gladgestreken. Demacq gooide weliswaar pas na een vergadering van vier uur de handdoek in de ring. Maar burgemeester Léon Casaert (PS) lichtte het ontslag toe op een persconferentie waarbij hij geflankeerd werd door Chastel en Jean-Jacques Viseur (CDH).

De MR en het CDH lieten weten dat ze niet de kaart van de demagogie wilden trekken. Chastel benadrukte dat hij samen met Viseur beslist had 'niet van het pre-electorale klimaat te profiteren om de stad te gijzelen'.

Maar een dag later was de sfeer al aan het keren. Als Reynders en Chastel samen campagne voeren op de markt in Charleroi, krijgen ze heel wat negatieve reacties. Maandagochtend kondigt Chastel, na een woelige vergadering in het partijlokaal aan de Rue de Dampremy, aan dat de MR uit de meerderheid stapt.

Hij benadrukt dat de lokale afdeling die beslissing in eer en geweten heeft genomen. Het is echter duidelijk dat MR-voorzitter Didier Reynders - en volgens sommigen ook Louis Michel - tussenbeide zijn gekomen. Reynders had zaterdag al verklaard dat het ritme van de ontslagen onhoudbaar werd.

Het ontslag past in de strategie van Reynders om de PS frontaal aan te vallen. De situatie in Charleroi is daarbij geen lokaal element, maar een incident dat op twee weken voor de verkiezingen groot uitgespeeld kan worden. Vorig jaar bleek bij de gemeenteraadsverkiezingen ook al dat de Franstalige liberalen vooruitgaan op de plaatsen waar ze zich resoluut afzetten tegen de socialisten.

Reynders stuurt al enige tijd aan op een campagne à la Française, waarbij sterk gepolariseerd wordt tussen links en rechts, net zoals bij Ségo en Sarko. Met die strategie wil hij niet alleen de verschillen tussen PS en MR in de verf zetten, maar in een klap ook het CDH fijnmalen.

De oplopende spanningen tussen liberalen en socialisten maken alvast één zaak duidelijk: de partijen hebben geen voorakkoord, zoals in 2003. Over het bestaan van dat akkoord is de voorbije jaren veel gezegd en geschreven. Le Soir maakte het voorbije weekend de details bekend van het akkoord dat Di Rupo en Michel op 3 januari 2003, in aanwezigheid van notaris Adrien Franeau, in het appartement van de socialist sloten.

Daarin werden niet alleen afspraken gemaakt over het vervolg van paars na de federale stembusslag van mei 2003, maar werden ook al de Waalse en Brusselse ministerposten verdeeld met het oog op de regionale verkiezingen van juni 2004. Er werd zelfs afgesproken dat Michel EU-commissaris zou worden, waarna zijn zoon Charles partijvoorzitter kon worden.

Uiteindelijk werd alleen het deel van het akkoord dat over 2003 handelde, uitgevoerd. In januari 2004 blies Di Rupo de afspraken op nadat Michel had bekendgemaakt dat hij samen met het CDH front wilde vormen om een tegengewicht te bieden tegen de PS.

De rest van het verhaal is bekend. De socialisten ruilden in 2004 de MR in voor het CDH van Joëlle Milquet. Of Di Rupo en Milquet een akkoord hebben om samen te besturen na 10 juni en/of in 2009, is niet bekend. Het zou de hardnekkigheid waarmee Reynders de twee partijen bestrijdt, in elk geval verklaren.

Voor de MR zit er in dat scenario maar één ding op. Zo groot worden dat een PS/CDH-coalitie cijfermatig onmogelijk wordt. Op 10 juni is het voor Reynders dan alles of niets.

Steven Samyn is Wetstraatredacteur.


DS, 30-05-2007

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB