Zijn excuses te veel gevraagd?


JOE Van Holsbeeck is dus niet vermoord door verschrikkelijke bruine moslims, maar door brave blanke christenen, afkomstig uit het land van wijlen Paus Johannes- Paulus II.


Dit is dan het voorlopige eindpunt van een brainwashing zonder voorgaande van de hele Belgische bevolking. Iedereen - gerecht, media, publieke opinie - ging er van uit dat de moord het werk was van ,,Noord-Afrikanen''. Op basis waarvan? Getuigenverklaringen. Herinnert iemand zich nog de ontsnapping van Dutroux? Toen hij het Justitiepaleis uit stormde botste hij op een onthutste voorbijganger. Deze man, een bevoorrechte getuige dus, verklaarde nadien dat hij overvallen was door iemand die er als een Marokkaan uitzag. Het zegt iets over de betrouwbaarheid van getuigen. Ervaren speurders én journalisten weten met hoeveel omzichtigheid verhalen van ooggetuigen behandeld moeten worden. In de mp3-moord was die omzichtigheid helemaal zoek. Er waren immers de videobeelden van de bewakingscamera's. O ja? Laat die beelden bekijken door onbevooroordeelden, mensen dus aan wie niet van tevoren gezegd is dat het om Noord-Afrikanen gaat. Zal de uitkomst dan nog dezelfde zijn? En zelfs als ook dan de indruk post vat dat de moordenaars wel degelijk Noord-Afrikanen zijn, is hier dan niet andermaal het bewijs geleverd dat conclusies op basis van uiterlijk op zijn minst voorbarig zijn?

De woordvoerder van de Moslimexecutieve werd zowat weggehoond toen hij zei: ,,Zolang de daders niet geïdentificeerd zijn, zien wij het nut niet in erover te praten. We betreuren dat de moslimgemeenschap met de vinger wordt gewezen.'' (DS 25 april). Profetische woorden. Toch vond de Chef Wetstraat van deze krant het nodig om in Morgen beter de Executieve de levieten te lezen omdat ze weigerde mee te werken aan de oproep om de daders aan te geven. Het lijkt er overigens op dat alle redacties van alle media in hetzelfde bedje ziek waren, een enkele loffelijke uitzondering niet te na gesproken: klakkeloos werd een elementaire journalistieke regel overboord gezet. Die regel luidt: de identiteit van de dader staat pas vast als hij wordt opgepakt. In de gerechtelijke verslaggeving wordt wel eens meer de hand gelicht met dit elementair journalistieke fatsoen. Wijlen Louis De Lentdecker was in zijn tijd al een meester in het veroordelen van verdachten in de krant, nog voor hun proces ten einde was. Vervolgens liet hij rechtzettingen na als de rechter tot vrijspraak besloot. Zijn manier van doen heeft helaas school gemaakt. In dit geval ging het echter niet om individuen maar om een hele groep mensen die een godsdienst belijdt die ons niet welgevallig is. Schaamteloos werden bakken aal over de moslims, en de Marokkanen in het bijzonder, uitgestort. Ze werden weggezet als ouders die hun kinderen niet kunnen of willen opvoeden, die geen verantwoordelijkheid willen nemen, ja zelfs als ,,schurken die van onze samenleving alles hebben gekregen en thans onze kinderen vermoorden voor een mp3-speler''.

Maar het ergste moest nog komen. Toen de échte daders bekend waren, ging vrijwel iedereen meteen weer over tot de orde van de dag. De politici klopten zich op de borst alsof ze hoogst persoonlijk voor de ontknoping hadden gezorgd, voorop natuurlijk Patrick Dewael, die wat goed te maken heeft. Alleen Laurette Onkelinx, de gehate mevrouw van de vermaledijde PS, klaagde de 'stigmatisering' aan van een hele bevolkingsgroep. Radio en televisie deden alsof ze altijd wel geweten hadden dat het om daders uit Polen ging. Het Brussels parket, dat aan de basis lag van de hetze, heeft tot nog toe als enige het fatsoen gehad om zich te verontschuldigen. Of heb ik het stuk van Jean-Marie Dedecker over de kut-Polen gemist, waarin hij ons het verband duidelijk maakt tussen katholicisme en criminaliteit?

Maar vooral: waarop wachten de media om onze moslim-medeburgers hun excuses aan te bieden? Is het nu echt te veel gevraagd dat de hoofdredacteurs - álle hoofdredacteurs - in een gezamenlijke verklaring hun spijt betuigen over een paar deontologische foutjes die zijn gemaakt? Omdat ze geloofden, alsof het een dogma was, dat misdaden in Brussel alleen door Noord-Afrikanen gepleegd kunnen zijn. Omdat hun redacties zich bijgevolg hebben laten leiden door vooroordelen, en niet door feiten, door veronderstellingen en niet door bewijzen. Omdat ze hun journalisten dingen hebben laten schrijven en zeggen die niet echt van grote dossierkennis getuigen. Omdat, kortom, nagelaten werd een regel uit de oude doos toe te passen: te checken, te checken en nog eens te checken.

Walter Zinzen

(De auteur is voormalig VRT-journalist)


DS, 26-04-2006 (Walter Zinzen)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB