Vier op de tien Vlaamse verpleegkundigen zouden, als ze het konden overdoen, voor een ander beroep kiezen. De druk in de sector wordt te groot. ‘Het is een uitdaging om positief te blijven.’

De Vlaamse verpleegkundigen zijn steeds minder tevreden. Maar liefst vier op de tien zouden, als ze de keuze kregen, niet opnieuw voor het beroep kiezen. Dat blijkt uit een onderzoek van het bureau iVox naar aanleiding van de Dag van de Verpleegkundigen. In opdracht van het medisch uitzendbureau Express Medical werden 847 verpleegkundigen ondervraagd. Die gaven zichzelf een tevredenheidsscore van 7,1 op 10. Vorig jaar was dat nog 7,5.

Walter Sermeus (Leuvens Instituut voor Gezondheidszorgbeleid) is niet verrast. ‘De werkdruk blijft toenemen’, zegt hij. ‘Omdat patiënten korter in het ziekenhuis verblijven dan vroeger, moet er meer gebeuren in minder tijd. Bovendien is er geen geld voor extra personeel.’

Boven op de werkdruk komt ook grote onzekerheid. Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) zet grote veranderingen in de zorgsector in gang. Een daarvan is de vorming van ziekenhuisnetwerken. Door intensieve samenwerking moet de organisatie gerationaliseerd worden.

‘Dat wil zeggen dat er campussen verdwijnen of diensten verhuizen’, zegt Sermeus. ‘Dat veroorzaakt erg veel onzekerheid op de werkvloer.’

Pascal Vanmeenen, voorzitter van de Vlaamse Beroepsvereniging voor Verpleegkundig Kaderpersoneel (VBVK), bevestigt. ‘Mensen hebben grote twijfels over hun toekomst. Zal er nog plaats voor mij zijn in dat netwerk, vragen ze zich af.’

'Systematische verwaarlozing'

In maart liet de Algemene Unie der Verpleegkundigen van België (AUVB) al van zich horen. In een brief aan minister De Block trok de koepelorganisatie fel van leer tegen de manier waarop de netwerken tot stand komen. De verpleegkundigen beschuldigden haar zelfs van ‘systematische verwaarlozing van het verpleegkundig beroep’.

De onzekerheid over de netwerken knaagt. ‘We voelen de spanning overal in de sector’, zegt Vanmeenen. Tegelijk vindt ook een totale reorganisatie van de loonbarema’s plaats. Het nieuwe model houdt minder rekening met de gevolgde opleiding, maar meer met de concrete werkactiviteiten. Sinds 1 mei wordt het nieuwe systeem uitgerold in de privé-instellingen, vanaf 2020 zou de hele zorgsector volgen.

De nieuwe barema’s werden al op heel wat kritiek onthaald. De beroepsvereniging van verpleegkundigen NVKVV noemt ze ‘niet aangepast aan de meeste recente evoluties in het werkveld’. Ook de VBVK is kritisch. ‘Ik betwijfel of de nieuwe barema’s de aantrekkelijkheid van de sector verhogen, wat toch de bedoeling was’, zegt Vanmeenen.

Eerder haalde de koepelorganisatie AUVB al flink uit naar het nieuwe systeem: ‘Deze wijze van classificatie is onzin en creëert een gevoel van onrechtvaardigheid en onrust bij de verpleegkundigen’. De loonbarema’s werden echter onderhandeld door werkgevers én vakbonden. Of er iets met de kritiek uit de sector wordt gedaan, is dus hoogst onzeker.

Het wordt allemaal te veel, zegt Vanmeenen. ‘Iedere verpleegkundige doet zijn best, maar soms is de werklast te groot. Het is een uitdaging positief te blijven.’

bron
http://www.standaard.be/cnt/dmf20180511_03508471
De Standaard - 12/05/2018 - 08:40

Mening
Alhoewel ik zelf niet helemaal thuis ben in deze sector heb ik een relatief grote hoeveelheid familie en vrienden die in deze sector werken of gewerkt hebben. Degene die er op dit moment nog in werken spreken hetzelfde over hun beroep als in dit artikel, namelijk, dat er teveel werkdruk is. Op de geriatrie bijvoorbeeld is er sprake van ergens tussen de zes à acht minuten per persoon. In deze tijd zit ook de verzorging van de bejaarden inbegrepen. De druk dat dit met zich meebrengt is abnormaal hoog en dit is dan ook de voornaamste reden dat de mensen die ik ken gestopt, willen stoppen of naar een meer administratief beroep in de sector overgestapt zijn. Want het feit is dat al deze mensen, in de essentie, hun beroep graag doen. Er is niemand die voor deze opleiding, noch dit beroep kiest als ze niet met mensen willen werken. Het enige dat hen tegenhoudt om hun job deftig en met alle plezier uit te voeren zijn de bijna onmogelijke verwachtingen die gesteld worden.