De Universiteit Gent heeft haar studenten op een ongewone wijze getest, met een sociaal experiment waarbij professoren les gaven op basis van dubieuze en onjuiste beweringen. Het opzet? Testen in hoeverre de studenten zich durven te verzetten.

Professoren Johan Braeckman (wijsgerige antropologie), Mirjam Knockaert (ondernemerschap) en Lieven De Marez (media, technologie en innovatie), testten hun studenten tijdens de les met onjuiste uitspraken. Sommige studenten durfden de profs aan te spreken op hun beweringen. ‘Ik vind dat we in ons opzet geslaagd zijn, want het is niet evident te reageren’, zegt UGent-rector Rik Van de Walle. ‘Bij één klasgroep is het wel mislukt. Daar zagen we de twijfel op de gezichten van de studenten, maar durfde niemand te reageren. Behalve het in vraag stellen en durven te onderbreken van de prof, zijn grote klasgroepen de grootste drempel, vrees ik.’

De test is een campagne van de UGent naar aanleiding van de verjaardag van de universiteit. Ze willen hun slogan, Durf Denken, nogmaals in de verf te zetten. ‘We zien het als een punt van eer dat onze studenten durven te denken en vooral ook tegen te spreken. Het zit in ons DNA en we moedigen iedereen aan dat ook te doen’, zegt Van de Walle.
‘Er is nood aan mensen en instellingen die durven en mogen tegenspreken, zonder het debat per se te moeten winnen’, gaat Van de Walle verder. ‘De UGent ziet het als haar missie om jongeren te helpen een kritische en onafhankelijke geest te ontwikkelen.’

Affiches

Het experiment ging buiten de muren van het klaslokaal verder. UGent verspreidde anonieme affiches met provocerende statements in Gent en Kortrijk. ‘Armoede is een erfelijke ziekte’ en ‘Vrouwenbesnijdenis is de beste manier om infecties te vermijden’ zijn twee voorbeelden. De affiches werden al snel beklad en becommentarieerd.


Bron: De Standaard (http://www.standaard.be/cnt/dmf20180320_03419261 )

Datum: 21/03/2018

Mening: Eindelijk wordt er aan de studenten duidelijk gemaakt dat je niet alles moet slikken wat de professor vooraan zegt. Studenten zien een professor als een autoritair figuur van wie zij moeten leren. Het is niet een persoon waaraan ze twijfelen maar naar mijn mening is juist die twijfel het begin van oprechte interesse. Studenten mogen, nee moeten, zichzelf en anderen vragen blijven stellen opdat ze geen spons worden die alles absorbeert. Ikzelf vind het moeilijk om een professor tegen te spreken aangezien hij een trapje hoger staat op de ladder.