Van de 1,2 miljard euro geldboetes die rechters de laatste vijf jaar oplegden, blijft bijna 700 miljoen onbetaald. Nieuwe inningsmethodes via loon, bank of deurwaarder boeken bemoedigende resultaten, maar Wallonië hinkt achterop.

Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over verkeersboetes, maar over penale boetes. Dat zijn de geldsommen die rechters eisen van veroordeelden, in plaats van of in combinatie met een celstraf. 1,2 miljard euro boetes spraken rechters tussen 2012 en 2016 uit, maar een stabiele inkomstenpost voor de begroting is dat niet.

Hoewel de fiscus sinds twee jaar wanbetalers van boetes op de knieën kan krijgen door via werkgevers, banken of deurwaarders beslag te leggen op hun loon of huurinkomsten, is tot vandaag slechts 573 miljoen ofwel 46 procent geïnd. Voor de boetes die in 2016 werd uitgesproken, gaat het om 33 procent. Niet onlogisch, gezien er ook beroepen en betwistingen zijn. Maar ook van de boetes uit 2012 is op dit moment nog altijd maar 65 procent binnen.

"Toen ik in augustus 2016 de vraag stelde aan minister van Financiën Van Overtveldt (N-VA) bedroeg het inningspercentage van 2012 58 procent. Erg veel vooruitgang is er in anderhalf jaar dus niet geboekt", zegt Kamerlid Sabien Lahaye-Battheu (Open Vld), die de kwestie al jaren aankaart. "Natuurlijk kunnen nooit alle boetes volledig worden geïnd. Een klein deel wordt sowieso van in het begin als niet invorderbaar verklaard. Maar we moeten durven toegeven dat ondanks alle inspanningen van de voorbije jaren om de gegevensuitwisseling tussen Justitie en Financiën te verbeteren, spectaculaire resultaten uitblijven."

Regionale verschillen
De grote verschillen tussen de regionale ontvangstkantoren zijn opvallend. Lahaye-Battheu: "Een verband met het aantal veroordelingen die deze kantoren krijgen te verwerken, is moeilijk aan te tonen. Tegenover de 9.579 veroordelingen in Kortrijk in 2016 staan de 62.840 veroordelingen in Brussel. Maar in Aarlen gaat het maar om 2.660 uitspraken."

Het probleem wordt wel ernstig genomen door de opeenvolgende regeringen. De voorbije jaren kreeg de fiscus meer armslag om via alternatieve wegen achter wanbetalers aan te gaan. Sinds 2012 kan er worden gerecupereerd via de belastingteruggave. Sinds 2013 sporen de mobiele brigades van de douane via hun ANPR-scanners verkeersovertreders op die niet betalen.

Wanbetalers opbellen
Sinds december 2015 belt een speciaal team binnen de FOD Financiën wanbetalers op om hen tot betaling aan te zetten. En sinds 1 februari 2016 kan er via werkgevers, banken en deurwaarders beslag worden gelegd op loon en huurinkomsten. Al deze alternatieve methodes leverden in 2016 een opbrengst van 70 miljoen euro op, wat Lahaye-Battheu relatief succesvol noemt. Een frappant voorbeeld: 6.285 simpele telefoontjes brachten in 2016 1,4 miljoen in het laatje. Maar niet overal loopt het even vlot.

"Ook bij de beslagen van loon en huurinkomsten merken we enorme regionale verschillen", zegt Lahaye Battheu. Enkele voorbeelden: bij de werkgevers haalde het kantoor Brussel 1,8 miljoen euro op, Brugge 882.000 euro, Luik 578.000 euro, Tongeren 576.000 euro en Charleroi 544.000 euro. Een Vlaams kantoor dat slecht scoort is Antwerpen met 350.000 euro. In Wallonië bengelen Neufchateau en Arlon achteraan met 35.000 en 25.000 euro.

Door de inningen via de deurwaarder loopt een gewestgrens. In Gent haalden deurwaarders 1,6 miljoen op, in Brugge 1,3 miljoen, in Brussel 627.000, in Hasselt 595.000, in Antwerpen 572.000. In Wallonië gaat het over 140.000 euro (Luik), 17.000 euro (Namen), 1.400 euro (Dinant) en 242 euro (Neufchateau). Kleinere gebieden, maar het wijst op een ongelijke aanpak. Lahaye Battheu: "Er is nood aan meer uniformiteit bij de ontvangstkantoren. Voor het vertrouwen in justitie is het essentieel dat wie correct zijn boete betaalt, zich niet onrechtvaardig behandeld voelt."

Bron: De morgen, 03/02/2018, https://www.demorgen.be/economie/70...taald-b63c4e0c/

Eigen mening: Ik vind het schandalig dat er zo veel geld niet betaald wordt. Het is goed dat ze al verschillende maatregelen hebben genomen om het bedrag van de onbetaalde boetes toch te verkleinen. Het grootste probleem zijn de regionale verschillen. Er is nood aan meer uniformiteit bij de verschillende ontvangstkantoren. De personen aan wie de boetes worden toegeschreven dienen deze ook te betalen, zo simpel is dat, en voor de personen die niet willen betalen zullen ze zwaarder moeten optreden.