Een minister en twee schepenen van Mobiliteit gingen op De Nacht van De Standaard met elkaar in debat. Overheen vele verschillen, één rode draad: structurele maatregelen nemen om de verkeersveiligheid te verbeteren, is titanenwerk.

Een debat over mobiliteit, dat kan vandaag niet om de recente dodelijke verkeersongevallen heen. In Antwerpen vielen op korte tijd drie slachtoffers - op plaatsen die al langer als gevaarlijk bekendstonden - en in Schaarbeek kwam enkele weken geleden een journaliste van De Standaard om in het verkeer. Waarom, vraagt onder meer vzw Rondpunt zich af, worden de ‘zwarte punten’ niet sneller onder handen genomen? ‘Elk ongeval in onze stad wordt door de politie geanalyseerd en de resultaten daarvan worden besproken door de bevoegde diensten’, zegt Antwerps mobiliteitsschepen Koen Kennis (N-VA). ‘Maar zo direct zwarte punten aanpakken, gaat niet. Vaak kom je in situaties terecht waarin je plannen moet maken, in procedures terechtkomt. Al snel ben je dan twee maanden verder. Iets structureel veranderen aan de infrastructuur, is niet makkelijk. Ook een verkeerslichtenregeling aanpakken is een heel complex verhaal.’

Filip Watteeuw (Groen), schepen van Mobiliteit in Gent, erkent dat. ‘Maar daar mogen we ons niet achter verschuilen’, zegt hij. ‘Het gaat niet alleen over infrastructuur. Je moet de druk van het autoverkeer terugdringen. Dat is wat wij in Gent met ons circulatieplan en de invoering van de zone 30 hebben gedaan. Ze hebben tot vijftig procent minder ongevallen in de binnenstad - binnen de kleine ring - geleid. Je kan ook zonder grote infrastructuurwerken het aantal ongevallen terugdringen.’ Koen Kennis wijst erop dat de zone 30 ook in Antwerpen de komende maanden fors uitgebreid zal worden.

Dat in de steden drastische beslissingen genomen zullen moeten worden, staat buiten kijf. Van de Europese Unie moet het aantal verkeersdoden de komende tien jaar gehalveerd worden. Om dat te bereiken, zegt Pascal Smet, zullen velen ook hun gedrag onder de loep moeten nemen. ‘Het meest recente dodelijk ongeval, in Schaarbeek, was te wijten aan een man die gewoon alle snelheidsregels aan zijn laars lapte.’

Ruimte

Maar, gaat Smet verder, als we het vandaag over mobiliteit hebben, moeten we er ons bewust van zijn dat we ‘in een fin de régime zitten, in een aflopende periode’. ‘Over twintig jaar zullen de privéwagens verdwenen zijn’, voorspelt hij. ‘Daar moeten we in onze beleidsbeslissingen rekening mee houden. Maar dat doen we nog te weinig. We moeten nu goede keuzes maken voor de openbare ruimte. Want de auto is een aflopend verhaal. Fietsers moeten meer ruimte krijgen. Ik wil vrijliggende fietspaden aanleggen. Maar ook dat duurt lang, omdat ik voortdurend moet rekening houden met de gemeentebesturen, die de fiets niet altijd graag zien.’

Filip Watteeuw wil ook meer ruimte voor de fiets, maar in het volledig verdwijnen van de auto op korte termijn, gelooft hij niet. ‘We mogen niet bij de pakken blijven zitten’, zegt hij. ‘We hebben in Vlaanderen nood aan een interne staatshervorming. Elke stad moet zijn eigen ‘agentschap wegen en verkeer’ hebben.’ De schepen wil meer hand hebben in de mobiliteit van zijn stad, in het openbaar vervoer. ‘Want De Lijn, de Vlaamse openbaarvervoermaatschappij, is een organisatie in verval. Ze is door de opeenvolgende Vlaamse regeringen heel slecht behandeld.’ Pascal Smet treedt bij: ‘De Lijn krijgt minder geld, zit in een besparingslogica.’

Gelukkig, zegt Kennis, zijn we binnenkort af van de ‘basismobiliteit’, waarbij iedereen een bushalte vlak bij zijn deur heeft. Het resultaat zijn immers heel veel lege bussen, en verspild geld. De MIVB in Brussel scoort op dat vlak veel beter, heeft een veel betere dekkingsgraad.’ De twee andere sprekers beamen dat.

Hogere parkeertarieven

Hoe krijgen we mensen op het openbaar vervoer? ‘Het is een kwestie van politieke keuzes’, zegt Watteeuw. ‘Door ons circulatieplan is het aantal mensen op het openbaar vervoer met tien tot vijftien procent toegenomen. Het aantal fietsers steeg met twintig procent. We hebben de parkeertarieven fors verhoogd. We zetten ook heel zwaar in op autodelen. Wij hebben achtduizend autodelers. We zijn de enige stad waar het autobezit daalt.’

‘Maar die harde keuzes maken is in Gent wel wat makkelijker dan in Brussel of Antwerpen’, repliceert Smet. ‘We zitten met een perceptieprobleem. Mijn auto, mijn vrijheid. Wij willen in Brussel ook wel de parkeertarieven verhogen, zoals in Gent, maar dan heb ik niet alleen de politiek, maar ook de mensen tegen mij. Dat zou politieke zelfmoord zijn. Maar ze zouden naar Amsterdamse en Londense normen moeten gaan.’

Waarom niet gewoon parkeerplaatsen afschaffen, vraagt iemand uit het publiek. ‘Kijk, je kunt dromen dat alle auto’s verdwijnen’, zegt Kennis. ‘Maar dat zal niet gebeuren. Dat is de harde realiteit. Dus als wij willen dat mensen in Antwerpen blijven komen werken, moeten wij parkeerplaats blijven voorzien.’

Bron: De Standaard 3/12/2017 http://www.standaard.be/cnt/dmf20171202_03221057

Mening: Ik vind dat een groot deel van onze maatschappij te vaak de auto neemt voor kleine afstanden. Vaak voor een ritje van 5 minuten, wat toch helemaal niet nodig is. In het artikel bespreken ze enkele punten die mij zeker discutabel lijken. De verkeersreglementen en de infrastructuur moeten volgens mij veranderen. In Gent zijn ze begonnen met de invoering van een zone 30 in de binnenstad, wat het aantal ongevallen met 50% heeft doen dalen. Als we dit in elke stad kunnen doen gaan er nog minder ongevallen in binnensteden gebeuren. Wat meneer Smet aanhaalt klopt natuurlijk ook wel, de mentaliteit van de mensen moet hiervoor ook aanpassen want als zij zich niet aan de regels houden haalt dit niets uit. Maar het openbaar vervoer is toch een goed alternatief? Je bent misschien al eens wat te vroeg waar je moet zijn, maar vaak komt het redelijk goed uit.
Dat de prive auto over 20 jaar verdwenen zal zijn lijkt me erg onwaarschijnlijk, maar we kunnen wel proberen om de aantallen te verminderen. Daarom willen ze steden toegankelijker maken voor fietsers, en dat is volgens mij ook een zeer goede oplossing. Door kleine aanpassingen als de parkeerkosten verhogen, de maximumsnelheden aan te passen, enzovoort kunnen we al een groot verschil maken, geloof ik.

Ik zeg niet dat de auto moet verdwijnen, maar het gebruik ervan moet minderen. Het is slecht voor het milieu, en heeft een grote impact omwille van het aantal auto's dat er rond rijden. Het brengt ook vele ongevallen met zich mee. Daar kan de overheid wel niet veel aan doen, natuurlijk.