Die baksteen in de maag, daar raak je niet zomaar aan als politicus. Een eigen huis blijft nog altijd de droom van heel wat Belgen. En daarvoor zijn veel Belgen bereid om zich (te diep) in de schulden te steken. Je moet als politicus al heel wat moed hebben om die droom van sommige mensen aan diggelen te slaan.

Toen KBC-topman Johan Thijs vorige week nog voorstelde om het bedrag van een woonkrediet te beperken tot tachtig procent van de aankoopwaarde van het huis, reageerde Vlaams minister van Financiën Bart Tommelein (Open VLD) scherp. ‘Absolute tegenstander van deze begrenzing. Mensen die meer dan voldoende solvabel zijn, moeten het nodige kunnen lenen om een woning te verwerven of behouden’, tweette de minister meteen.

‘Niets doen was geen optie’

‘Niets doen is (tegen de oververhitting van de huizenmarkt, red) geen optie’, zegt Karel Van Eetvelt, de nieuwe topman van de bankenorganisatie Febelfin. Maar hij vindt het niet nodig om in te grijpen. ‘Wij zijn geen vragende partij om de kapitaalbuffer te verhogen, maar denken graag mee.’

Hij wijst erop dat Europa ‘een strenger kader’ vraagt. De Europese instelling die waakt over de financiële stabiliteit – de ESRB – en de Nationale Bank maken zich zorgen over een oververhitte huizenmarkt. Ze vrezen dat door te soepele kredietvoorwaarden gezinnen in moeilijkheden raken, waardoor op hun beurt banken in moeilijkheden zouden komen. Bovendien leidt goedkoop krediet tot snel stijgende huizenprijzen. ‘Als we zelf niets zouden doen, zouden we wellicht een regeling opgelegd krijgen die ons niet zint.’

Omweggetje om lenen moeilijker te maken

Wat Van Eetvelt helemaal niet ziet zitten, is een regeling waarbij bijvoorbeeld leningen van meer dan tachtig procent van de aankoopwaarde niet meer toegestaan worden. ‘We willen geen rigide systeem. Dat past niet in onze Belgische markt. De banken hebben vandaag al strenge interne regels. Ze kennen hun klanten en zijn goed in het analyseren van elk individueel geval. We krijgen meestal de vraag of ze niet te streng zijn.’

Maar door de banken te verplichten een extra kapitaalbuffer – 550 miljoen euro – aan te leggen in verhouding tot het risico dat ze nemen op de woonkredietmarkt, wordt onrechtstreeks een rem gezet op te soepele kredietverlening. Het effect op de kredietverlening is moeilijk in te schatten. ‘Dat effect kan goed meevallen’, zegt Van Eetvelt. ‘Als de huizenprijzen afkoelen, is het goed mogelijk dat een gezin geen 300.000 euro maar slechts 280.000 euro moet lenen om hetzelfde huis te verweren.’

Beslissing ligt bij de Nationale Bank

Zo’n omweggetje maakt het ook makkelijker voor politici om de toekenning van woonkredieten wat strenger te maken. Strengere woonkredieten komen er niet door een zichtbare maatregel, maar zullen onzichtbaar en geleidelijk binnensijpelen in de markt.

‘De analyse wordt nog door de regering bekeken, maar de vaststellingen van de nationale Bank zijn duidelijk’, klinkt het bij de federale regering. Bovendien hebben ‘vele landen de voorbije maanden al ingegrepen’.

In principe is het de Nationale Bank die beslist, maar dat gebeurt in nauw overleg met de regering. En zoals De Tijd vandaag ook schrijft, lijkt de regering zich in deze regeling te kunnen vinden.

‘Als de Nationale Bank dat nodig vindt, is dat haar beslissing’, klinkt het ook op het kabinet van Vlaams minister Tommelein.

Bron:
De Standaard, 21.11.2017, http://www.standaard.be/cnt/dmf20171121_03198909

Mening:
Ik ben het ermee eens dat elke Belg droomt van zijn/haar eigen huis. Maar wat ik niet versta is dat ze bereidt zijn om zich voor een huis zwaar in de schulden te willen steken. Ik vind het een goed voorstel om het bedrag van de woonkrediet te beperken tot tachtig procent van de aankoopwaarde van het huis. Ik vind dit ook zeer goed omdat mensen op deze manier beter hun leningen kunnen afbetalen. En zo komen de banken ook niet in de problemen. Want ik denk dat als de banken in de problemen zitten door zoveel geld uit te lenen, dat andere mensen veel minder geld kunnen lenen. En deze mensen kunnen een lening echt nodig hebben. Wanneer ik zelf een huis ga kopen, ga ik erop letten hoeveel ik ontleen bij de bank. Zodat ik dit geleende bedrag op een korte termijn kan terugbetalen aan de bank. Want ik vind het zeer belangrijk dat mensen zich niet in schulden werken en op deze manier een goed en aangenaam leven kunnen leiden.