September? Ik weet het niet


Vrijdag wensten we mekaar allemaal een prettige vakantie. En daarna kwam de vraag van collega’s, ouders, leerlingen: ‘Tot volgend jaar?’


Ik kon er niet op antwoorden. In augustus misschien. Hopelijk vallen er dan weer enkele uren te sprokkelen, waardoor ik weer een jaartje aan het werk kan binnen de school waar mijn hart ligt.

En zo gaat het nu al acht jaar op rij. Al acht jaar lang start de zomervakantie onzeker. Gelukkig kwam de vorige jaren het antwoord snel en wist ik in juli of ik nog een job zou hebben binnen de school. Nu zal dit niet lukken en moet ik afwachten tot augustus.

Dat doet wat met een mens.

Ook al krijg ik van het team, de directie en de ouders veel waardering en ook al heb ik een goed gevoel over mijn werk, toch heb ik de indruk dat mijn motivatie, alle extra uren en extra taken, al mijn liefde voor mijn vak en mijn leerlingen er niet toe doen. Dat is hard.

Elk jaar denk ik dat het volgend jaar anders zal zijn, dat ik dan wat meer zekerheid zal hebben.

‘Volgend jaar ben je TADD (tijdelijke aanstelling van doorlopende duur), dat wil toch ook al wat zeggen!’ Mijn ervaring leert mij dat dit niet zo veel wil zeggen. Er staan steeds mensen boven je die niet per se evenveel ervaring, liefde, motivatie tonen, maar die wel meer uren in een bepaalde scholengroep hebben gepresteerd. En die daardoor toch je job kunnen overnemen.

Ik besef dat dit voor deze mensen ook geen pretje is, zij kiezen daar meestal zelf niet voor. Want zij komen dan terecht in een school als de onze, buitengewoon onderwijs type 2 (kinderen met een matige of ernstige mentale beperking), nadat ze jaren hebben gewerkt in type 1 (leerlingen met een lichte mentale beperking). De aanpak, de manier van lesgeven, de sfeer zijn zo anders, twee werelden van verschil. Dat op zo een moment iemand met ervaring, met een hart voor deze specifieke doelgroep, moet wijken, vind ik moeilijk te vatten. Ik probeer steeds vanuit de leerlingen te denken en hoop dat mensen hogerop dat ook doen en ik kan zeggen dat in de doelgroep waar ik werk het nefast is om hun vertrouwde en geliefde leerkrachten weg te halen.

Vaak zeg ik tegen mensen ‘in welke andere job of sector kan je al 8 jaar voor dezelfde werkgever werken en nog steeds niet zeker zijn dat je na een vakantieperiode je job verder zal kunnen doen?’ Voor mij is dit geen rechtvaardige of correcte gang van zaken.

En dan heb ik het nog niet over het M-decreet. Daar zou ik ook nog een hele brief over kunnen schrijven. Dat M-decreet is namelijk mee de oorzaak van mijn probleem. Maar first things first, ik zou graag weten of ik volgend jaar mijn lening nog kan afbetalen?


DS, 03-07-2017 (Naomi Heijerick, lesgeefster BuBaO De Zonneroos - Aalst)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB