Tienduizenden Belgische moslimjongeren zijn bang om te leven. Tot die opvallende vaststelling kwam Montasser AlDe'emeh nadat hij verschillende scholen in het Brusselse bezocht. Hij hoorde er overal hetzelfde verhaal: "De leerlingen hebben nachtmerries, kunnen niet slapen. Ze denken dat Allah hen zal straffen omdat ze eens iets mispeuterd hebben." De verantwoordelijken? "Imams, islamgeleerden en predikers", schrijft AlDe'ehem vandaag in Knack.


Imams en korangeleerden zijn het best geplaatst om horrorverhalen te ontkrachten. Toch doen ze het niet. Via hun indoctrinatie creëren ze een angstcultuur

JIHADEXPERT MONTASSER ALDE'EMEH
AlDe'emeh trok onder meer naar het Atheneum in Anderlecht, naar basisschool De Weg-Wijzer in Evere en het Koninklijk Atheneum in Koekelberg. Hij stelde de leerlingen - van de zesde klas tot bijna-schoolverlaters - allemaal dezelfde vraag: 'Wie leeft in angst?'. Meer dan de helft stak zijn vinger in de lucht.

De verhalen die de tieners naar boven brengen, zijn pure horror: "Eén jongen heeft het over een engel die zijn schedel met een hamer zal bewerken", vertelt AlDe'emeh in Knack. "Een andere haalt aan hoe zijn beenderen in het graf zullen worden verpulverd. Een meisje dat al jaren met angsten leeft, barst in tranen uit als ik haar horrorverhalen één voor één ontkracht."

Het negatieve wereldbeeld is gevormd door de verhalen die ouders vertellen, maar vooral - en belangrijker - door wat leerkrachten van koranscholen of imams verkondigen. Tot die conclusie komt AlDe'emeh. "Nochtans zijn zij het best geplaatst om die verhalen te ontkrachten. Toch doen ze het niet. Via hun indoctrinatie creëren ze een angstcultuur, zeker bij kinderen die van thuis uit niet het culturele kapitaal meegekregen hebben om die verhalen te relativeren en te plaatsen."

"Laat kinderen kind blijven"

AlDe'emeh probeert hen ervan te overtuigen dat dergelijke gruwel niet in de koran terug te vinden is, ookal hameren predikers en moslimgeleerden erop dat de verhalen die ze vertellen "authentiek en waar" zijn.

"Het wordt hoog tijd dat de Belgische moslimleiders hun verantwoordelijkheid nemen", roept AlDe'emeh dan ook op. "Laat kinderen kind blijven. Want de burgers van dit land, die zich al bevrijd hebben van het katholieke doemdenken, zijn evenmin bereid om aan de zijlijn toe te kijken hoe moslimkinderen in naam van Allah met angst en schuldgevoelens worden opgezadeld - dat is misdadig. Het is tijd voor een islamitische verlichting, tijd om oprechte kritische en rationele stemmen een forum te geven." (lees hieronder verder)


Team antiradicalisering

De verhalen die jongeren vertellen over een 'straffende god', choqueren ook leerkrachten en schooldirecteurs. Jacky Goris, algemeen directeur van het gemeenschapsonderwijs van Scholengroep Brussel, stelde onlangs een team samen om de radicalisering van Brusselse jongeren tegen te gaan en de invloed van salafistische haatpredikers in te dammen. Montasser AlDe'emeh maakt deel uit van dat team. Serge Algoet, directeur van het KA, kan dan weer niet vatten "hoe het schrikbeeld van het laatste oordeel - dat wij enkel nog kennen van oude schilderijen - anno 2017 nog tot de werkelijkheid lijkt te behoren".

De bevindingen van Montasser AlDe'emeh over de radicalisering bij moslimjongeren kan u hier uitgebreid nalezen.

Bron: De Morgen 10/05/2017 http://www.demorgen.be/binnenland/-...erden-bcd8c986/

Eigen mening:
Ik vind het erg voor deze jongeren dat ze in angst leven. Het shockeert me dat deze angst mede gecreëerd en onderhouden wordt door hun geloof en de imans. Zelf ben ik niet gelovig maar geloof moet in mijn ogen iets zijn dat een steun en houvast kan bieden aan mensen die geloven. Geloof moet ons uit de put helpen en er niet verder induwen. Jongeren die schrik hebben om iets mis te doen, kunnen volgens mij niet "echt kind zijn". Bij kind zijn en jong hoort af en toe een fout maken. Als ze schrik hebben om iets fout te doen, kunnen ze hun jeugd niet optimaal ervaren. Deze fouten en ervaringen zijn in mijn ogen essentieel voor de ontwikkeling tot een volwassene met een open kijk. Ik denk dat deze opvoeding van een straffende god waar je niets bij mag mis doen ook bij draagt tot de radicalisering. Jongeren die alles goed willen doen in de ogen van god en zo letterlijk en blindelings de soms haatdragende boodschappen van de slecht geïntegreerde buitenlandse Imans en predikers volgen.