“Maak het stiller waar mogelijk.” De uitspraak lijkt vreemd uit de mond van een radiomaker, maar Michel Follet – zelf doof aan het rechteroor – pleit voor geluidsarme openbare ruimtes. Dat de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB de nieuwe plaat van Ozark Henry in primeur laat schallen door haar boxen is het JOE-boegbeeld een brug te ver.

“Muziek beluisteren onder dwang”, noemt Michel Follet het. “Naar iets waar je niet om gevraagd hebt.” Daarmee bedoelt hij het nieuwe album van Ozark Henry dat afgelopen week exclusief gelanceerd werd in de Brusselse metro’s. “Niet dat ik iets tegen zijn nummers heb. Maar ik heb er ook niet om gevraagd.”

Michel Follet, boegbeeld van radiozender JOE, heeft recht van spreken. Bijna 25 jaar geleden werd hij geopereerd aan een goedaardige tumor in zijn hoofd. In zijn rechteroor hoort hij sindsdien een voortdurende fluittoon.

“Ik ben een extreem geval, maar dit gaat ons allemaal aan. Gehoorschade oplopen beperkt zich niet tot de wei van Graspop. De problemen beginnen op plekken waar we dat het minst verwachten. Op café en restaurant. In de lift, de ondergrondse parkeergarage, de wachtzaal van de dokter en in het metrostation.”

Gefluit, gesuis of getuut in de oren treft zeven op de tien jongeren. Bij 1 op de 20 is die tinnitus zelfs chronisch, blijkt uit recent onderzoek. “Zeker met die cijfers in het achterhoofd denk ik dat de MIVB twee keer moet nadenken wat het nut is van zo’n campagne. Stunt desnoods met een liveconcert: daar kan elke voorbijganger aan ontsnappen.”

Liften, tankstations, garages

Als peter van de Vlaamse Vereniging van Tinnituspatiënten pleit Follet er dan ook voor alle openbare plekken, ondergrondse parkeergarages, tankstations, wachtzalen en liften muziekvrij te maken. Of het iets zal uitmaken, betwijfelt Hannah Keppler, audioloog aan de UGent. “Het lawaai is daar niet van dat niveau dat het schade kan veroorzaken. Al hangt alles af van de duur en de intensiteit. Wanneer je eerst de metro pakt, vervolgens je mp3-speler opzet en ‘s avonds nog een concert meepikt, kunnen je oren mogelijk wél schade oplopen.”

Volgens Follet zouden er zelfs labels moeten komen op deuren van cafés en restaurants die wijzen op gezondheidsrisico’s. Etiketten ook die je vertellen of je er een normaal gesprek kan voeren. “Mensen een indicatie geven of een plek al dan niet schadelijk kan zijn voor het gehoor is wenselijk”, aldus Keppler.

Veertig dagen zonder muziek, zegt Follet weleens lachend. “Probeer het maar. Dat gaat niet. Maar echt moeilijk kan het toch niet zijn? Maak het gewoon wat stiller, daar waar het kan. En wie iets leuks wil horen, bepaalt dat gewoon zelf.”

Bron: Het Nieuwsblad
Link: http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20170402_02812687
Datum: 02/04/2017

Mening:
Ik vind de uitspraak van Michel Follet interessant. Veel mensen staan er niet bij stil, maar overal waar we gaan, horen we geluiden/muziek. Vandaag de dag treft zeven op de tien jongeren gehoorschade, waarbij één op twintig jongeren blijvende gehoorschade krijgt (tinnitus). Het is een fenomeen waar we te weinig aandacht aan besteden. Michel Follet vindt het een schande dat er in metro's of stations muziek wordt gespeeld. Onze oren krijgen al genoeg geluiden te verwerken en ze hebben rust nodig. Voor mij persoonlijk maakt het niet heel veel uit of er al dan niet muziek gespeeld wordt in openbare plaatsen. Michel Follet heeft een chronische fluittoon in zijn rechteroor. Moest ik hetzelfde meegemaakt hebben als hem, zou ik misschien zijn standpunt beter kunnen begrijpen en hem gelijk geven. Ik denk wel dat jongeren te nonchalant omgaan met lawaai op fuiven. Ze dragen amper oordopjes om hun oren te beschermen en krijgen zo te maken met een blijvende fluittoon.