"Ik heb hen nooit een naam gegeven. Ik heb hen nooit anders gezien dan een kotelet. Maar wel een kotelet waaraan ik een heel goed leven gegeven heb." Dat vertelde Wim Lybaert over zijn varkens in zijn Eén-programma "Het goeie leven". Hij heeft dus ervaring met varkens kweken en vanuit dat opzicht gaat hij in "De afspraak" in op de praktijken van het Tieltse slachthuis die vandaag aan het licht kwamen. "Als je als vleeseter beslist om vlees te eten, eet dan vlees van beesten die een goed leven gehad hebben."
lees ook
Weyts laat activiteiten van slachthuis in Tielt stilleggen na bezoek van inspectie
Animal Rights: "Blij met kordate optreden van minister Weyts"
Tv-maker Wim Lybaert heeft het over wantoestanden die te wijten zijn aan het hele systeem. "Je kan zeggen: "We gaan kwaad zijn op dat slachthuis, op die individuen of op de eigenaar", maar eigenlijk is het het hele systeem dat zo is."

"Iedere dag, 365 dagen per jaar worden er 30.000 varkens geslacht in Vlaanderen. 12 miljoen per jaar. Dat is gigantisch veel. Je moet je eigenlijk afvragen of dat wij wel zoveel vlees moeten eten in de eerste plaats, en of dat die industrie wel een industrie moet zijn. Als het een industrie wordt, is er geen dierenwelzijn meer. En daar gaat het over."

"Consument bepaalt dat het systeem in stand gehouden wordt"

Lybaert benadrukt dat de consument niet vergeten mag worden in dit hele proces. "Als wij naar een grootwarenhuis gaan en we gaan in op een reclame "drie worsten kopen, de vierde gratis of vlees aan zeven euro per kilo", klopt er iets niet."

"Ik ken heel veel boeren die hun beesten graag zien, maar die mee in het systeem zitten. En de slachthuizen zitten mee in het systeem en de consument zit eigenlijk ook mee in het systeem. Wat je niet mag vergeten is dat het eigenlijk de consument is die bepaalt dat het systeem in stand gehouden wordt. Zolang de consument bepaalt: "Voor een varken betaal ik vijf of zeven euro per kilo", gaat dat blijven bestaan. Wanneer je vlees eet, moet je je bewust zijn dat daar een dier voor doodgegaan is"

"Ik ga nooit menselijke gevoelens projecteren op een dier, maar het is wel een levend wezen dat ook doodgegaan is. De consument die vlees eet en de producent, namelijk de boer, staan mijlenver uit elkaar. En dat is voor niemand goed, niet voor de consument, maar ook niet voor de boer. Want zij willen niet liever dan hun beesten een goed leven te geven, maar zij zitten mee in die mallemolen."

"Eet vlees van beesten die een goed leven gehad hebben"

Oplossingen voor de wantoestanden ziet Lybaert in het wettelijke kader. "Een kip die je in een winkel koopt, moet wettelijk 42 dagen oud zijn: van een kuiken van een paar tientallen grammen naar een kip van 1,2 kilo in 42 dagen. Dat is een maand en 12 dagen. Wij hebben onze kippen vier maanden gekweekt. Kippen groeien traag, tenzij dat je ze snel doet groeien door hen brol te geven. Maar dan krijg je ook brolkippen. 42 dagen is een wetgeving. Maak de wetgeving dus anders. De kip zal gelukkiger zijn, de boer zal gelukkiger zijn en de consument zal misschien ook gelukkiger zijn."

Lybaert pleit voor alle duidelijkheid niet voor vegetarisme, wel om bewuster met de vleesconsumptie om te springen. "Als je als vleeseter beslist om vlees te eten, eet dan vlees van beesten die een goed leven gehad hebben."

Samenvatting + eigen mening:

De beelden van het slachthuis in Tielt zijn werkelijk afschuwelijk. Varkens worden er zeer slecht behandeld. Hierdoor zijn de activiteiten stil gelegd tot nader order. Wim Lybaert, bekend van het Eén-programma ‘Het goeie leven’, legt de schuld niet alleen bij het slachthuis, maar ook bij de boeren en de consument. De consument is namelijk de hoofdverantwoordelijke in dit alles. Wanneer je ingaat op reclame zoals worsten aan vijf euro per kilo, zal dit systeem niet veranderen en zullen dieren en masse bllijven gefokt worden voor de slacht. Wat Lybaert voorstelt is dat de productie van slachtdieren daalt en de prijs van deze dieren stijgt. Op deze manier kunnen boeren deze dieren een beter en langer leven schenken (een kip wordt na 42 dagen geslacht terwijl wanneer je een kip zelf kweekt, deze duur tot wel 4 maanden kan zijn) en krijgen ze toch nog evenveel geld voor hun vlees.

Ik vind het altijd dubbel wanneer je over het leven van dieren spreekt. Ik ben zelf geen vegetariër, maar voel me ergens wel schuldig wanneer ik nadenk over hoe sommige dieren worden behandeld, zeker na de beelden van het slachthuis in Tielt te zien. Wim Lybaert pleit voor een beter en langer leven van deze dieren en daar ga ik absoluut mee akkoord. De wetgeving moet aangepast worden omtrent de levensduur van een slachtdier, niet alleen voor de kwaliteit van het dier, maar ook voor de kwaliteit van het vlees. Als een kip die gefokt wordt na 42 dagen als volgroeid wordt beschouwd, terwijl een normale kip pas volgroeid is op 4 maanden, dan klopt er iets niet. Ik vraag me af in welke mate deze kip dan nog gezond is. Langs de andere kant is het natuurlijk dubbel om te praten over een kwaliteitsvol leven terwijl dat je weet dat dit dier sowieso in het slachthuis terecht zal raken. Toch zou ik het een stap in de goede richting vinden om op deze manier met dieren om te gaan. Ik denk dat er nog te veel van deze zaken gebeuren in slachthuizen. Ik kan me inbeelden dat als deze zaken gebeuren in één van de grootste slachthuizen in België, dat dit ook wel zou kunnen plaatsvinden op andere plaatsen.

Bron: De Redactie: http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.2931831