Elk jaar duizenden verkrachtingen niet bestraft

De helft van alle verkrachtingsdossiers van 2010 tot 2015 werd geseponeerd. In totaal ging het om 11.665 zaken. De voornaamste oorzaken zijn onvoldoende bewijzen en daders die niet worden geïdentificeerd.

Het aantal verkrachtingszaken dat parketten verticaal klasseren daalt jaar na jaar. Maar van 2010 tot 2015 werd wel 50,21 procent geseponeerd. Dat blijkt uit cijfers van justitieminister Koen Geens (CD&V) die Open Vld-politica Nele Lijnen opvroeg.

In 60 procent van de gevallen worden dossiers geseponeerd omdat er onvoldoende bewijzen waren. Daarnaast beslissen parketten in 16 procent van de gevallen om een zaak te klasseren omdat de dader onbekend bleef.

Te weinig kennis

Volgens experte Danièle Zucker moet er heel wat veranderen om ervoor te zorgen dat minder zaken geseponeerd worden. "Meestal is er te weinig kennis. Zowel bij de spoeddiensten die de eerste vaststellingen doen, als bij politiemensen die de zaak behandelen, als bij de parketten", zegt Zucker.

"Elke dag dienen 10 slachtoffers in ons land een klacht in over verkrachting, terwijl er in werkelijkheid veel meer verkrachtingen gebeuren: dagelijks 80 tot 100. Veel slachtoffers zijn bang om aangifte te doen en hebben ook het gevoel dat het toch niks teweeg zal brengen. Daar moet zeker werk van worden gemaakt", besluit Zucker. Dat vindt ook Nele Lijnen.

Daarnaast blijkt ook dat het aantal veroordelingen voor verkrachtingen jaar na jaar afneemt. "Als een dader dan toch voor de rechtbank moet verschijnen, komt hij er nog al te vaak vanaf met een lichte straf. Verkrachting wordt nog steeds te weinig ernstig genomen."

Bron: De Morgen
http://www.demorgen.be/binnenland/e...traft-bfef7c10/

Mijn mening: Waar gaan we met ons wederzijds respect naartoe? Dit komt voor mij toch wel erg hard aan. Wie gaat er zich nog veilig voelen? Of nog erger, wie durft er nu zeker nog aangifte te doen? Dit maakt de zaak er niet gemakkelijker op. Ik besef, we zijn een democratisch land en in principe is er geen 'stop' op onderwerpen. Toch vind ik dat dit artikel net een beetje ongepast is. Ten eerste omdat mensen met deze perverse gedachten nu net iets opgeluchter kunnen zijn omdat ons systeem hen toch niet aanklaagt. Waar zijn hun grenzen? Ten tweede kan ik mij nu inbeelden in slachtoffers die dit hun hele leven moeten meedragen, zonder gerust te zijn, want hun verkrachter loopt misschien de volgende dag gewoon het politiebureau terug buiten of wordt gewoon nooit opgepakt. En als laatste, wie als vrouw gaat er zich nog veilig voelen? Ik vind dat het de laatste tijd sowieso al erg is. Loop een keer over straat als vrouw op het moment dat het aan het schemeren is, 90% van de tijd kan ik me niet veilig voelen omdat je gewoon wordt nageroepen of nagelopen voor je nummer. Degoutant!

Het gaat zich uitdraaien tot een self-fulfilling prophecy. Vrouwen denken dat er niets aangedaan wordt, proberen toch de moed te vinden om aangifte te doen en tevergeefs. Of nee, dit is geen self-fulfilling prophecy, maar onbegrip en ongeloof van ons systeem in de vrouw?! Misschien is het zo niet, maar zo zal het al snel gaan aanvoelen als men niet snel iets gaat veranderen.