‘Geef verkrachters zwaardere straffen’

Advocate Nina Van Eeckhaut, een van Vlaanderens bekendste vrouwelijke strafpleiters, vindt het hoog tijd om verkrachters strenger te bestraffen. Wie zoals A. F. amper drie jaar cel krijgt, komt na een jaar vrij.

Onlangs verdedigde de Gentse advocate Nina Van Eeckhaut een jonge, meerderjarige vrouw. Een vrouw die tijdens nieuwjaarsnacht misbruikt was en zwaar toegetakeld werd. Ze diende een klacht in, de zaak werd onderzocht, feiten én dader werden al snel duidelijk.

De strafrechter erkende de zware feiten en sprak de maximumstraf uit: vijf jaar. ‘Daar sta je dan als advocate tegen beter weten in te zeggen tegen je cliënte dat hij zwaar gestraft is’, zegt Van Eeckhaut. ‘In de praktijk zit zo iemand die vijf jaar cel nooit uit. Een keuze van de beleidsmakers die ik in twijfel wil trekken.’

Van Eeckhaut ziet met lede ogen toe hoe makkelijk verkrachters in rechtszaken vaak wegkomen met relatief milde straffen. Volledig in de lijn van A.F. (35), de illegale Marokkaanse verkrachter die drie jaar cel kreeg, vrijkwam na exact een derde van die straf en de voorbije zomer opnieuw toesloeg (DS 23 november).

Begeleiding faalt

Van Eeckhaut spreekt van ‘de magische grens van drie jaar’. ‘Een verkrachter die drie jaar krijgt, stapt haast automatisch de gevangenis uit na een jaar. En onder de drie jaar ontsnapt hij ook aan de voorwaarden die de strafuitvoeringsrechtbank kan opleggen, zoals verplichte therapie en verplichte bezoeken aan de justitieassistent. Ik noem dat dweilen met de kraan open. En je helpt zo’n dader ook niet vooruit.’

Minstens even erg, zegt ze, is het totale gebrek aan gepaste daderbegeleiding binnen én buiten de gevangenis. ‘Medewerkers van de psychosociale diensten, die het reclasseringsplan van een gedetineerde opstellen, doen hun uiterste best, net als die van justitieel welzijnswerk. Maar ze zijn onderbemand.’

Zwaardere straffen

Van Eeckhaut zegt dat de rechters die relatief lage straffen uitspreken, niets kwalijk te nemen valt. ‘Ze roeien met de riemen die ze hebben, want ze zijn uiteraard gebonden aan het strafwetboek. Op papier is verkrachting een zwaar misdrijf dat zwaar bestraft wordt, zeker als het slachtoffer minderjarig is. Maar helaas is de praktijk vaak anders’, zegt ze.

De vervroegde vrijlating, zegt ze, is een keuze in het uitvoeringsbeleid waar iets voor te zeggen valt. ‘Mijn suggestie aan onze minister van Justitie luidt dan ook: moeten we op verkrachting niet gewoon wettelijk hogere maximumstraffen zetten?’

bron: De Standaard
http://www.standaard.be/cnt/dmf20161124_02588810
24/11/2016

Eigen mening:
De maatschappij wil iedereen die een misdaad begaat juist behandelen, maar wat is de juiste straf? Is dit een straf dat bestaat uit langer in de gevangenis zitten? Dit zou me sterk verbazen. De gevangenis zit nu al vol. De overheid probeert gevangenissen bij te bouwen in snel tempo, maar is dat genoeg. Is er genoeg plaatst? Nu hebben we al problemen met overvolle gevangenissen. Zoals in dit artikel al vermeldt moeten we ook kijken naar het personeel. Er zouden genoeg therapieën moeten worden gegeven. Daar is personeel voor nodig. Ook voor het eten en het kuisen is personeel nodig. Vergeet niet voor de bewaking. Daarom zou een enkelband misschien nuttig kunnen zijn. Daarnaast kunnen zelfstandigen dan de behandeling van de gedetermineerde dan voortzetten. Zo belasten we de gevangenissen minder.
Daarnaast kunnen personen ook echt gebroken worden door de gevangenis. Niet iedereen wordt geholpen door opgesloten in een cel te zitten. Ik denk dat er stilaan genoeg andere mogelijkheden zijn om te vermijden dat er terug fouten gemaakt worden door misdadigers zonder deze op te sluiten in een cel.