Jaarlijks doet in Vlaanderen een 20-tal moeders afstand van hun kind. Diensten voor binnenlandse adoptie gaan dan op zoek naar een geschikte nieuwe thuis. Recent hebben die diensten vastgesteld dat ze alleen nog homostellen in de aanbieding hebben. Daarom hebben ze aan Kind en Gezin gevraagd om meer heterostellen naar de voorbereidingscursus te laten doorstromen.

Afstandsmoeders krijgen immers de keuze: willen ze hun kind naar een alleenstaande laten gaan, naar een groot of een klein gezin, of naar een homo- of heterokoppel?

Kind en Gezin heeft nu besloten ten dele voorrang te geven aan heterostellen. De eerste dertig kandidaat-gezinnen op de wachtlijst mogen sowieso door, ongeacht hun geaardheid of samenstelling. Maar de volgende dertig zijn zorgvuldig uitgekozen: 21 onder hen (70 procent) zijn heterogezinnen.

Holebibeweging Cavaria is daar niet blij mee. ‘Wij vermoeden onwettige discriminatie en zijn aan het natrekken of we hiertegen klacht kunnen indienen’, zegt woordvoerder Jeroen Borghs. ‘Want het komt er toch maar op neer dat hetero’s hier voorrang krijgen, en homo’s dus worden achtergesteld.’

‘Veel mensen die bijna aan de top van de wachtlijst waren gekomen, staan daar al vele jaren op. Een tijdlang was de wachtlijst zelfs afgesloten, omdat de wachttijd, voor je aan een voorbereidingscursus kon beginnen, opliep tot 17 jaar. Bijna het einde in zicht zien, en dan onverwachts te horen krijgen dat je toch weer moet wachten, is absoluut niet leuk.’

Borghs zegt respect te hebben voor de autonomie van de afstandsmoeders, maar hij zegt ook: ‘We vragen ons af hoe ze in hun keuze begeleid worden. Als ze zeggen dat ze hun kind niet bij een homostel willen, is die keuze dan goed geïnformeerd en beredeneerd?’

Verbaasd

Vlaams adoptie-ambtenaar Ariane Vandenberghe is verbaasd over de heisa: ‘We hebben dit transparant gecommuniceerd in een brief die zeker al twee maanden de deur uit is. Wij hebben sindsdien nog geen enkele klacht of vraag gekregen. Wat we nu doen, is overigens geheel volgens de regels van het nieuwe decreet voor binnenlandse adoptie. Bovendien hebben de adoptiediensten altijd al aan matching gedaan. Afstandsmoeders krijgen de keuze. De praktijk leert dat homostellen daar de voorbije jaren niet door gediscrimineerd zijn.’

Ook Lorin Parys, Vlaams parlementslid voor N-VA en zelf holebi-adoptie-ouder, ziet geen probleem. ‘Als adoptie-ouders een voorkeur mogen uitspreken – wel of geen ouder kind, wel of geen handicap – dan mogen afstandsmoeders dat toch zeker ook? Een afstandsmoeder neemt die beslissing terwijl ze nog volop moeder is. Het is haar beslissing, en zij moet zich goed voelen bij haar keuze.’

Eigen mening: Wat ik nu ga zeggen gaat misschien grof overkomen. Ik vind dat de moeders die afstand nemen van hun kind, geen recht hebben om te beslissen waar dat het kind zijn intrede neemt. Als ze dan toch willen dat hun kind opgroeit men een mama en een papa in plaats van twee papa's, waarom houden ze hun kind dan niet zelf? Als je afstand neemt van het kind ,zou de instelling waar deze terecht komt zelf moeten kunnen beslissen waar het kind wordt geplaatst. Homokoppels hebben ook het recht op een gelukkig gezin. Omdat zij zelf niet aan kinderen kunnen beginnen, is het niet meer dan normaal dat ze een kind willen adopteren. Maar daar komt het op een bepaald moment met een probleem. Als elke afstandsmoeder de eis stelt dat hun kind naar een heterokoppel gaat, dan gaan homokoppels in de toekomst hun kinderwens aan flarden zien gaan. Volgens mij zijn kinderen die opgroeien bij een homokoppel soms zelfs gelukkiger dan bij een heterokoppel.

Bron: DS 28/10/2016