Steeds meer Belgen bankieren online of mobiel. Maar nog niet iedereen is op die digitale sneltrein gesprongen. Wordt u daar financieel voor afgestraft?

Recent advies

Het was weggestopt op bladzijde 19 van Het Laatste Nieuws, editie Limburg, maar tekenend voor de veranderingen die de banksector ondergaat: een artikel over een oudere dame die met een zakje kleingeld naar haar bankkantoor trok en tot haar scha en schande moest vaststellen dat die muntjes niet konden worden ingeruild. ‘Dienen banken hier dan niet voor?’

De tijd dat we met z’n allen stonden aan te schuiven in het bankkantoor om de hoek, zodat een bankbediende onze energie- of telefoonrekening kon betalen, is al lang voorbij. Wil u vandaag mee zijn in de bankwereld, dan swipet u erop los. Steeds meer Belgen doen dat ook, waardoor we voor de traditionele bankverrichtingen minder ons agentschap binnenstappen. Dat gebeurt ook onder druk van de banken zelf, die hun businessmodel hebben aangepast en klanten de voorbije jaren naar selfbankautomaten hebben geduwd. Als gevolg van de fusiegolf in de jaren negentig en de komst van het internet verdwenen in ons land al duizenden bankkantoren, van bijna 20.000 in 1993 tot minder dan 7.000 eind 2014.

Met de opkomst van de smartphones en de tabletcomputers zet die evolutie zich door: ING kondigde vorige week aan zijn kantorennet te willen halveren in ons land, van 1.245 (inclusief de kantoren van dochter Record Bank) naar ongeveer 650 agentschappen. Ook Crelan gaat saneren, al zijn de precieze gevolgen daar nog niet duidelijk. Maar dat dat slechts het topje van de ijsberg is, mag duidelijk zijn. Federaal minister van Werk Kris Peeters (CD&V) liet zich afgelopen week al ontvallen dat nog herstructureringen kunnen volgen. De lage rente en de digitale revolutie treffen àlle banken. Volgens het IMF heeft Europa zelfs een derde bankkantoren te veel.

Hoe vaak stappen we ons bankkantoor nog binnen?

ING liet vorige week weten dat een Belgische klant gemiddeld nog vier keer per jaar in zijn bankkantoor komt. De meeste interactie met de klant gebeurt tegenwoordig via de smartphone of tablet: 42 procent van de vragen komt via dat kanaal binnen, tegenover 37 procent via het kantoor of de telefoon. In Nederland zijn de cijfers nog hallucinanter, en komt amper 2 procent van de klantenvragen nog via het bakstenen kanaal binnen, tegenover 66 procent via smartphone of tablet, en 32 procent via pc-banking.

Bron: http://netto.tijd.be/budget/Als_uw_...817696-1630.art

datum: 09.10.2016

Mening: Ik hoef volgens mij niet meer te vertellen dat veel mensen de sympathie voor de banken verloren zijn. Het is tegenwoordig niet simpel om iets met de bank geregeld te krijgen, maakt niet uit hoelang je daar al je spaarcenten verzamelt.
Ikzelf vind het momenteel geen probleem dat we steeds meer aan selfbanking gaan doen. Voor zover ik weet hebben we dat bij ons thuis altijd zo gedaan. Ik houd wel graag rekening met mijn grootouders, die in heel hun leven nog nooit in contact zijn geweest met het internet. Voor hen zullen de banken moeten blijven klaarstaan, al vrees ik dat daar binnenkort een einde aan zal komen.
Ik heb ook het gevoel dat ik te weinig weet over mijn bank. Doordat ik opgegroeid met thuisbankieren, heeft nooit iemand mij uitgelegd waarom ik elk jaar weer mijn geld aan mijn bank toevertrouw. Het zou me daarom niet verbazing dat ik voor een grote beslissing (bv. een lening) voor een andere bank zou kiezen. Misschien zou meer verbaal contact met de bankassistente dat kunnen vermijden.