Nergens valt er een streepje verontwaardiging te noteren over de onverdoofde slachting van kippen in het primetime- tv-programma Het goeie leven. Merkwaardig, zo kort na de jaarlijkse storm van protest bij het Offerfeest. Dit riekt naar een dubbele standaard.

Vooraf dit. Het goeie leven, de moestuinierwedstrijd met Wim Liebaert, is een héérlijk programma. Neen, echt. Als tuinvariant op De beste hobbykok van Vlaanderen sluit het mooi aan bij de trend naar meer duurzame zelfvoorziening, waar zovele stads-, volks- en moestuintjes het bewijs van zijn.

Je zou Het goeie leven een bij uitstek 'groen' tv-programma kunnen noemen, maar dan zonder nadrukkelijke ecologisch-politieke betekenis. Het is traag, maar geweldig entertainment. Maar in de aflevering van gisteren dienden er wel kippen van eigen kweek geslacht te worden. Een beenhouwer-kandidaat uit het programma ontfermt zich zonder veel dralen over de taak. Met een scherp mes keelt hij een tiental 'lentekippen'. Niet dat het bloed van het scherm druipt, maar de slachting gebeurt wel op traditionele wijze. Handmatig. Onverdoofd.

Niemand die er een opmerking over maakt. Op Twitter komen er twee reacties, waarvan één van mezelf. Er is geen Ben Weyts (N-VA), minister van Dierenwelzijn, om zich over het lot van de onverdoofd geslachte kippen te bekommeren. Geen Hermes Sanctorum. Geen Gaia. Niemand.

Van een nieuwe hetze wordt niemand beter. Maar het contrast met de alles overspoelende en jaarlijks weerkerende golf van verontwaardiging over het onverdoofd slachten van lammeren bij het Offerfeest van de moslims (en in mindere mate over het ritueel slachten in de joodse gemeenschap) is toch wel bijzonder groot.

Folklore

Hier wordt helaas pijnlijk duidelijk hoe treffend de kritiek is van de moslimgemeenschap op 'ons', seculieren: wij redeneren inderdaad met een dubbele standaard. We trekken ten strijde tegen het onverdoofd slachten bij de ander, maar blijven doofstom als het gaat om onze eigen cultuur of folklore.

In een korte conversatie op Twitter noemt filosoof Filip Buekens (KU Leuven en Universiteit van Tilburg) de term dubbele standaard 'misplaatst'. "Er is slachten, en eisen dat dat slachten onverdoofd mag om religieuze redenen", meent hij.

Die redenering lijkt nochtans een perfecte illustratie van een dubbele standaard te zijn. Vanuit het standpunt van het welzijn van de dieren maakt het geen mallemoer uit of zij onverdoofd geslacht worden om folkloristisch-culturele dan wel religieuze redenen. Of gaat het dan toch niet om dierenwelzijn, maar om moslims pesten (met joden als nevenschade)?

Op het neerhof
Het leed dat de kippen in Het goeie leven is aangedaan, blijft erg beperkt. De kippen hebben in de tuin van Wim Liebaert en zijn kandidaten ongetwijfeld een veel beter dierenleven gehad dan vele soortgenoten die voor consumptie industrieel worden opgekweekt. Maar bij de slacht is dus niet de pijnloze, in die industrie algemeen aanvaarde verdoving gebruikt, maar het ouderwetse hakmes.

Welnee, dat is niet uitzonderlijk wreed. Zo ging het honderden jaren lang op elk boerenerf (en zo gaat het wellicht in menige particuliere, Vlaamse tuin of neerhof). Op die traditionele manier, zo luidt de redenering, blijft het bloed stromen op het moment van het doden, wat het vlees een andere, betere smaak geeft. Dat is juist het punt: dat is, letterlijk, de redenering van vele moslims voor onverdoofd slachten.

Zolang we dieren 'consumeren', zal er dierenleed zijn. Wel is het goed om alle beschikbare technologische vooruitgang in te zetten om dat leed zo veel mogelijk in te perken. Daarom is het streven naar verdoofd slachten de juiste weg. Als we dat argument aanvaarden tegen de roep om onverdoofd slachten bij moslims (en joden), dan moet het ook gelden voor onze eigen tradities.

In haar eerste presidentsdebat tegen Donald Trump lanceerde Hillary Clinton de term 'implicit bias' in de discussie over rassendiscriminatie in het land: niet alleen politieagenten kijken bevooroordeeld naar mensen met een andere huidskleur, we hebben allemaal last van zo'n impliciet vooroordeel.

Dat lijkt ook het besluit te zijn van de slachtdiscussie: velen staan erg wantrouwig tegen tradities uit een andere geloofsgemeenschap - en in het geval van onverdoofd slachten zelfs terecht. Maar tegelijk blijven we dubbelzinnig over de tekortkomingen in onze eigen groep.

Onverdoofd slachten heeft eeuwenlang tot onze eigen 'Vlaamse' normen en waarden behoord. Het goeie leven herinnert er ons aan dat ook die traditie maar moeizaam slijt.

Bron: De Morgen, 29/09/2016, http://www.demorgen.be/opinie/maakt...leven-bb894c4d/

Eigen mening: Het onverdoofd slachten van lammeren is inderdaad elk jaar een toch wel erg gevoelig onderwerp voor vele dierenliefhebbers. Ik ben ook echt een tegenstander van eender welke vorm van dierenleed. Dit ligt mij nauw aan het hart. Maar ik vind het toch wel enorm hypocriet dat dierenrechtenorganisaties zoals GAIA steeds maar strijden om het onverdoofd slachten van lammeren tijdens het Offerfeest af te schaffen, maar bij het onverdoofd slachten van kippen bij een Vlaams kookprogramma sturen ze hun kat. Wat is dan juist het verschil tussen de twee? Is het onverdoofd slachten voor een televisieprogramma OK, maar voor een traditie dan niet?
In de opinie wordt ook gezegd dat zolang we dieren 'consumeren' er altijd dierenleed zal zijn. Eigenlijk had ik het niet beter kunnen zeggen. De lammeren die worden geslacht voor het Offerfeest en de kippen die geslacht worden voor een kookprogramma zullen inderdaad wel een beter leven hebben gehad dan de dieren die men in grote industrieën kweekt. Diegenen die een hele heisa maken over het onverdoofd slachten tijdens het Offerfeest, maar niet tegen de 'gruwelen' van onze eigen traditie kunnen, zouden beter eens nadenken over onze eigen waarden en normen.