Te voet naar Rome: een tocht naar tucht

In 84 dagen ging Deborah (17) te voet van Dinant naar Rome, om daar de paus de hand te schudden. Na een verblijf in een gesloten instelling moest die bedevaart haar terug op de rails krijgen. Zo'n staptocht brengt trouwens wel vaker jongeren tot inkeer.

"De rust in je hoofd tijdens zo'n toch is onbeschrijflijk." De 17-jarige Deborah geniet nog na van haar pelgrimstocht naar Rome. Vierentachtig dagen deed ze er samen met haar begeleidster Stephanie over, om van Dinant tot in Rome te geraken. Het was een test in uithouding, compromissen sluiten en zelfreflectie.

Op haar 14de kwam Deborah voor het eerst in aanraking met speed en cocaïne.

Bron: Hoe lange pelgrimstochten delinquente jongeren op het juiste pad moeten brengen. Opgehaald van De Morgen: http://www.demorgen.be/reizen/hoe-l...engen-bd3a5216/

Mening:
Naar mijn mening zijn lange pelgrimstochten inderdaad een goed manier om een delinquent weer op het juiste pad te krijgen. Tijdens zulke tocht heb je veel tijd om na te denken ... over het leven, maar vooral over jezelf. Je uithoudingsvermogen wordt niet enkel op de proef gesteld, maar je innerlijke kracht zal ook komen bovendrijven. Dit is volgens mij waaraan jonge delinquenten nood hebben, terug één worden met jezelf, het verleden definitief achter je laten.

Ik vind volgende omschrijving allesomvattend: "Te voet naar Rome, een tocht naar tucht." Wanneer je respect hebt voor de maatschappij, zal de maatschappij je vele kansen teruggeven.

Ik vind het knap dat jonge delinquenten kiezen om een tocht naar een bedevaartsoord te maken. Je bent immers wel even onderweg, maar via deze weg zal je volgens mij je échte ik (her)ontdekken en weer op het juiste pad terecht komen. Indien je daarentegen een snellere 'oplossingsweg' verkiest, de zogenaamde treinroute, is de kans volgens mij groter dat je (weer) ontspoort.