Twee jaar geleden werd euthanasie in ons land ook toegankelijk voor minderjarigen. Sindsdien heeft nog geen enkele jongere erom gevraagd. Dat betekent niet dat de wetswijziging overbodig is geweest, vindt parlementslid Jean-Jacques De Gucht (Open VLD).

De afgelopen twee jaar heeft geen enkele minderjarige in ons land om euthanasie gevraagd. Vergelijk met Nederland: daar zijn de afgelopen tien jaar vijf gevallen geregistreerd, of een op de twee jaar. Bij ons: nul gevallen.

Wat vindt de voorvechter van de wetswijziging in ons land daarvan?

Jean-Jacques De Gucht: ‘Dat is goed, hé. Ik hoop dat het zo blijft. Ik bedoel, ik hoop dat heel weinig jongeren in een situatie belanden waarin ze die moeilijke keuze moeten maken.’

Toont dit aan dat de wetswijziging overbodig was?

De Gucht: ‘Nee hoor. Het gaat niet om de aantallen. Het gaat om de keuzemogelijkheid en de gemoedsrust die daarop volgt. Overigens hebben wij in de aanloop naar de wetswijziging artsen in de commissie horen getuigen dat ze al euthanasie bij jongeren hadden toegepast, terwijl het nog niet mocht. Een verruiming van de wet naar minderjarigen was dus wel degelijk nodig. Ik vind zelfs dat we de wet nog meer moeten aanpassen.’

In welke zin?

De Gucht: ‘Er is controle nodig op palliatieve sedatie. We moeten ook die praktijk registreren. Te vaak nog wordt dit naar voren geschoven als alternatief voor euthanasie. En dat is het niet. Sedatie is goed als het een bewuste keuze is van de patiënt. In sommige voorzieningen wordt het aangeboden als antwoord op de vraag naar euthanasie. Dat is niet aanvaardbaar. Er is nog steeds niet in elk ziekenhuis en elk woonzorgcentrum ruimte voor de vraag naar euthanasie, zoals de rechtzaak aantoont die deze week begonnen is tegen een woonzorgcentrum uit Diest.’

U wilt dus voorzieningen verplichten om de vraag naar euthanasie correct te beantwoorden.

De Gucht: ‘Precies. Dat is nog een hiaat in de wetgeving. Er zijn er nog. Euthanasie moet een mogelijkheid worden voor iederéén, ook voor mensen met een hersenziekte. Ik zeg met opzet niet alleen dementerenden. Het kan ook gaan om mensen met een tumor die hun persoonlijkheid aantast. Ook zij moeten een gecontroleerde, vrije keuze kunnen maken over hun levenseinde.’

Bron: De Standaard
Link: http://www.standaard.be/cnt/dmf20160518_02294359

Eigen mening:
Eerst en vooral zou ik even willen terugkomen op de invoer van deze maatregel. Op zich vond ik deze maatregel toen, destijds, een goede zaak. Het feit dat er nu ook jongeren, legaal, kunnen vragen om deze procedure is zeker niet slecht. Het is wel zo dat we dan moeten nadenken over de psychologische toestand van de jongeren. Vaak weten zij niet nog niet wat ze willen in hun leven, maar dit is natuurlijk afhankelijk van wat zij hebben meegemaakt. Bijstand is dus wel zeker nodig. Uiteraard ben ik wel van de mening dat het leven van iemand, ook wel degelijk zijn of haar verantwoordelijkheid is.

Het feit dat dokters toegeven dat er reeds euthanasie gepleegd was op jongeren, heeft het wetsvoorstel in een versnelde stroom gezet. Zonder deze getuigenis denk ik dat we hier nog steeds over aan het debatteren waren. Dat ziekenhuizen zelf verbieden dat deze euthanasie mag uitgevoerd worden, begrijp ik ook zeker wel. Dit zijn vaak katholieke ziekenhuizen, waar dit tegen hun waarden en normen ingaat.

Of mensen met een hersenziekte nu ook euthanasie kunnen plegen, vind ik dubbel. De hersenziekte tast ook hun geheugen aan, waardoor ze niet helder meer nadenken. Voor de betrokken familie, vrienden of noem maar op, kan dit een zeer aangrijpende keuze zijn. Zij kunnen zich beschouwen als gefaald, en deze beslissing zal zeker aan hen knagen. Dementerenden dus deze optie geven, vind ik te aangrijpend (als ik het mezelf inbeeld dat bijvoorbeeld mijn grootmoeder deze ingreep zou willen doen).