Het ideale gezin bestaat uit mama, papa en twee kindjes. Jongens voetballen, meisjes doen ballet. Onze schoolboeken staan volgens de Vlaamse Scholierenkoepel bol van clichés en ze negeren de diversiteit in onze samenleving.

‘Wij willen koppels als An en Ahmed, of Ella en Jana in onze handboeken!’ De Vlaamse Scholierenkoepel (VSK) heeft het gehad met de hardnekkige stereotypen in de schoolboeken. In de vraagstukken en afbeeldingen komen volgens hen te veel traditionele gezinnen aan bod en hebben mannen en vrouwen elk hun rol.

‘Vaak is het subtiel, maar het zijn altijd meisjes die aan ballet doen of jongens die voetballen’, zegt voorzitter Lora Hasenbroekx. ‘Kussende koppels zijn man en vrouw, en nooit twee mensen van hetzelfde geslacht. En mannen oefenen jobs uit waar kracht voor nodig is, terwijl vrouwen achter de kookpot staan.’

Dat is nefast omdat jongens en meisjes op den duur denken dat het zo hoort. ‘Zeker op jonge leeftijd is het problematisch dat kinderen constant met die stereotypen geconfronteerd worden. Dan zijn ze er extra gevoelig voor en gaan ze die ideeën makkelijker overnemen’, zegt professor Marysa Demoor, voorzitster van het Centrum voor Genderstudies aan de UGent.

Ook andere culturen of mensen met een handicap krijgen volgens het VSK amper een plaatsje in de handboeken. ‘Terwijl die een weerspiegeling zouden moeten zijn van de maatschappij. Stel je voor dat je zelf homo bent en constant geconfronteerd wordt met ideale gezinnetjes. Dat is superfrustrerend’, zegt Lora Hasenbroekx.

Gewapend met honderden voorbeelden trekken de scholieren de komende weken naar de educatieve uitgeverijen om hen te confronteren met de bewijzen.

Bron: De Standaard 10-03-2016, artikel door jvde
weblink

Eigen mening:
De uitvoering van het verborgen leerplan, de sociaal-culturele diversiteit op sluwe wijze op de leertafel van de leerlingen gooien. Een nobel doel, het sociale spectrum met de paplepel ingeven, maar wegen de kosten op tegen de baten? Puur inhoudelijk verandert er immers niets aan de handboeken: bij het inoefenen van de persoonsvorm verandert het werkwoord niet, maar het onderwerp. Het zal niet de mama zijn die strijkt, maar de papa. Ik weet dat het om de gedachte gaat dat papa’s ook kunnen strijken, maar willen uitgevers geldt en tijd steken in de wijziging van het onderwerp, enkel en alleen om de diversiteit te promoten? Bij een volgende oplage misschien wel, maar wat doen we dan met oudere versies? We leven immers in tijden waar hevig gepromoot wordt om handboeken niet nieuw aan te kopen maar tweedehands te bemachtigen. En wat doen we dan? Iedereen verplichten het nieuwe te kopen, enkel en alleen omdat het onderwerp is veranderd? Of er voor zorgen dat de leerling met een andere achtergrond net de meest diverse versie heeft? Of net niet? Wees er maar zeker van dat leerlingen reageren wanneer in het boek van Fatima enkel maar niet-blanke mensen het onderwerp belichamen en in het boek van Tom toevallig blanke personen. Een simpel nobel doel dat meer praktische moeilijkheden kent dan verwacht…