Er is een andere sociale zekerheid nodig. Maar de discussie gaat over veel meer dan de rol van de vakbonden.

De sociale zekerheid moet anders. Dat is het minste dat je kan besluiten na een weekend waarin een relevante politieke discussie startte. Bart De Wever, de voorzitter van de grootste partij van het land, zei dat er in de sociale zekerheid 'nog veel te rapen' valt qua besparingen en dat die besparingen nodig zijn.
John Crombez, voorzitter van de grootste oppositiepartij van Vlaanderen, stelde een blauwdruk voor een compleet nieuwe sociale zekerheid voor. Daarin zegt hij dat de sociale uitgaven nu 28 procent bedragen en niet boven de 30 procent mogen stijgen.
Dat toont de ambitie van zijn plannen, want volgens de federale vergrijzingscommissie doet de ouder wordende Belgische bevolking de sociale uitgaven de komende halfeeuw met meer dan 4 procent stijgen.
Een grondige herdenking is nodig. Want de Belgische overheid geeft al jaren meer geld uit dan ze heeft, ook de Vlaamse doet het nu en de piek van de vergrijzingsuitgaven moet nog komen. Bovendien heeft de eurocrisis geleerd wat er gebeurt met landen die denken dat ze ongestraft en onbeperkt kunnen blijven lenen: ze worden bijzonder kwetsbaar.
Besparen waar het kan is de enige optie. Het devies geldt voor de NMBS, maar bij uitbreiding ook voor de rest van de overheid én de sociale zekerheid.
Om die reden is een grondige herdenking van de sociale zekerheid nodig. Daarbij dringen enkele uitgangspunten zich op. Een eerste is dat wie kan werken, ook werkt. Alleen op die manier kan er geld zijn om wie pech heeft, ook te helpen. Ook John Crombez haalt dat aan, en maakt van werkbereidheid in zijn plannen een belangrijk punt.
Een tweede punt is de 'koterij' aanpakken. Die bestaat in de fiscaliteit - denk aan de honderden uitzonderingen op hoge btw-tarieven - maar ook in de sociale zekerheid. Hoe je pensioen in elkaar steekt, is bijvoorbeeld anders voor rechters dan voor wie aan het spoor werkt, anders voor politiemensen dan voor ambtenaren. Een terugkeer naar heldere uitgangspunten - aantal gewerkte jaren, hoogte van het loon, zwaarte van het beroep - zou welkom zijn.
De Belgische traditie leert hoe tergend traag dergelijke belangrijke hervormingen in België lopen. Daarom zal een derde punt belangrijk worden: om tijd te krijgen voor een zinvolle hervorming zullen we de welvaartsstaat zoals we hem vandaag kennen zo lang mogelijk betaalbaar moeten houden.
Daarvoor zijn er helaas geen mirakeloplossingen. Blijven geld lenen en de staatsschuld laten stijgen maakt een land te kwetsbaar. In het heetst van de eurocrisis scheelde het niet veel of België mocht dat aan den lijve ondervinden.
Elders besparen stuit op zijn limieten. De overheid heeft bijvoorbeeld in deze tijden van terreur geld nodig voor veiligheid en defensie, waarop al decennialang is bespaard. Nochtans is dat een kerntaak van een overheid, die niet uit te besteden is.
En ook extra belastingen liggen moeilijk, omdat ze in België heel snel een impact hebben op de jobs die net nodig zijn om de welvaartsstaat overeind te houden. Het ACV vraagt bijvoorbeeld dat de regering de 700 miljoen euro fiscale voordelen zou terugvorderen die multinationals via speciale rulings in ons land kregen.
De Europese Commissie voert een onderzoek naar die rulings. Maar belangrijk om weten is dat België die 700 miljoen euro aan voordelen net gaf om buitenlandse investeringen in ons land aan te trekken. Wie die rulings weg wil, moet er meteen het gevaar op een vijftigtal grote investeringen minder bij nemen.
Blijft over: besparen waar het kan. Schrappen wat niet nodig is. Hervormen wat onnodig veel kost. Het devies geldt voor de NMBS, maar bij uitbreiding ook voor de rest van de overheid en de sociale zekerheid.
Niet om hem af te breken. Maar net om hem te kunnen houden.

Bron: http://www.tijd.be/opinie/commentaa...9718799-620.art 10/1/2016

Eigen mening:
Ik weet niet of het zo'n goed idee is om de sociale zekerheid volledig te veranderen. Ik weet dat er waarschijnlijk veel onderzoek achter zit waarom het nu wel of niet goed is, maar de uitvoering van dergelijke plannen is altijd anders dan hoe het op papier staat. Ik ken het systeem van de sociale zekerheid niet van buiten, maar ik weet wel dat het momenteel vrij goed werkt. Er zijn nadelen waardoor het op lange termijn wel aangepast zal moeten worden, maar té drastische veranderingen kunnen het misschien nog erger maken en dat is zeker niet de bedoeling. Ook weet ik niet wat het effect van die nieuwe sociale zekerheid zal hebben op de bevolking. Wat houden die veranderingen precies in? Ze willen besparingen doen met dat nieuwe systeem maar waar besparen ze dan precies op, dat vraag ik mij af.