Op de dag waarop de klimaatconferentie in Parijs van start gaat, heeft ons land nog steeds geen eigen klimaatakkoord. De vier milieuministers hebben een voorstel klaar, maar de grote vraag is: schiet N-VA het opnieuw af?

Marghem en Schauvliege durven hun nek niet uit te steken zonder uitdrukkelijk ja van N-VA
Om halfzes wordt premier Charles Michel (MR) verwacht in Parijs. Samen met onder meer Amerikaans president Barack Obama en Duits bondskanselier Angela Merkel trapt hij er de klimaattop af. Als ons land dan nog altijd geen akkoord heeft, staat hij met de billen bloot.

Na zes jaar onderhandelen leverde een ultieme poging gisteren geen definitief akkoord op. De vier milieuministers legden wel een uitgewerkt voorstel op tafel. Dat moet nog worden goedgekeurd door de verschillende regeringen. "Vooral in Vlaanderen en op federaal niveau wordt dat zeer moeilijk", zegt een topper.

De grote vraag is wat N-VA zal doen. De dominante partij in beide regeringen floot een eerste akkoord in oktober in extremis terug. "De inspanning van Vlaanderen was te groot", klonk het toen. Bovendien bleek federaal minister Marie Christine Marghem (MR) veel te voluntaristisch (en vooral fout) te hebben gerekend.

Solidariteit

Ook in New York kwamen gisteren demonstranten op straat.
Marghem en Vlaams minister Joke Schauvliege (CD&V) durven hun nek niet uit te steken zonder uitdrukkelijke ja van de Vlaams-nationalisten. Bovendien zit N-VA in een dubbele positie: de federale belangen botsen met de Vlaamse. "Het is aan hen die twee stellingen te verzoenen", klinkt het in regeringskringen.

Iedereen heeft zijn oorspronkelijke onderhandelingspositie moeten verlaten. Ook Vlaanderen deed een aantal toegevingen, zeker tegenover het vorige, te optimistische akkoord. Zo stijgt het aandeel van groene energie vanuit Vlaanderen van 10 procent van de totale productie naar 10,4 procent. Dat lijkt niet veel, maar komt neer op zowat zestig extra windmolens tegen 2020.

Wallonië gaat van 11,5 naar 12,5 procent. Let wel: het beschikt over een overschot aan groene energie en zit boven de limiet. Kan het daarmee het Vlaamse tekort niet (gratis) bijpassen? Over dat punt was nog geen eensgezindheid. Waals minister Paul Furlan (PS) is tegen, Vlaanderen hamert op 'inter-Belgische solidariteit'.

Een ander struikelblok is de bijdrage aan het internationaal klimaatfonds. Dat ondersteunt ontwikkelingslanden in de strijd tegen klimaatopwarming. In 2009 is afgesproken dat de federale regering de helft van de inspanning zou leveren, zowat 25 miljoen euro. Daar wordt nu van afgeweken. Marghem zal de federale inkomsten van de emissierechten (9 procent van het totaal) doorstorten in het fonds. Maar die variëren van jaar tot jaar. Wie zal dan het verschil bijpassen? Vlaanderen houdt zijn hart vast.

Het Waals en Brussels Gewest (via cdH-minister Céline Fremault) hebben hun fiat gegeven en verhogen zo de druk op de Vlaamse en federale regeringen. Die zitten vanmiddag nog samen. "Iedereen rond de tafel was constructief", zegt Furlan. "Als het nu nog fout loopt, dan heeft dat enkel te maken met politieke onwil. Toch straf dat alleen een socialist niet twijfelt om het hachje van de premier te redden."

DM
http://www.demorgen.be/binnenland/k...-n-va-b6be14ba/

Mening: Het is vooral van belang dat Vlaanderen en Wallonië al eens geraakt. Het is de bedoeling dat alle landen van de wereld praten over het klimaat, maar wij geraken het nog niet eens binnen ons eigen land. Maar naar mijn mening zal zowel Vlaanderen een compromis moeten sluiten en soepeler omgaan met bepaalde voorwaarden maar kan Wallonië ook tegemoet komen door te helpen met milieuvriendelijke energie. We kunnen over alles discussiëren, maar als we met 3 regeringen het nog niet eens geraken, zowel de Vlaamse, als de Waalse, als de federale regering moeten hun steentje bijdragen en af en toe eens een compromis sluiten. Alleen zo gaan we er geraken.