Slank en toch overgewicht: gevaarlijker dan obesitas

Vet rond het middel is een ernstige bedreiging voor de gezondheid, zelfs voor wie niet obees is. Een verrassende nieuwe studie, die gisteren verscheen in Annals of Internal Medicine, wijst uit dat mensen met een normaal gewicht maar met buikvet zelfs een groter sterfterisico lopen dan obese personen. Dat niet alle lichaamsvet gelijk is, was al geweten. Algemeen wordt aangenomen dat vet rond het middel gevaarlijker is dan onderhuids vet, omdat het de werking van de organen kan verstoren. Men spreekt dan van abdominale of centrale obesitas. Artsen en diëtisten adviseren daarom niet alleen rekening te houden met het BMI, maar ook met de taille-heup-verhouding.

Toch zijn de bevindingen van een team van Amerikaanse, Canadese en Tsjechische onderzoekers enigszins verrassend te noemen. Uit hun studie blijkt dat mensen met 'skinny fat' - een normaal gewicht, maar een vetophoping rond het middel - meer kans lopen om vroegtijdig te sterven dan mensen met obesitas of overgewicht. Om tot die conclusie te komen, bekeken de onderzoekers de resultaten van bevragingen bij 15.184 volwassenen tussen 18 en 90 jaar. Ze bestudeerden het verband tussen de verdeling van hun lichaamsvet en de sterftecijfers, al dan niet hartgerelateerd. De personen met een normaal BMI maar een hoge taille-heup-verhouding liepen een groter risico op overlijden dan de mensen met een hoog BMI, maar een meer evenredige vetverdeling. De onderzoekers wijzen abdominaal vet aan als de schuldige. Het kan de insulineresistentie verhogen en ontstekingen veroorzaken. Mogelijk lopen mensen met centrale obesitas daardoor meer risico op hartgerelateerde en andere problemen, die het sterfterisico verhogen.

"Wie aan obesitas lijdt, op basis van het BMI, kan misschien meer onderhuids vet hebben in de heupen en de benen", schrijven de auteurs. "Vet dat gelinkt is aan gezondere metabolische profielen (zoals de zogenaamde peervorm, red.). Mogelijk verklaart dit de onverwacht hogere overlevingsgraad bij zware of obese personen, zelfs indien zij ook centraal obees zijn."

De studie draagt bij aan het debat over de obesitasparadox: mensen met obesitas overleven soms langer met gezondheidsproblemen dan mensen met een lager gewicht. Toch betekent dit niet dat mensen met overgewicht gezonder zijn. Obesitas wordt nog steeds beschouwd als een belangrijke risicofactor voor hartziekten en diabetes. Wel toont de studie nogmaals aan dat het BMI, hoewel nuttig en waardevol, een imperfecte meting blijft. Het BMI maakt geen onderscheid tussen vet en spierweefsel (dat zwaarder is) en houdt geen rekening met de verdeling van het lichaamsvet. Meer onderzoek is nog nodig om de factoren te bepalen die kunnen bijdragen tot de ontwikkeling van centrale obesitas.

Bron: De Morgen, 10/11/15
http://www.demorgen.be/wetenschap/s...sitas-bd6633cd/

Eigen mening: In het artikel wordt gezegd dat abdominaal vet (vet rond de organen) gevaarlijker is dan obesitas. Dit blijkt uit een onderzoek dat in Annals of Internal Medicine verscheen. Persoonlijk vind ik dit vrij verrassend, al begrijp ik wel dat vet rond je organen gewoon niet gezond kàn zijn. Verder wordt er ook vermeld dat het BMI (Body Mass Index) als indicator voor overgewicht onvolledig is. Enerzijds omdat het BMI geen rekening houdt met de plaats waar het vet eventueel hangt, maar anderzijds denk ik hierbij ook aan de klassieke cartoon die we vroeger tijdens de lessen biologie hierbij zagen. Iemand met een sportief figuur kan hetzelfde gewicht en dezelfde lengte hebben dan een persoon met enorm veel vet, aangezien spieren meer wegen dan vet. In dit kader zegt het BMI inderdaad te weinig. Verder denk ik ook dat het abdominaal vet in onze huidige maatschappij een grote risicofactor is. Er zijn steeds meer mensen met overgewicht en we eten steeds minder gezond.

Persoonlijk ben ik niet verrast door dit artikel. Ik ben zelf heel erg bezig met gezondheid. Sinds een halfjaar ben ik gezondheidscoach en geef ik mensen advies over voeding en bewegen. Mensen krijgen bij mij ook een bodyscan. Dit wil zeggen dat ze op de weegschaal gaan staan en de samenstelling van hun lichaam wordt berekend. Hierbij komen we het gewicht te weten, het vocht- en vetpercentage, de spiermassa, het BMI en de botmassa. Als laatste wordt ook het abdominaal vet of visceraal vet (vet rond de organen) berekend. Sommige mensen hebben inderdaad zeer goede resultaten, maar scoren slecht op het viscerale vet. Zij zien er slank uit en hebben een laag vetpercentage, maar het viscerale vet is toch hoog. Hier moet aan gewerkt worden. Dit kan gelukkig ook opgelost worden m.b.v. beweging en je voeding aan te passen.

Wat Shanice zegt klopt zeker. BMI zegt niet alles. In onderstaande afbeelding zie je een sportief persoon en een dik persoon. Deze personen hebben hetzelfde BMI, maar de samenstelling van het lichaam is compleet anders. De persoon links heeft vooral gezond gewicht, terwijl de rechtse persoon bijna geen gezond gewicht heeft. Het 'dik ventje' heeft een zeer hoog vetpercentage en zal hier aan moeten werken. BMI is dus geen complete indicator willen we naar ons gewicht en lichaam kijken.