Er ligt nog een te groot taboe op depressieve klachten van zwangere en pas bevallen vrouwen. "Het standaard beeld op tv en in films is dat van een zielsgelukkige moeder met een blakende baby in haar armen'', constateert Veerle Bergink, psychiater en onderzoeker bij het Erasmus MC. "In het echt is dat wel eens anders.'' Vijf tot 10 procent van de vrouwen krijgt last van depressieve klachten rond de geboorte van haar kind.

"Maar in tijdschriften gericht op jonge ouders, lees je hier helemaal niets over. Hoogstens over een totaalruptuur, en aan het einde van het verhaal is de vrouw heel blij met haar kind. Zo gaat het echt niet altijd'', stelt Bergink. "In de zwangerschap worden mentale klachten van vrouwen nog te vaak gebagatelliseerd. Dat hoort erbij, horen ze dan. Of 'wacht maar tot je je baby in je armen hebt, dan weet je waar je het voor doet'.

Veel vrouwen voelen zich niet serieus genomen. "Als die baby dan uiteindelijk in hun armen ligt en ze voelen niets, is er een enorm schuldgevoel. Want van de maatschappij hoor je alleen maar dat dit de mooiste tijd van je leven hoort te zijn. Maar voor heel wat vrouwen is het een nare, eenzame periode. Als vrouw zeggen dat je geen gevoelens voor je kind koestert, daar ligt een groot taboe op."

"Je kweekt een volgende generatie met psychische klachten als je die vrouwen niet behandelt'', stelt kinder- en jeugdpsychiater Mijke Lambregtse-van den Berg. Enerzijds werken stresshormonen via de moeder door op het ongeboren kind. Maar ook na de geboorte kan een depressie bij de moeder voor problemen bij het kind zorgen. "Een moeder die niet teruglacht als ze een glimlach krijgt van haar baby. Een vrouw die niet of heel overdreven reageert op haar kind. Dat leidt tot problemen op latere leeftijd, zoals angsten, depressies en leerachterstand.''

Volgens Lambregtse is een postpartum depressie, mits onderkend, goed te behandelen. "Liefst met het kind erbij. Want niet alleen de klachten van de vrouw moeten behandeld worden, ook de band met haar kind."

Bron: De Morgen ()
Datum: 21/12/2014

Mening:
Ik kan dit zelf niet vatten. Het lijkt mij ook zo dat je ontzettend gelukkig bent wanneer je eindelijk je kind in je armen kan nemen. Blijkbaar is dit niet altijd zo en dat is jammer. In het artikel staat dat het niet alleen erg is voor de moeder (want zij krijgt te maken met een enorm schuldgevoel), maar ook voor de baby zelf. Die kan er later ook vanalles aan overhouden. Misschien is het dan inderdaad wel eens tijd dat we dit probleem serieus gaan nemen!

Ik denk dat die depressies bij moeders inderdaad te maken hebben met het ideaalbeeld dat ons geschetst wordt op tv. Er wordt ons zoveel moois, heerlijks, liefs, ... voorgeschoteld, en als het 'in het echt' dan anders verloopt, kan je misschien wel eens overdonderd worden. Maar dit is volgens mij met alles zo, denk maar aan het schoonheidsideaal, de prins om het witte paard van uit de films, en ga zo maar door.
Wel denk ik dat het goed is dat er naar dit probleem gekeken wordt. Depressies zijn een probleem van onze maatschappij, en moeten aangepakt worden.