Een slokje en dan het assisenhof

Christophe Deborsu


Het is vastentijd. Sinds gisteren. Die aanloop naar Pasen gaat steeds meer onopgemerkt voorbij. Voor (minstens) twee dingen, is dat jammer. Tussen het doopsel van Clovis in de 6de eeuw en pakweg 1950, namelijk toen het katholicisme in onze contreien weinig ter discussie stond, at en dronk iedereen minder gedurende veertig dagen. Die zuinige levensstijl had niet alleen een religieuze dimensie. Door te vasten kon men het overgewicht van de winter wegwerken. En van de alcohol afraken. Dat zou vandaag nog uitstekend van pas komen.


Neem dat drinken. Vorige week onthulde een Franse enquête dat een kwart van de Belgen achter het stuur kruipt met een te hoog promillegehalte. Geen enkel Europees land doet slechter. Mijn generatie, die tussen 40 en 50 (dichter bij 50 in mijn geval), vormt daarbij het grootste probleem. De denkwijze van mijn leeftijdsgenoten die zich laten gaan luidt als volgt: ‘Ik heb nooit een serieus ongeval gehad. Ik moest in mijn hele leven maar twee of drie keer blazen, zulke alcoholcontroles zijn toch vooral bedoeld voor op tv. Ik rijd in de beste en veilige wagen die ik ooit heb gehad. Kun je bijschenken, alsjeblieft?’

Voor mijn werk bij Woestijnvis ben ik vaak aanwezig in rechtbanken overal in het land. Veel schrijnende verhalen hebben een gemeenschappelijk punt: alcohol. In Namen hoorde ik het geval van een arts met 2,2 gram in het bloed die een jongeman van 18 had doodgereden. ‘Ik had zijn scooter niet eens gezien’, vertelde hij aan de rechter. ‘Toen de schok gebeurde, besefte ik niet wat me overkwam.’ De familie van het slachtoffer wist het wel. De vader, een brandweerman, antwoordde: ‘Ik zie vaak dronkaards zoals u als ik op interventie ben. Het ergste is dat mensen van uw soort bijna altijd overleven. In de andere auto is het veel minder het geval.’ Uitspraak volgende week.

Alcoholdrama’s hebben veel gezichten. In een zatte bui reed een man uit Charleroi tegen de gevel van zijn stamcafé. De baas had hem weggestuurd wegens te dronken. De boze klant toverde dan zijn voertuig om in een ramauto. In de gerechtszaal zag de dader van 47 er nochtans zo lief uit. ‘Ik drink niet meer’, verzekerde hij. De man kreeg een werkstraf, het viel nog mee. Maar hij is geruïneerd met de enorme materiële schade die hij zal moeten vergoeden. Een auto heeft hij ook niet meer.

Alcohol. Dit is uiteraard geen specifiek Waals probleem: ‘Het begint met een slokje, het eindigt voor het assisenhof’, hoorde ik een Vlaamse magistraat verklaren. Het is overigens in Antwerpen dat een bekende Vlaamse schrijver, een veertiger (uiteraard)? me zei: ‘Mijn rijbewijs werd onlangs voor twee weken ingetrokken. Ik reed onder invloed. Het overkomt toch iedereen, u ook zeker?’

Voorlopig niet. De reden gaat terug tot mijn prille jeugd. Toen ik tien jaar was, reed mijn vader zijn mooiste wagen ooit in de prak, een Triumph 2,5 TI. Wit, leren zetels, mijn absolute droomauto. Hij botste tegen een stilstaande kraan, om drie uur ’s nachts, na een vochtrijke avond. Gelukkig geen slachtoffer, maar ook geen Triumph meer. Ik heb toen de plechtige belofte afgelegd nooit met te veel op te rijden. Ik heb tot nu toe woord gehouden. Geluk bij een geluk: ik voel me misselijk na vijf glazen. Veel verdienste heb ik er niet aan: ik kán gewoonweg niet drinken. Ik blijf wel een potentieel gevaar voor de samenleving: vijf glazen zijn er minimaal twee te veel. Op mijn leeftijd mag je niet meer doen alsof je het fenomeen niet kent. Na de eerste slokken verminderen de goede voornemens, garçon, hetzelfde!

Wat zijn dan de voor de hand liggende oplossingen? Ter plaatse blijven slapen. Volgende week vindt de Nacht van de Vlaamse Televisie Sterren plaats in Hasselt. Bij de cocktail na de ceremonie is nuchter blijven een heldendaad. Daarom wordt de deelnemers voorgesteld tegen een voordelige prijs een hotel te boeken. Hotels zijn overigens doorgaans goedkoper in het weekend, tv-ster of niet. Alternatief: bij de bezochte vrienden overnachten. Het ontbijt is vaak het gezelligste moment van de dag. De handigste remedie is echter ‘Go for zero’, in mooier Nederlands ‘geen druppel meer’. Met de toegelaten 0,5 promille in het bloed vergroot de kans op een dodelijk verkeersongeval met 2,5. Ik wist het gisteravond al. En toch kroop ik achter het stuur met drie glazen op, omdat de avond zo gezellig was verlopen. Veertigers zijn onverbeterlijk. Ook in de vastentijd.


DS, 06-03-2014 (Christophe Deborsu)

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB