Dyslexie heeft een andere oorzaak dan wat tot nu werd aangenomen. Een gebrekkige communicatie tussen de verschillende delen van de hersenen ligt aan de basis van de aandoening.

Jarenlang nam de wetenschap aan dat een slechte registratie van klanken in de hersenen de oorzaak was van de moeilijkheden die patiënten ondervinden met lezen en spellen. Het nieuwe onderzoek, dat morgen wordt gepubliceerd in het gerenommeerde wetenschappelijke tijdschrift Science en waar een team van de KU Leuven aan meewerkte, veegt die theorie van tafel.

Het Leuvense team bracht met een magnetische scan de hersenen van een kleine vijftig volwassenen in beeld terwijl ze spraakgeluiden beluisterden. De helft van de groep leed aan dyslexie, de andere helft niet.

Uit dat onderzoek bleek dat de registratie van de afgespeelde klanken in de hersenen bij zowel dyslectische als bij normale personen van precies dezelfde kwaliteit was, in tegenstelling tot wat werd verwacht. De Leuvens wetenschappers stelden daarentegen wel een defect vast bij de connectiviteit in de hersenen van de groep dyslexielijders.

'Vergelijk het met een computernetwerk waarbij de kwaliteit van de gegevens op de harde schijf van uitstekende kwaliteit is, maar waarbij er wat hapert aan de verbinding tussen de opslagplaats en de computer zelf', vertelt klinisch psycholoog Bart Boets.

De ontdekking kan grote gevolgen hebben voor de manier waarop de aandoening in de toekomst zal worden behandeld. Zo zou hersenstimulatie, waarbij verschillende delen van het brein gelijktijdig geprikkeld worden, soelaas kunnen bieden voor de patiënten.

Bron: De standaard Online 5/12/2013
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131205_053
Mening: Ik denk persoonlijk dat dit een grote doorbraak is in de wetenschap. Ook voor de mensen met dyslexie zal dit hopelijk een grote stap vooruit zijn. Want uiteraard zoals hierboven vermeld zal de aandoening nu op een andere manier behandeld moeten worden.
Binnen het onderwijs zal deze ontdekking ook een positieve vordering hebben. Dyslexie wordt namelijk meestal ontdekt, doordat de leerkrachten opmerken dat een leerling tijdens de eerste jaren dat hij naar school gaat, problemen heeft met taal. Tijdens hun schoolloopbaan kunnen de symptomen van deze aandoening voor heel wat problemen en achterstand zorgen. Hopelijk kunnen ze nu aan de hand van deze resultaten, de aandoening nog beter onder controle houden of behandelen!

Zoals Sofie al aangeeft lijkt het mij inderdaad ook een doorbraak in de wetenschap. Het is altijd goed te weten waar de oorzaak van een probleem ligt, want je kan een probleem enkel aanpakken aan de oorzaak. Het is een eerste stap in de goede richting om nu allerlei methoden te bedenken om de aandoening aan te pakken. Ik denk dat hier wel heel wat mensen blij voor zullen zijn, dat ook voor hen een oplossing kan worden gezocht. Dyslexie is toch wel vervelend als je graag leest of schrijft en dat zal voor deze personen dan ook een opluchting zijn als hier een hulp voor ontwikkeld kan worden.