De secretaris-generaal van de Verenigde Naties, Ban Ki-Moon, heeft het regime in Damascus opgeroepen de VN-experten hun werk te laten doen in Syrië, zodat ze de beschuldigingen omtrent het gebruik van chemische wapens in het conflict tussen het regime en de rebellen kunnen onderzoeken.

"Onze experts zijn klaar om naar de plaatsen te trekken" waar mogelijk chemische wapens zijn gebruikt, verklaarde Ban tijdens een persconferentie na een reeks gesprekken met de Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov.

Die laatste wil ook dat er een onderzoek komt en verklaarde overigens het schandaal "niet te begrijpen" dat veroorzaakt werd door de verkoop van Russische wapens aan het regime in Damascus.

Bron:
http://www.hln.be/hln/nl/9556/Opsta...-in-Syrie.dhtml

Eigen mening:

Ik vind het een goed initiatief dat men het gedoe rond de chemische wapens eindelijk gaat onderzoeken.
Persoonlijk vind ik wel dat dit initiatief lang op zich heeft laten wachten.
Als men ontdekt dat de bedreiging van de chemische wapens, gegrond zijn, moet er actie worden ondernomen.
Het is wel positief om te zien dat de VN eindelijk actie onderneemt.

Wetenschap, soms is het geweldig en soms is het een vloek die over onze schouder meekijkt. Laat me duidelijk zijn, sommige uitvindingen zullen een verbetering zijn voor onze maatschappij maar dit is een duidelijk geval van 'wetenschap gaat te ver'. Het feit dat er chemische wapens gemaakt kunnen worden, vind ik al te ver. Nu ben ik wel blij dat ze dit gaan onderzoeken want dit gevaarlijk stukje wetenschap moet goed onder controle worden gehouden.

Ik ben persoonlijk van mening dat conflicten en burgeroorlogen geen internationale bemoeienissen nodig hebben. Laat de betrokken partijen het zelf uitvechten, ik weet dat dit niet altijd de beste oplossing is. Toch lijkt het net big brother international, zelfs internationaal zijn de meningen over Syrië verdeeld. Daarom weet ik ook niet of dit onderzoek zo'n goed idee is.

Ik denk dat ik het niet met je eens ben Wouter. De afgelopen twee en half jaar zijn beide partijen elkaar al aan het uitmoorden en waar staan ze nu? Terroristische organisaties zijn zich aan het moeien in het conflict. Vele jongeren van bij ons gaan er ter plekke meevechten. En vormen bij hun terugkeer een risicogroep. Ondertussen zijn er duizenden mensen al gestorven en het ziet er naar uit dat dat nog niet direct zal stoppen. Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat de situatie er alleen nog maar is op achteruit gegaan.

En vindt het daarom tijd voor een interventie, er moet iets gedaan worden! Ik weet dat buitenlandse interventies bij andere conflicten zoals Syrië of Irak niet altijd even succesvol zijn geweest. Maar ik bedoel veel erger kunnen we het niet maken, of wel?

Het grote probleem met een interventie is natuurlijk dat je zoiets moet verkocht krijgen aan het grote publiek. Bij een interventie gaan er sowieso soldaten sterven en ik denk dat niemand van ons staat te springen om zomaar zijn leven te geven voor een conflict waarin de grens tussen wie 'de goeden' en wie 'de slechten' zijn zo vaag is als in Syrïe. En al ZEKER nu terroristen zich massaal gemengd hebben tussen de rebellen.

Men had deze oorlog nooit zover mogen laten escaleren. De internationale gemeenschap had veel vroeger moeten ingrijpen, nog voor de terroristische organisaties er zo sterk in verweven zaten. Dit conflict is een zeer moeilijk conflict en het Westen heeft te weinig belangen in dit land om hier zelf in actie te schieten. Hierdoor is het zover kunnen komen dat er chemische wapens worden gebruikt. Verder is de grens tussen goed en slecht inderdaad zeer vaag, en zeker voor de Westerse belangen. In het Westen heeft men immers liever geen radicaal moslimbeleid in Syrië.

Verontwaardiging helpt de Syriërs niet


Ethisch gezien zou ‘de wereld’ moeten ingrijpen in Syrië om een einde te maken aan het waanzinnige geweld en de destructie. Dat was begin van de week al zo, het is des te urgenter na de vermoedelijke aanval met chemische wapens op de Ghoeta-voorsteden nabij Damascus.


De povere verklaring van de VN-Veiligheidsraad woensdagavond kan alleen als schandalig worden afgedaan

Hoeveel doden er gevallen zijn, is nog niet duidelijk. Maar de foto’s van kinderen en volwassenen in witte lijkzakken, de beelden van mensen die op de grond liggen en naar lucht happen, tarten alles en laten een gevoel van walging na. Dit is het ‘Syrische Halabja’.

De lidstaten van de VN – die ‘de wereld’ vertegenwoordigen – werden het in 2005 in New York eens over het principe van de ‘responsibility to protect’.

Netjes afgekort als R2P, betekent het dat de internationale gemeenschap de verantwoordelijkheid heeft om burgers te beschermen tegen onder meer oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid als een staat daarin faalt. Desnoods via een militaire interventie.

In het licht van die belofte uit 2005 kan de povere verklaring van de VN-Veiligheidsraad woensdagavond alleen als schandalig worden afgedaan. China en Rusland verzetten zich zelfs tegen het voorstel om de VN-inspecteurs in Syrië naar Ghouta te laten vertrekken om te bepalen of en welke chemische wapens er zijn gebruikt.

Snelheid is cruciaal om wetenschappelijke bewijzen te verzamelen, en Ghouta ligt op een half uur rijden voor de inspecteurs. VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon verhoogt de druk op het regime om zo’n bezoek toch toe te laten, maar niets verplicht Damascus daartoe.

De verontwaardiging is algemeen, maar ze lost niets op. En de vraag wat we nog kunnen doen voor de Syriërs, ligt oneindig veel moeilijker.

De ‘rode lijn’ die de Amerikaanse president Barack Obama een jaar geleden trok, is vervaagd. De VS hebben volgens generaal Dempsey, de voorzitter van de chefs van staven, de militaire middelen om de Syrische luchtmacht uit te schakelen en het conflict te doen kantelen in het voordeel van de opstandelingen. Maar daar delen jihadistische groepen intussen de lakens uit. De Syrische bevolking zal er evenmin bij gebaat zijn als die lui vroeg of laat de macht grijpen.

Van de moslimlanden zal het evenmin komen, want zij zijn intern al even verdeeld over Syrië als de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad.

De harde realiteit is dat Syrië door het falen van de internationale diplomatie verworden is tot zo’n kruitvat dat het te laat is voor een oplossing van buitenaf zolang de verschillende partijen in de overwinning blijven geloven.

Denkend aan wat de Syriërs meemaken, laat dit besef een bitter gevoel na van onmacht en opstandigheid.


DS, 23-08-2013 (Bart Beirlant)

Bijgesloten Plaatje(s)

 

__________________
"Never argue with an idiot, they'll just bring you
down to their level and beat you with experience." (c)TB

Het kan nog een pak erger. De VN heeft moeite met een kant te kiezen omdat beide partijen in Syrië een probleem vormen. Aan de ene kant hebben we de westers gezinde Assad die, hoewel chemische en gevaarlijke wapens inzet tegen zijn eigen bevolking, nog altijd beter is dan een terroristische organisatie zoals Al Qaida openlijk te gaan steunen met interventies en levering van wapens. Als ik mij niet vergis zijn de wapens die gebruikt worden door Al Qaida in de jaren 80-00 van Westerse makelij. Anderzijds zitten we nu met het probleem dat we ons zwak en onverenigd opstellen. Rusland,een heel belangrijk lid van de VN, is nog altijd geallieerd met Syrië en dit met een duidelijke reden : Ze willen geen voetstuk geven aan rebellen die gelinkt kunnen worden aan Al Qaida.

Ik ben akkoord op vlak dat er iets moet gedaan worden tegen Syrië. Maar welke kant kiezen we en hoe gaan we die ondersteunen?
Aan wie leveren we eigenlijk wapens en hoe worden die ingezet? Worden ze doorgesluisd naar Al Qaida of worden ze gebruikt om een genocide uit te voeren op het volk? Ik denk dat het laatste wat de VN wilt is steun leveren aan de foute kant. Nu stel ik mij concreet de vraag of er wel een goede kant is in het verhaal van Syrië.

In Libië hebben we de juiste kant volgens mij gekozen en ondersteund. Daar is de bevolking nu beter af. Is dit ook het feit in Egypte?

Ik ben in dit gebied van actualiteit niet goed in. Ik probeer mij vooral te richten op het politiek economisch gedeelte van de actualiteit. Maar het laatste wat ik wil is een Anti-Westers Syrië, waarbij terrorisme een broedplaats kan vormen, zodat de Amerikanen zich weer genoodzaakt voelen voor een "War on Terror" te gaan uitvoeren voor het beveiligen van Amerikaanse gebouwen of zich te wreken voor een 2de 9/11.

Ik wil een sterker en meer daadkrachtig VN die ingrijpt op de situatie van Syrië zonder een foute kant te kiezen. Dit doen we momenteel door ervoor te zorgen dat de vluchtelingenkampen voorzien zijn van alle noden en de buurlanden van Syrië bijstaan in het opvangen van deze vluchtelingen.

__________________
Power is not a means; it is an end. One does not establish a dictatorship in order to safeguard a revolution; one makes the revolution in order to establish the dictatorship.