Hoewel armoede vaak vooral wordt aanzien als een stedelijk fenomeen, krijgen ook veel gezinnen op het platteland ermee te maken. Het aandeel arme huishoudens ligt daar zelfs hoger dan in heel wat andere gebieden, blijkt uit het onderzoek 'Armoede in de stad en op het platteland', een studie van de KU Leuven en de ULB die tot stand kwam op vraag van het Steunpunt Armoedebestrijding en het Federaal Wetenschapsbeleid.

Volgens die studie ligt het armoedecijfer het hoogst in de dichtbebouwde stedelijke gebieden (22,8 procent), maar meteen daarna volgen het afgelegen platteland (15,9 procent) en het platteland (12,7 procent). Pas daarna komen de niet-dichtbebouwde stedelijken gebieden (11,4 procent) en de tussenliggende gebieden (8,8 procent).

De armoede blijkt op het platteland wel minder 'diep' te zijn: de tien procent armste huishoudens zijn daar minder vertegenwoordigd. Maar de groep die net daarna volgt (tussen de tien en vijftien procent armsten), is dan weer oververtegenwoordigd op het platteland.

Uiting
Opvallend is ook dat de armoede niet overal op dezelfde manier tot uiting komt. Zo blijken arme gezinnen die in dichtbebouwde stedelijke kernen wonen eerder een neiging tot onderconsumptie dan tot schuldenopbouw te hebben: ze beschikken minder vaak over telefoon, gsm, computer, internet of een auto. De arme gezinnen op het platteland zijn vaker in het bezit daarvan, maar in het algemeen is hun financiële situatie minder goed.

Voorts brengt het onderzoek naar voren dat onder meer bij alleenstaanden, eenoudergezinnen en 65-plussers het armoedecijfer hoger ligt op het platteland dan in de stad.

Bron: http://www.hln.be/hln/nl/3424/econo...it-overal.dhtml

Mening:Armoede kwam vroeger vooral voor in de steden. Na het lezen van dit artikel, merk je dat het tij is gekeerd. We vinden armoede nu overal terug en daar zit nu ook de economische crisis voor iets tussen. Zowel in de steden als op het platteland leven mensen die het niet zo breed hebben. Het blijkt nog wel dat de armoede op het platteland nog minimaal is. Men schat dit op 10%, maar 10% is toch wel 10%! Dit kan misschien nog wel uitbreiden...
Vaak zien we ook steeds meer jonge gezinnen. Zij hebben vaak de kans nog niet gehad om voldoende te sparen en vragen dan meestal geld aan hun ouders. Wanneer deze "de kraan dichtdraaien", is het vaak lastig voor deze jonge gezinnen om rond te komen. Ik zeg niet dat het zo bij alle jonge gezinnen zo gaat, maar er is hier wel een grotere kans .

Ik kan mij ook wel inbeelden dat er een vicieuze cirkel ontstaat. Wanneer de ouders in armoede leven, is de kans groot dat ook hun kinderen hieronder zullen "lijden". Het is niet al te efficiënt om hier dan nog uit te geraken. Nadien zullen deze mensen het op hun beurt dan ook weer doorgeven aan hun kinderen.

Armoede is en zal een probleem van alle tijden blijven ....

Armoede is een nog vaak onderschat probleem. We zijn er blind voor en willen het niet zijn en mee geconfronteerd worden. Langs de andere kant houden we het ook teveel voor ons zelf.
Mensen die in armoede leven moeten de stap durven zetten naar OCMW’ s en andere behandelende instanties. Toch is het vaak moeilijk deze stap te zetten omdat armoede nog steeds als marginaal gezien wordt. We vergeten vaak dat armoede niet gewild is, dat door bepaalde gebeurtenissen de kans dat je in de armoede terecht komt enorm vergroot. Niet iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen armoede.
De drempel om naar instanties te stappen moet zakken of verdwijnen en onze visie op armoede moet drastisch veranderen. Laten we menselijk zijn en ons medeleven betuigen aan anderen, want voor we het weten zitten we in hetzelfde schuitje.