De Kerk blijft zich verzetten tegen een mogelijke uitbreiding van de euthanasiewet naar minderjarigen en dementerenden. Volgens aartsbisschop Léonard tast euthanasie de hele maatschappij aan. ‘De invoering van euthanasie verandert in de hele samenleving de fundamentele verhouding tot het leven en tot de dood. Ze ondergraaft voor een stuk de levensbelangrijke solidariteit van alle burgers met lijdende mensen', klinkt het.


Vandaag vond in de Senaat een hoorzitting plaats over de mogelijke uitbreiding van de euthanasiewet. De Belgische bisschoppen hebben daarom hun standpunt nog eens toegelicht.

'Al in 2002 hebben we onze sterkste reserves uitgesproken aangaande de depenalisering van euthanasie', aldus Léonard. 'Eerst en vooral omdat we vandaag over uitstekende palliatieve zorgen beschikken, en omdat we bij intens en hardnekkig lijden, als laatste redmiddel, nog een beroep kunnen doen op sedatie, voor zover dat strikt noodzakelijk is.”

De Kerk vindt het ook vreemd dat minderjarigen zouden mogen beslissen over leven en dood, maar niet over een aantal andere zaken, zoals trouwen of een huis kopen.

Verschillende medische en ethische experts kwamen in de Senaat hun mening geven over levensbeëindiging bij ongeneeslijk zieke minderjarigen. Topkinderarts Dominique Biarent voerde eerder al een pleidoi voor de uitbreiding van de euthanasiewet. 'Op euthanasie kan je geen leeftijd plakken', zegt hij. 'Ik werk al meer dan 25 jaar in het kinderziekenhuis en daar heb ik gezien dat ook kinderen van tien jaar oud perfect en weloverwogen zo'n vraag kunnen stellen.'


'Mening van kind moet altijd doorslaggevend zijn'

Biarent vindt dat wat kinderen zelf vinden altijd doorslaggevend moet zijn, los van de leeftijd. ‘Ook als je negen of tien jaar oud bent, kun je zodanig afzien van je ziekte dat je tot een punt komt dat je zegt: ik wil niet meer: het moet stoppen . Zo'n kind zal uiteraard niet zeggen: ik wil euthanasie. De kern van de vraag zal hetzelfde zijn, maar ze zal in kindertaal worden gesteld.'

Die kindervraag moet dan zwaarder doorwegen dan wat de ouders daarvan vinden, zegt Biarent. ‘Uiteraard moet zoiets altijd in dialoog met de ouders gebeuren', zegt de kinderarts. ‘Net zoals het ook altijd in samenspraak zal moeten gebeuren met een heel team van artsen. Maar kinderen dúrven er nu vaak niet met hun ouders over te spreken. Hoeveel verdriet zal ik hen niet doen als ik er niet meer ben , denken ze. En de ouders zelf kunnen ook moeilijk oordelen. Omdat ze vaak niet goed ingelicht worden, want de dokter durft er niet over te praten.'

1430 gevallen van euthanasie

Vorig jaar kozen 1430 volwassen Belgen voor euthanasie. Dat is een kwart meer dan het jaar ervoor. Het gaat om geregistreerde gevallen van euthanasie, over het werkelijke aantal zijn geen cijfers.

gevonden op 6/03/2013 op http://www.standaard.be/artikel/det...130306_00493875

mening:
De wet over euthanasie, word al jaren lang omstreden. Toch zijn wij Belgen een van de weinig mensen op deze aarde die dit legaal mogen doen. Dat ze nu de minimum leeftijd willen verlagen, is een gevolg van de evolutie die gemerkt wordt bij ziekenhuizen. Mensen die ter dood zijn opgeschreven, kiezen voor de keuze euthanasie om waardig te sterven, en willen niet meer lijden, laat ze dat dan ook doen. Dat ze de minimum leeftijd verlagen vind ik wel goed, maar iemand van 10jaar kan niet beslissen over zijn leven vind ik. Dat ze de leeftijd willen verlagen tot 16jaar daar kan ik mee leven, als ze er genoeg voorwaarden voor zijn. Zodat het geen impulsieve beslissingen zijn van pubers. Ik kan me voorstellen dat iemand die voor de 2de keer kanker krijgt op leeftijd van 16 jaar, en nu niet meer genezen kan worden. Dat deze persoon niet nog wil strijden voor niks, begrijp ik dat hij het waardig wil eindigen, hoe pijnlijk het ook is voor de ouders en familie. Als ik dat op jonge leeftijd had mee gemaakt had ik ook willen stoppen en waardig sterven, en niet als een plant.

Er is niets zo pijnlijks als uw kind zien lijden. De stap om euthanasie te doen, zet je niet zomaar als ouder. Het is een teken dat het kind als een plant leeft en dit verdient niemand! Ik laat me bij dit bericht ook beïnvloeden door de beelden die ik op de televisie heb gezien. Er was een klein kindje van enkele maanden oud dat palliatieve zorg kreeg. Om als moeder uw kind zo te zien afzien, dat wens je niemand toe. Bovendien hadden de dokters zelf gezegd dat er geen verbetering op vlak van gezondheid mogelijk was. Wat is dan het nut dat het kind nog leeft? Ik snap de Kerk helemaal niet.

Enerzijds vind ik dat ieder levend wezen zelf het recht heeft om te bepalen of men al dan niet zijn leven wil beëindigen. Tenslotte worden er vandaag de dag al genoeg dingen in onze plaats beslist. Aangezien de kerk en maatschappij denkt te weten wat goed voor ons is, maar dat is niet zo, althans toch niet altijd.
Anderzijds begrijp ik dat de kerk zijn tradities in ere wil houden. Tenslotte staat euthanasie in hun ogen symbool voor het opzettelijk doden, moord.
Ik vind dus dat er voor een compromis moet gezorgd worden Maar door het feit de kerk pertinent blijft vasthouden aan zijn eeuwenoude waarden en normen, vrees ik dat men eeuwig over dit probleem zal blijven discussiëren.

Ik vind het moeilijk te begrijpen dat de kerk zich zo vastzet in zijn tradities. De kerk hoort mee te groeien in de moderne maatschappij. Als een Paus het niet meer aan kan kan hij toch ook stoppen? Als een gewone persoon het leven niet meer ziet zitten, is het dan niet beter een rustige, georganiseerde en vrijwel pijnloze dood te sterven? Is het dan niet beter euthanasie te plegen dan zelfmoord? Je kiest zelf om te sterven, om naar God te gaan, maar wel in samenspraak met partners, vrienden en familie, zelfs in samenspraak met het ziekenhuis. Bij zelfmoord weet niemand het en doet het enkel meer pijn om een afscheidsbrief in je handen te krijgen.
Ik snap de standpunten van de kerk ergens wel. Euthanasie is een vorm van zelfmoord, alleen ziet die persoon die euthanasie pleegt het eerder als een bevrijding. Terwijl zelfmoord misschien eerder een weglopen is. Is een bevrijdde ziel niet beter dan een ziel die misschien op het laatste moment dacht: 'Nee, ik wil toch nog leven.'?

Dit is natuurlijk een zeer ethische kwestie waarbij iedereen een eigen mening en gevoel zal hebben. Ik vind dan ook dat de Kerk een eigen mening mag hebben over de euthanasiewetgeving maar ik vind niet dat deze mening iets mag veranderen aan bepaalde standpunten. Persoonlijk vind ik het belangrijker om rekening te houden met de mening van medische en ethische experts dan met de mening van de Kerk. En als de meerderheid in de Senaat dit een goed wetsvoorstel vindt, onder invloed van meningen van experts, de Kerk enzovoort, moet dit gerespecteerd worden.
Ik wil me niet meteen uitspreken als voor of tegenstander maar ik denk dat je kind zijn lijden wel iets doet met een ouder. Of stel je voor, je ben 16 jaar (wat nog steeds minderjarig is) en hebt er al een enorme lijdensweg opzitten of je bent ongeneeslijk ziek en je wil hier een einde aan maken. Ik denk wel dat jongeren van deze leeftijd hier zelf over kunnen beslissen.
En eigenlijk hebben we wel allemaal makkelijk praten... Als je niet in zo'n situatie zit denk ik dat het zeer moeilijk is om je in iemand anders zijn plaats te stellen. Het is misschien daarom dat het eens zo gemakkelijk lijkt om hierover een mening klaar te hebben.